Snelle kinderstappen
 

Lieve,
kleine kinderstappen
komen langzaam, dichterbij
Ik luister, kijk tevreden
naar de stappen, dicht bij mij
dieik zelf heb moeten missen
Toch halen de zachte stappen
mijn verleden langzaam in
Maar zij? Ze merkt het
niet, of evenmin

Ik zag de titel en ik was meteen vol verwachting, verwachtte iets liefs, kleins, moois. En nou dat was het ook in mijn mening. Ik vind het echt heel erg mooi!! Klinkt zo vreselijk, maar het ontroerd me serieus. (y)

Ahhh dit vind ik al stukken mooier als je andere werken :). De woorden, de vorm,...

Zo hoop ik meer te lezen ^^. Het is nog steeds niet de dichtkunst die me verbijstert, maar dit kan ik wel zeer appreciëren.

Pfff...kan ik weer slapen vannacht :p
Ik was me al helemaal gaan aanpassen voor je, maar geloof ik heeft dat niet altijd zin. Wat dat betreft ben je erg kieskeurig, of hebben wij allebei een compleet andere stijl. Enfin; ik ga er maar niet naar streven om een gedicht te maken dat IEDEREEN leuk of mooi vind.....

En toch wil ik het nog een keertje proberen; een gedicht maken dat JOU weet te raken. Heb je geen opties/ideeën/inspiraties? Dan verstop ik het in de inspiratiebronnenserie ;) Ah toe?? dat probeer ik het honderd keer, en dan mislukt het gewoon ook honderd keer......
totdat ik ooit op een regenachtige dag, met zuidwesterwind wakker wordt, mijn mailbox open; reacites lees en zie;
het is je gelukt....

*Sugt* het leven is net een gebroken vissenkom vandaag.

ik ga maar slapen!

hihi...

mijn inspiratiebronnen komen meestal neer op alcohol en waanzin.
Pijn, verdriet, zwartgalligheid en vooral sarcasme is een chaotisch omhulsel gieten en laat de inkt vloeien op het papier. Niet denken, rijm is niet belangrijk, vorm ook niet. Alleen die helse gedrochten van gedachten uit je hoofd gooien, anders word je gek. Spelen met klanken... Overspoeld worden door je eigen onzin.

Maar ik zal er eens over denken :). Ik ben er blij mee, hoe dan ook :).