Geen titel.
 

We botsen tegen elkaar op bij de kerstkransjes. Ze laadt haar kar vol met kransjes, after-eightchocolaatjes, glühwein, wildpaté, kippenlevertjes en cranberryjam. In gedachten maak ik er een menu van en ik lik onwillekeurig mijn lippen af. In de rij sta ik achter haar, snuffel voorzichtig of ik haar parfum kan ruiken. Plotseling kijkt ze om en ik glimlach mijn ontwapenendste glimlach. "Koud hé?" waag ik. Ze knikt en zegt dat het misschien toch een witte kerst zal worden. "Nee, geen zegeltjes en zet u het maar op mijn rekening. Tot ziens!" Voor ik het weet verdwijnt ze in de winkelende massa. Ik zeg de kassajuffrouw mijn boodschappen maar te vergeten en snelwandel achter de dame aan.

Ik vind haar terug terwijl ze stapels boeken en een agenda in laat pakken. "Ja, het zijn allemaal cadeautjes, die lieverds verwachten niet dat ik wat voor ze koop, oh wat zullen ze opkijken!" De winkelbediende glimlacht beleefd en ik ben jaloers op haar zonen, dochters en echtgenoot. En dan ben ik haar weer kwijt, ik been koortsachtig door het winkelend publiek, maar haar rode haar licht nergens op.
Ik besluit het op te geven, het heeft blijkbaar niet zo mogen zijn. Ik ga op huis aan en dan lijkt de wereld opeens een tintje lichter.

Ze draagt tassen vol lekker eten en cadeautjes met zich mee. Het gewicht lijkt haar niet te deren, haar tred is licht en haar wangen bollen op van, ja van wat eigenlijk? Verheugd snuif ik haar parfum op en we gaan in ganzenpas waar zij ons leidt.
We komen bij haar voordeur en ze gaat naar binnen. Ik blijf buiten staan, kijk naar binnen en wens dat het raam de etensgeuren doorliet. Ze bereidt een heerlijk maal voor zover ik het kan zien. Terwijl de kippenlevertjes op het vuur pruttelen, legt zij alle cadeautjes onder de boom. Er moeten nu wel meer dan vijftig cadeautjes liggen. Ik denk aan mijn eigen lege flat, zonder kerstboom of cadeautjes. Koken kan ik niet goed, dus ik heb een kant-en-klaarmaaltijd en wat brood gekocht voor de kerstdagen.

Ze dekt de tafel met witte borden, fonkelende glazen en zilver bestek. De wijn werpt rode lichtvlekjes op het linnen. Ze ziet me niet, ze heeft het te druk met de perfecte kerstsfeer creëeren. Het voorgerecht van wildpaté met cranberryjam wordt opgediend en ze schuift aan.

Ze zet een spiegel tegenover zich en begint te eten. Het voorgerecht is in een mum van tijd op en ze knielt onder de boom. Wild scheurt ze het papier van de cadeautjes en ik hoor haar "Dankuwel kerstman" roepen.

Kilo's lichter vervolg ik mijn weg. Het zingt zachtjes in mijn hoofd. "Je bent niet de enige."

---
Maanden geleden geschreven, opbouwende kritiek is welkom. :)

verwarrend.
deed me in eerste instantie denken aan de film serendipity.
het is leuk en mooi, maar apart.
de persoon die zijn boodschappen laat staan en haar achtervolgd lijkt obsessief. vreemd dat deze persoon verder niet meer opgemerkt wordt door de vrouw met geld.
ja, nou ja, was leuk

Charlotte

Grappig stukje, verrassende ontknoping, leuke schrijfstijl, (y) !

Zie de genieën hierboven. Al voelde ik me wel geslagen na de opsomming der etenswaren :p

Overweldigend

Grim

Mooi stukje! Vooral het laatste vond ik erg mooi! Verrassende ontknoping hoor.. Goed gedaan!

Bedoel je deze Serendipity? Ik had de verhoudingen heel anders in mijn hoofd, maar misschien doel je meer op het kerstsfeertje. :)

Hm, je hebt wel een punt. Misschien is de vrouw erg in zichzelf verdiept, ik weet het niet.

Dank je. :)

Nu je het zegt. :o Ik ben gewoon een etenswaar-freak, vrees ik.

