opa...
 

Je probeert je tranen te bedwingen
En de gedachte te laten gaan
Maar je weet dat het er aan komt
En dat het feit blijft bestaan

Het is moeilijk te beseffen
Accepteren onmogelijk als het lijkt
Maar je weet dat hij pijn heeft
En binnen niet al te lang bezwijkt

Je hebt het moeilijk dat begrijp ik
Je tranen stoppen niet
Er lijkt nu geen einde te komen
Aan jou diepe verdriet

Leg je hoofd maar op mijn schouder
En laat je tranen stromen
En weet dat je Opa zal voortleven
In blijde mooie dromen

Zijn hoop is nu vertrokken
De strijd heeft hij opgegeven
Na 85 lange jaren
Ziet hij het einde van zijn leven

Hij heeft nu wel zijn rust verdient
Zijn lijf is op, versleten
De dingen die je net nog zei
Heeft hij al lang geweten

Dat einde is ontzettend mooi vind ik, de dingen die je net nog zei, heeft hij al lang geweten. Mooi gezegd, lief.

De tweede strofe lijkt me niet helemaal te kloppen. Moet er geen komma tussen accepteren en onmogelijk als het lijkt? En de zin: en binnen niet al te lang bezwijkt, lijkt me ook niet helemaal kloppen. Vindt hem verder wel heel erg mooi.

oei heel herkenbaar :(
mooi