De herinneringen blijven
 

De herinneringen blijven

Je houdt me vast,
ook al weet ik dat je niet bij me past
Ik worstel, om los te komen uit je greep,
maar het blijft me achtervolgen als een sleep
De herinneringen blijven,
de pijn er steeds weer inwrijven

Ik moet je loslaten,
in plaats van mijn verleden te gaan haten
Verder moet ik gaan,
maar over mijn wang biggelt een traan
Want de herinneringen blijven,
De pijn er steeds weer inwrijven

Mijn leven gaat door,
een uitgestippeld pad gaat me voor
Maar ik kijk toe vanaf de zijlijn,
want ik kan niet tegen alle pijn
Maar de herinneringen blijven,
de pijn er steeds weer inwrijven

Ik vind 'm best mooi. Maar de AABBCC rijm irriteert me eerlijk gezegd een beetje. Omdat elke regel weer onmiddellijk op de volgende moet rijmen, komt dit nogal geforceerd over. Daardoor loopt 't gedicht meteen een stuk minder. Erg jammer! Misschien kun je proberen om de regels af te breken. Bijvoorbeeld:

Zo stevig mogelijk
houd je me vast,
ook al weet ik
dat je niet bij me past.

Het lijkt mij mooier, maar je moet het natuurlijk zelf weten! :)