De etenswaren zijn dus (te) overweldigend?

wow cool gedaan! (y)(y) het leest vlot, het is interessant en het heeft een mooi einde. -> bijna volmaakt zou ik zeggen :)
alleen cranberryjam zou ik veranderen in een nederlands woord:
Zwartebessenjam :p

ja, die serendipity, maar ging ook voornamelijk om de eerste zin hoor ;)

te in zichzelf gekeerd, tja, could be

Charlotte

maar ik denk dat ze het over die rode dingetjes heeft.....
als ik bij mijn oma kerst vier krijgen we dat altijd op de ehhh, abrikozen ofzo...

Charlotte

Waar is onze engelstalige broeder als je hem nodig hebt :p
Dan zal ik maar vertrouwen schenken in jouw oneindige wijsheid, Lotte ;)

.. Rode.. dingetjes. :|

Cranberry's zijn zure rode bessen, geen zwarte bessen.

Bron (PDF).

Tja leuk, maar ik vind het niet zo bijzonder. Het lijkt alsof je het verhaal vanaf een afstandje bekijkt en niet in de hoofdpersoon zelf zit. Een beetje oppervlakkig. Jammer, want het 'onderwerp' is leuk gedacht.:)

Duivelaartje - Die rode 'dingetjes' vind ik niet zo lekker:o

ja, nou, ik dacht, dan kan ik het in elk geval niet echt fout hebben.

het zijn gewoon cranberries en cranberries zijn cranberries, niets meer en niets minder .uit!

Charlotte

Niet echt in negatieve zin hoor, maar het is nogal verrassend om een verhaal mee te beginnen... :o


ik ben trots op mijn avatar :D

Grim

Mooi, maar je wilde kritiek, dus slijp ik mijn botte mesjes. Eerst vormkritiek, daarna een lezing:

"We botsen tegen elkaar op bij de kerstkransjes. Ze laadt haar kar vol met kransjes,..." - Je hebt hier tweemaal vlak achter elkaar het zeldzame woord 'kransjes' gebruikt. Dat, mein liebchen, is geen goed plan.

"(...) kransjes, after-eightchocolaatjes, glühwein, wildpaté, kippenlevertjes en cranberryjam,..." - Ik sluit me deels aan bij de anderen, dat deze opsomming van eten misschien iets teveel van het goede is. Anderzijds is het nodig voor het punt dat je wilt maken (althans, dat ik als lezer denk te reconstrueren) om 'overvloedig' de boodschap te laten zijn. Wie weet kun je onmogelijke fratsen als 'after-eightchocolaatjes' vervangen voor iets anders?

"In de rij sta ik achter haar, snuffel voorzichtig of ik haar parfum kan ruiken." - Dit kan officieel niet door de grammaticale beugel. Als we aannemen dat bij 'snuffel' een nieuwe hoofdzin begint, dan mist deze een onderwerp. Er moet nog een keer 'ik' achter of voor het gesnuffel komen. Of je gooit het eerste deel om naar iets als 'In de rij, ik sta achter haar, snuffel ik...'

""Koud hé?" waag ik." - 'Koud he?", waag ik.' :bloos: :bloos: :bloos:

"Voor ik het weet verdwijnt (...)" - 'Voor ik het weet, verdwijnt.' :bloos: :bloos: :bloos: Andere komma's (voornamelijk om en nabij citaten) ga ik niet aangeven. :)

"Ik besluit het op te geven," - 'Ik geef het op' leest misschien lekkerder.

"Ze draagt tassen vol lekker eten en cadeautjes met zich mee." - Dit kriebelt. Draagt ze de tassen, of heeft ze ze aan het handvat vast? In dat geval zou slepen misschien beter zijn. Maar, dat is mogelijk weer te negatief. In ieder geval is het 'met zich mee' niet gerechtvaardigd.

- - -

Inhoudelijk vind ik het erg sterk. Het idee is dat beiden een eenzame kerst tegemoet gaan, maar er allebei op een andere manier mee omgaan. De verteller kiest voor de man die eerlijk tegen zichzelf is en in een lege flat brood eet. Dat maken we op uit het simpele feit dat hij degene is die focaliseert en het gegeven dat hij kilo's lichter (zware last/zorgen valt van zijn schouder) aan het einde, omdat hij niet alleen is. Terwijl de vrouw oneerlijk is.

