Het oude vrouwtje
 

Een oude vrouw stond voor het zebrapad. Haar broze huid stak vaal af tegen het vroege ochtendlicht. De afgewassen bloemetjesjurk die ze droeg benadrukte hoe mager ze was. Een klein breekbaar vrouwtje dat qua gezichtsuitdrukking wel wat weg had van een boze heks.
Zo stond ze daar. Te wachten totdat het stoplicht op groen sprong. Of toch niet. Toen het stoplicht groen werd bleef ze staan. Alsof ze bang was voor de massa mensen die van de overkant op haar af kwamen lopen. Of misschien voor de auto’s die met ronkende motoren stonden te wachten alsof ze op ieder moment het gaspedaal in wouden drukken om haar van haar pantoffeltjes te rijden. Ze was bang, zo leek het. Straks zou ze om zich heen kijken voor hulp en zou iemand haar helpen. Of niet. Dan had ze pech en moest ze het risico nemen om alleen over te steken.

Een man liep voorbij. Hij keek naar het groene licht dat net weer op rood sprong en naar het oude vrouwtje dat nog op de stoep stond. De lengte van de man leek het oude vrouwtje een beetje te imponeren omdat hij minstens 3 koppen groter was. Hij was kaal en keek een beetje gevaarlijk. ‘ Hebbie hulp nodig met oversteken oma?’ Het oude vrouwtje keek angstig naar hem op en knikte. Onwillekeurig gleed haar blik af naar zijn achterzak, waar een grote zware ketting uit hing. De man leek het niet te merken. Het stoplicht sprong weer op groen, en hij gaf het oude vrouwtje een stevige arm. Samen staken ze over. Het oude vrouwtje lachte eventjes verlegen en mompelde ‘dankuwel.’ De man zei dat het geen probleem was en verdween in een zijstraat.
De man was weg, maar het oude vrouwtje stopte niet met lachen. Onder haar jurk haalde ze een portemonnee vandaan die aan het gewicht te voelen goed gevuld was. Aan de rits bungelde een lange zware ketting. Zonder moeite stak ze het zebrapad weer over. Terug naar het winkelcentrum waar ze net vandaan kwam..

Het beste tot nu toe geschreven, naar mijn mening. Lekker evil onderwerp!

Verder niets storend gevonden.

Grim

Leuk! Onverwachts einde.

Als je de laatste alinea nou als toeschouwer zou schrijven? Ik geloofde namelijk bijna dat je het echt had gezien, maar jij zou niet kunnen weten hoe zwaar die portomonnee is. Dat is eigenlijk het enige, anders had ik zo geloofd dat het echt was.

Hehe :D

Pas bij de laatste alinea kreeg ik het door, wat vast ook de bedoeling was :)

:D

cool! wat een verrassing!

[QUOTE]Als je de laatste alinea nou als toeschouwer zou schrijven? Ik geloofde namelijk bijna dat je het echt had gezien, maar jij zou niet kunnen weten hoe zwaar die portomonnee is. Dat is eigenlijk het enige, anders had ik zo geloofd dat het echt was.[/QUOTE]

Daar zit wat in :) Kga et niet veranderen omdat het niet een heel erg opvallend iets is, maar bedankt voor d tip! Was der zelf niet opgekomen..

Leuk geschreven! Goede beschrijving ook aan het begin.
Maar ik vind het niet zo origineel als de anderen. Omdat je haar een beetje beschreef als een boze heks had ik al zo'n idee dat het voor die vent niet goed af zou lopen. Maar ik had hem me eerder in een heleboel plakjes voorgesteld of zoiets. Dat hij alleen beroofd werd, viel me een beetje tegen. :D :evil:

[nitpickin']Iets dat klein is, kan niet 'tje' zijn. Een 'klein vrouwtje' is incorrect - het zou 'een kleine vrouw' moeten zijn of 'een vrouwtje'[/nitpickin']

Verder sluit ik me aan bij bovenstaanden - behalve wat het verrassende element betreft.

Best grappig, al wist ik zodra de blik van het vrouwtje afgleed na de achterzak al hoe het af ging lopen/

De zin 'ze stond daar' aan het begin van regel vijf is volkomen overbodig en staat een beetje pseudo-literair en heel dom.