Gevangen in stilte
 

Gewijzigde versie, met hulp van lovetear

Met je vinger op je lippen,
kijk je mij waarschuwend aan.
En met drukke gebaren maan je
dat ik vooral stil moet staan.

Want elk woord kan de stilte breken,
het einde zijn van ons wankele bestaan,
dus wij zwijgen en ontkennen
dat we elkaar al voorbij zijn gegaan.

- Maar een opschudding is daar,
voel je de aarde beven? –

En jij probeert ons staande te houden,
terwijl ik allang ben weggerend,
verstikt door stof en door jou
heb ik eindelijk mezélf gered.

Tips nog steeds welkom :) zo al wel beter?

Kikker...? Maar mooi hoor!

wow :eek:
ontzettend mooi!

Jah deze vind ik ook super! Mooi joh :eek:
liefs

Ook super? Of beter..:P

zachtjes hopen dat over gaat. , mis ik hier niet het woordje 'het'?

Ik heb eigenlijk niet veel zinnigs aan lovetear toe te voegen, dus laat ik het hier maar bij. Ik vind het een redelijk gedicht; niet heel speciaal maar wel vrij goed geschreven.


^
Dit was mijn commentaar op de vorige versie; ik vind deze stukken beter en véél leuker om te lezen.

Ik zou iedereen moeten helpen ;) .

Geslaagde verbeteringen (y) .

beter... haha :D

*snikt*

is stil

Goed geschreven, leest vlot... (y)
sorry ben nog niet goed wakker