Maar het typische is dat de vrouw zichzelf durft aan te kijken, letterlijk in de spiegel, terwijl de man slechts naar haar durft te kijken en te 'snuffelen'. Het is interessant dat de man naar huis gaat en haar daarna alsnog tegenkomt op straat. Het idee rijst dat we hier te maken hebben met een fantasie van de man.
Dit wordt versterkt door het gegeven dat zijn verlangen in vervulling gaat: hij kan nu de parfum ruiken, terwijl hij die eerst slechts kon proberen te ruiken. Een ander punt dat voor deze 'fantasie-lezing' pleit is dit: "...voor zover ik het kan zien." De 'ik' geeft toe slecht zicht op de zaak te hebben, maar weet wel te vertellen dat de kippenlevertjes in de pan pruttelen, plus later nog meer details met betrekken tot de lichtval op de wijnglazen. "Er moeten nu wel meer dan vijftig cadeautjes liggen", is in dit opzicht een veelzeggende zinsbouw. Zeker als hij hierna denkt aan zijn eigen, armoedige flat, is het niet moeilijk om het als een projectie te beschouwen.

In dit geval zou de man iemand gezien hebben in een winkel die vreselijk veen voedsel en cadeaus kocht. De man voelt zich aangetrokken tot de vrouw (of probeert in ieder geval in contact met haar te komen) maar faalt hierin en hij besluit naar huis te gaan. Naar huis, waar de eenzaamheid, extra drukkend met de lege kerstdagen voor de deur, op hem wacht.
Thuisgekomen fantaseert hij over de vrouw, hoe hij haar kan volgen en ruiken zonder zelf gezien te worden, hoe hij ziet dat ze al het eten klaarmaakt en de cadeaus neerzet, maar dat ze eigenlijk ook eenzaam is. Met opgeheven hoofd kan de man de fantasie verlaten, want hij is immers niet de enige die alleen is. Zelfs die vrouw die zo gelukkig oogde, blijkt (voor hem) eenzaam en zielig te zijn met kerst.

Ik heb overigens expres niet gezocht naar statements over de commercialiteit van kerst en wil ook niets zeggen over de verplichte gezelligheid die bij deze dagen hoort en die veel mensen, zo lijkt het althans, niet bijzonder waarderen. Ik houd het hier bij. Ik hoop dat je er wat aan hebt, in termen van inspiratie.

LUH-3417

Slurp, slurp, wat een gei... geniale analyse! I aim to please. :)
Die opsomming staat er inderdaad niet voor niets. Het onderstreept ook dat het vrouwtje (in mijn hoofd is ze ongeveer halverwege de zestig) pretendeert voor een groot gezelschap te koken. Ik ga nog even sleutelen aan de chocolaatjes en kransjes.

"In de rij sta ik achter haar en ik snuffel voorzichtig of ik haar parfum kan ruiken."
Een komma kan het voegwoord en toch prima vervangen of is mijn taalbeheersing belabberder dan ik hoop?

Dat besluiten is wel relevant. Hij overweegt verschillende opties, hij zegt niet zomaar tegen zichzelf "nou ja, vette pech, ik ga naar huis." De rest zal ik nalopen op komma's, ik weet nooit hoe het nou zit met citeren.

Wat bedoel je precies? Oh! Met je mee dragen is meer iets op je hart hebben hè? Of een ziekte. Maar maar, het is wel een beetje slepen, maar dan blijmoedig. *fronst*

De lezer maakt de tekst. :) Dit is zo leuk om te lezen en voor mij de grote beloning van niet alle details opschrijven van het filmpje in mijn hoofd. En bedankt voor de kostbare energie die je erin hebt gestoken, met je drukke baan, studie en nevenactiviteiten. :p

zomg! :bloos:


Nu maak je me (weer) verward. Ik weet niet meer hoe het precies zat. Ik had bij deze zin alleen het gevoel dat ik in het tweede deel een keer een onderwerp miste. En als het om een literaire tekst gaat, dan is zo'n gevoel bij de lezer al genoeg reden om ernaar te kijken. :)


Ja mevroi.
Citeren is gemakkelijk. Er zijn drie basisregels. Als je een hele zin citeert, komt de punt voor de aanhalingstekens. "Dit is een hele zin." Een halve zin werkt anders. "Dit is een halve zin", vertelde de seksy forumbaas. Maar wanneer je de geciteerde zin afbreekt op een moment waar normaal een komma zou staan, komt de komma voor de aanhalingstekens. "Linda," zei de forumbaas, "jij gaat je komma's helemaal goed doen!" Meer dan dit heb je feitelijk niet nodig.

Sarcast. Trouwens, ook als je alle details op zou schrijven, zou er nog genoeg ruimte zijn. We leerden immers van Derrida al dat ieder woord de aandacht vestigt op alles wat er niet gezegd wordt. :)

LUH-3417 - Flirt flirt flirt. Zo.

Ik ben te lui voor details. (y):d

Edit: Flirterdeflirt!

(Er zitten vieze fouten in je reply, menneke. (n))