De buitenwereld
 

Mijn ogen
nemen
niet langer waar
en mijn oren
luisteren
niet langer naar
de stilte. Zelfs
mijn huid tintelt niet,
als vóór die tijd
en mijn neus
is haar
functie kwijt.

Vervlogen
herinneringen,
gedachten aan pijn.
Zintuigen die
niet langer
te vertrouwen zijn.

Want alles
is
weg.




Het is slechts een uitprobeersel.. Is het wat, of helemaal niet?

Zoals je wssl wel weet, hou ik van breken... alleen hier past dit voor mij niet bij de vorm. Er zitten perfecte stukjes in, maar op andere momenten breek je gewoon om te breken heb ik het idee.
En je rijm is niet stiekem genoeg voor me ^^ MAar dat is persoonlijke liefhebberij.

Ik vind de rijm juist wel stiekem genoeg! Pas toen ik mutant's reactie las, ging ik er bewust op letten, maar alsnog stoorde het me niet :)! Je hebt idd volgens mij 'voor het afbreken afgebroken', maar toch: mooi gedicht!

hmm ik heb het even vluchtig doorgelezen (het is slapietijd :)) maar ik vind het wel mooi. ik hou eigenlijk juist niet van afgebroken zinnen, maar jij legt dor het zo te doen nardruk op woorden waardoor ze er beter uitspringen en dat vind ik dan wel weer leuk. misschien komt er later nog wat beter commentaar!

Ja, de rijm spreekt mij wel aan. Ik begin de laatste tijd steeds meer te houden van enjambement, omdat je als lezer dan zelf kan kiezen hoe je het kan lezen. Dat heb ik bij jouw gedicht ook gedaan, en ik vond het soms wat stroef lopen maar ik zal niet aanwijzen waar, want daar heb je toch niets aan omdat iedereen dit gedicht waarschijnlijk anders leest ^^.

Je betrekt de zintuigen er op een speelse manier bij, leuk.

De reacties zijn positiever dan ik had verwacht! :)
Ik kreeg inspiratie tijdens de filosofieles. ;)