Schrijfseltje.
 

We liepen. Liepen naar het niets, hand in hand.
Ik weet precies hoe ik me toen voelde.. Ik wist dat de buitenwereld aan me kon zien hoe ik me van binnen voelde.
Met jou aan mijn hand kon ik de wereld aan. Ja, ik was trots op je, zo ontzettend trots!
Je vroeg me je nooit meer los te laten en ik beloofde dat.
Je vroeg om je noot op te laten geven en ik beloofde dat.
Het werkte, er ging gewoon nooit wat fout, we wisten niet beter.. geen van ons dacht dat het ooit fout zou kunnen gaan.
Dat kon niet. Want we liepen, liepen hand in hand naar het niets.
We hielden van elkaar tot het absurde. Ik kon uren naar je kijken zonder iets te zeggen.
Pas toen de derde persoon in beeld kwam ging het fout. Mijn fout. Ondanks het waanzinnige dat in me kon razen als ik je zag, als je me aanraakte.. verlangde ik ook naar iets anders. Naar hem.. De derde persoon. En gek werd ik ervan, zo gek.
Je moet weten dat het nooit mijn bedoeling is geweest het zo te laten lopen. Was het niet menselijk om toe te geven aan die verlangens? Is dat niet de manier waarop het altijd loopt?
Is dat niet de manier waardoor het nooit meer goedkomt?
Ik heb gedroomd over plaatsen voor jou en mij.. waar niemand weet waar we zijn..
Ik heb zolang gedroomd, dat ik niet meer kán dromen.
Maar hoe ik je ook probeerde te overtuigen, je liet mijn hand los. En je liep verder, alleen, naar het niets.

Hm.
Je maakt veel gebruik van (overbodige) korte zinnen.
Raar gebruik van punten, soms twee punten waar eigenlijk een komma hoort te staan.
Verder is het niet echt een verhaal, want je laat het hele onderwerp weg.
En wat ik met kleine zinnen bedoel:

'We liepen. Liepen naar het niets, hand in hand.'
kan net zo goed als:
We liepen hand in hand naar het niets.

Nou ja, het zou in een dagboek kunnen staan, waarom plaats je het hier?

Het was een beetje impulsief van me. Niet over nagedacht. Er zit verder niets achter. Gewoon gedachtenloos geplaatst. Tis niet geweldig, dat weet ik.

Oke, wat wil je dan dat we ermee doen?
Of hierbij dan maar laten?

Ik heb een paar hele aardige dingen op papier gezet en hier geplaatst, poosje geleden. Dit is gewoon een beetje waardeloos, maar toch gaat ie mee in m'n collectie schrijfsels. Lekker laten zo.

Waarom lopen jullie naar 'het niets'? Dat snap ik niet.

Ik vind overigens de korte zinnen wel lekker snel lezen, hoewel het idd hier en daar een te hakkelig ritme wordt. Leuk vind ik ook dat je je verhaal een duidelijk begin en einde geeft - iets dat ik hier helaas niet altijd terugvind.

Je verhaal heeft iets weg van een gedicht. Ik vind het mooi (y)

Even afgezien van de spelfout... ik snap het niet. Opgeven? Waarvoor?

Het is niet heel slecht of zo hoor, dit stukje. Als ik jou was zou ik het wel nog even een beetje perfectioneren voor ik het in mijn collectie schrijfsels stopte. Staat wat mooier. ;)