zonder titel
 

Op die ochtend, die zure in november,
gooide jij een liefdeloze emmer water
over het knispervuurtje in mijn hart.
Was het nu echt nodig, dat jij, mijn dierbare,
er zoveel plezier in had?

Ikzelf vond het maar niets - misschien
zoals verwacht - Toch veranderde ik mee,
zoals dat rusteloze vuur koos
voor een leven als onbeweeglijk ijs.

Ik werd robuust, maar
toch fragiel, en dreef langzaam
dobberend weg van jou.

Mooi! Zeker het einde :) toch zou ik bij de laatste regel dobberend niet met een hoofdletter schrijven, omdat ik denk dat het mooier is als de laatste zin doorloopt.
Je woordkeus is trouwens ook heel mooi!

Het alombekende verhaal: het gedicht in word getypt, dan al de hoofdletters weggelaten maar eentje vergeten :) het is dus de bedoeling dat dobberend zonder hoofdletter is, ik verander het wel even!

Ja, dat dacht ik al. Maar ja :)

voor een leven als onbeweeglijk ijs.

Deze zin vind ik niet zo mooi, ik vind de klank 'ijs' niet bij de voorgaande regelafsluitende klanken passen. Maar verder vind ik het een heel goed gedicht; origineel en een mooie stijl, die regel tussen de streepjes past er ook helemaal bij.

Ik vind het een goede slotzin; had zelf eerlijk gezegd verwacht dat het anders afliep, daarom vind ik het zo leuk (y).