Zomaar
 

Het ziektebed
opzij gezet

om bij je in de buurt te zijn.

De ruwe randjes bijgeschaafd
en onherroepelijk verslaafd

aan je lach als ambrozijn.



Jaja, cliché. Maar.. vertel :)

Nee, niet cliché, maar vrij abstract eigenlijk (maar misschien komt dat ook wel in combinatie met je avatar, vraag me niet waarom, ik las het gedicht ineens in combinatie met aparte kleurencombinaties).

Het is een leuk, vlot gedicht imo, niets mis mee hoor.

Woah, dankje :)
Nog meer opbouwende kritiek? ;)