Rare gevoelens.
 

Ik hoop dat ik dit verhaal een beetje goed op "papier" kan zetten, want ik weet niet of ik het wel goed kan verwoorden.

Al 1jaar en 8maanden een relatie, maar het is wel 1maand uitgeweest: hij was vreemdgegaan, maar na onze breuk is hij echt veranderd en besefte hij dat hij nog nooit zulke gevoelens voor iemand had gehad (kom niet met verhalen van dat kan niet, want het is ECHT zo).

Onze relatie gaat super, hij is romantischer geworden, praat over mij met zijn vrienden, zijn vrienden zijn ook mijn vrienden, hij is trots op mij. Samen op vakantie geweest: heeerlijk. Eigenlijk zijn we bijna 2maanden continu bij elkaar geweest in de zomer(wel werken enz) en dit was zo fijn.

Nu weer allebei begonnen met ons "vaste leventje". Ik nieuwe opleiding in een andere stad, maar woon nog wel thuis. Hij nieuwe stage plek voor een jaar en daar heeft hij het druk mee. Hij is van 12uur tot 23uur aan het werk (hij is kok). Ik vind dit echt verschrikkelijk. Op zijn stage zijn ze ook behoorlijk streng, telefoon uit en mag aan tijdens pauze. Hij komt na zijn stage vaak nog even langs maar dan lig ik al in bed dus hebben we ook niet veel aan elkaar. En tsja koks werken natuurlijk ook in het weekend, hij is vrij op dagen dat ik naar school moet.

Door deze omstandigheden ben ik vaak onzeker en heb ik ineens gedachtes: wil ik dit nog wel? En als ik alleen moet slapen, kan ik niet slapen en moet ik soms huilen.. omdat ik hem mis of ik weet het gewoon niet? En dan ga ik weer "saai" tegen hem doen aan bijv. de telefoon. Terwijl ik dat helemaal niet wil. En iedereen zegt ook jullie zien elkaar toch wel vaak bijna elke dag...Ja dat is wel zo maar dus vaak maar even een halfuurtje als ik al in bed lig.
Maar als hij bij mij is dan is alles super. Als hij er is slaap ik heerlijk en heb ik geen zorgen.

Komen deze deprimerende gedachtes door juist de liefde of zit het toch niet helemaal goed? Ik word er echt gek van, ik wil dit niet zo verder. Ik wil niet chaggerijnig tegen hem doen en.. ZUCHT!

tja, jullie leventjes lopen een beetje door elkaar heen.

bedenk dat veel meer mensen dit hebben, omdat ze ver uit elkaar wonen of om ongeveer dezelfde redenen als jullie... maar dat zijn gewoon goede relaties.

Je moet er echt 100% voor gaan en van elk moment dat jullie samen hebben genieten. Kijk wat er mogelijk is... probeer zoveel mogelijk oplossingen te vinden zodat jullie elkaar vaak zien. In het wekkend 's ochtends bijvoorbeeld.

Als je het wil, kan het

als jullie al zolang hebben, dan heb je toch voor de vakantie in dezelfde situatie gezeten?

Ik heb 19 maanden lang verkering gehad met een jongen die een opleiding tot gastheer deed, in de horeca dus. Hij moest 1 dag naar school, de rest werken, en dan 1 dag vrij.
We zagen elkaar na mijn school, en op die vrije dag. Het is inderdaad aanpassen, het is niet leuk, en ik voelde me ook heel erg onzeker, ik wist nooit of hij op zijn werk was, of bij een ander meisje, maar ik wist dat ik me daar na 19 manden geen zorgen meer om moest maken!
Het is stuk gelopen, maar niet omdat we elkaar weinig zagen, of omdat ik moeite had met zijn werk.

Als je inderdaad echt wilt, dan werkt het

zoals ik al zei: ik ben begonnen met een nieuwe opleiding in een andere stad en hij is op een nieuwe stage plek.. dus nee voor de vakantie was het niet dezelfde situatie.

Ik denk, dat jullie, en misschien toch wel vooral jij, moeten wennen aan deze situatie.
Ik zag mijn vriend ook iedere dag, en samen slapen, en door omstandigheden werd dat minder.
Het is heel logisch dat je je dan toch rot gaat voelen als je alleen in je grote koude bed ligt, na alles wat je zegt krijg ik toch niet het idee dat er wat fout zit in je relatie, het loopt allemaal een beetje door elkaar heen, jullie kunnen elkaar niet zien en dus missen jullie elkaar.
Probeer het wat positiever te zien, bevoorbeeld dat jullie band/liefde misschien toch nog sterker zal worden door deze 'beproeving' en ik weet ook zeker dat wanneer het ritme erin zit, jullie wel manieren zullen vinden elkaar wat vaker te zien.
Misschien een keer doordeweeks na zijn stage, lekker samen slapen (ik bedoel samen slapen is toch ontzettend harstikke fijn, en dan bedoel ik gewoon slapen, misschien wel ronduit hard snurken!)

Meis, het is niet makkelijk zo'n verandering, maar probeer eraan te wennen, en het fijn hebben zoals je al zegt op de momenten dat jullie elkaar kunnen zien..
Ik ben er doorheen gekomen, dus dat kan jij toch ook ;)

ja ik zou net hetzelfde zeggen want als je manieren zoekt om elkaar te zien (dat zullen wrs wel opofferingen zijn die je moet doen) maar die momenten zijn kostbaar en versterken alleen ngo maar jullie band! als jullie al zolang samen zijn kan jullie relatie hierdoor niet stuk gaan maar je moet er samen aan werken!!
veel succes!

ja, jullie leven langs elkaar heen. ik zou me net zo onzeker voelen als jij. zoals iedereen zegt moet je van de tijden genieten die jullie wel samen hebben ;) en wat je zegt dat gevoelens van jongens wel kunnen veranderen ben ik het totaal mee eens! ik heb dat namelijk ook mee gemaakt. die mensen die dat zeggen weten er niks van!

het lijkt me dat er niets 'ergs' aan de hand is. Je houd gewoon nog van hem toch? T'is alleen vervelend dat jullie elkaar wat minder vaak zien. Maar ik denk dat daar ook wel wat voor te vinden is. Gewoon een keer door de weeks wat leuks gaan doen. En er verder gewoon voor gaan!