Vraagtekens bij mijn relatie
 

Hier is mijn verhaal.....want ik ben echt ten einde raad.

Vorig jaar leerde in een jongen kennen in een café bij ons in het dorp.
We hebben gezoend. De spanning was d'r wel maar we waren niet verliefd. Toch konden we niet van elkaar afblijven en we spraken elke dag af om te gaan zoenen.Niemand wist er vanaf "het was ons geheimpje". Na 4weken kwam ik er achter dat ik verliefd op hem was geworden en ik wou een relatie beginnen. We hadden zondags afgesproken en gezegd dat we een relatie zouden beginnen.
Hij zat toevallig ook bij mij op school. En ik begon vrolijk aan iedereen te vertellen dat hij mijn vriend was.
Hij vertelde het aan niemand, wat ik erg vreemd vond. Op school kwam die niet naar mij toe. Ik was daar heel verdrietig om dat het nu opeens allemaal van mijn kant af moest komen. We hebben 3uur lang gesproken en hij beloofde me mij te gemoet te komen. De eerste paar dagen hield hij dat vol en toen viel hij weer in het zelfde patroon.
Maar omdat ik zo gek op hem ben heb ik me er over heen gezet en alles van mij kant laten komen.
Naar een paar maanden zat hij niet meer bij mij op school en was het al een stuk makkelijker. Zelfs naar een paar dagen begon hij mij uitzich zelf vaker te bellen,smsen,mailen.
Later kregen we meer ruzie over alledaagse onderwerpen.
Hij vind dat ik te veel met zijn leven bemoei terwijl ik vind dat ik best mijn mening mag geven. Hij heeft toch wel door dat ik het goed bedoel?
Jammer genoeg krijgen we steeds vaker ruzie. Vaak vraag ik me af of ik het leuker zou hebben zonder hem dan met hem.
Maar dan kom ik toch tot de conclusie dat ik van hem hou en hem niet kwijt wil.
En ik weet ook wel zeker dat hij gek op mij is.

Toch vraag ik me af of er wel een toekomst is? Ik die is gewend om alles te vragen en te zeggen en hij die gewend is om oppervlakkig te blijven en veel in zijn eigen wereldje blijft hangen.

Hebben jullie hier ervaring mee? Met twijfels en welke dingen je moet over wegen? Het lijkt me echt verschrikkelijk als het uit is. We hebben bijna een jaar en toch weet je veel dingen van elkaar en heb je veel mee gemaakt met elkaar.
Sorry voor mijn onduidelijke verhaal maar anders wordt het erg lang.

Enige advies: blijf alsjeblieft niet bij elkaar 'omdat het al zo lang aan is'

Dat hij het niet vertelde op school kan meerdere redenen hebben. Misschien had hij geen behoefte aan de aandacht er omheen op school en voelde hij zich er ongemakkelijk bij, dus dat hoeft niets te zeggen.

Het is wel vreemd dat hij vindt dat je je teveel met zijn leven bemoeit. Waar geef jij dan zoal je mening over vraag ik me af? :/ Het is toch een teken van afstand, iets zit hem blijkbaar dwars.

Sterkte iig.

Ja je hebt wel gelijk. Maar toch is het een argument om het toch nog een keer te proberen. En ik hou helemaal niet van opgeven.

waar gaan die ruzie's over dan? want daardoor kan je heel geirriteerd raken en kun je een ander beeld van je vriend krijgen. praat die ruzie's weg, zul je zien dat het een stuk beter gaat.

ik zou het niet zien als opgeven... maar juist als verdergaan met je leven :)

Hoe langer je bij elkaar blijft, hoe moeilijker het wordt. ik heb een relatie na 4 jaar opgegeven, op het moment dat we konden gaan samenwonen...
Weeg het eens tegen elkaar af.

Bedenk of je gelukkig wordt van heel je leven op deze manier met hem samen te moeten leven. Is het antwoord nee, dan zou ik toch ernstig gaan denken aan uitmaken. Sterkte ermee!

te lang verhaal, niet gelezen dus... maar mijn beste advies is: bij lange twijfel altijd dumpen(y)

Als je te hard moet vechten voor een relatie, is het duidelijk dat je niet voor elkaars gezeldschap gemaakt ben. Een beetje aanpassing en knokken is goed, maar er hard aan moeten trekken is onnodig.
Blijft soort van egoïstisch klinken, maar kies gewoon voor jezelf.

En ja, ik spreek uit eigen ervaring. Wie heeft er nu niet een relatie gehad waarbij de liefde er wel was, maar de connectie niet. Je kan nog zoveel van elkaar houden, maar als het niet minimaal 80% klikt, gaat het over.

ik heb ongeveer het zelfde gehad hoe jou vriend zich gedraagt gdroeg ik mezelf ook het koste mijn me realtie. mijn vriendin vroeg me ook altijd ales en ik vond dat juist heel lief en aardig want zo wist ik dat ze egt geintreseerd in me was. aleen ik VROEG NOOIT WAT OVER HAAR EN DAt vondt zei helenmal nie leuk want zei kreeg het idee dat ik niet in haar geiterseerd was miss heb jij dat gevoel ook. maar waar ik eerst altijd bang voor was was als ik aan haar alerlei dingen zou vrage dat ze dagt dat ik haar uithoorde enzo en miss zei ie eb ik zei niet tege iedreen dat ik een vreindin had omdat ze miss mij gingen uitschelde over me vriendin ik was bang dat hun miss dagte van nou das ook de knapste niet terwijl ze juist wel heel leuk was miss heb jou vriend dat ook wel niet dat ik zeg dat je lelijk ben maar miss is ie bang dat mesen hun oordeel dan geven over jou ik weet nie of je er wat aan heb maar ik denk dat jullie wel een leuk stel zijn jullie moete er gewooon een x over praate dan weet je wat er is of waromn ie zo doet

^^

omg :D

Het is dus niet het zelfde, want hij vind het niet lief en aardig als ik vraag wat hij gaat doen.
En dat denk ik ook dat hij bang is wat andere mensen van mij vinden terwijl ik super goed met zijn vrienden kan op schieten.

Het is sinds gisteren uit. We hebben gepraat en tot de conclusie gekomen dat we beter uitelkaar kunnen gaan.
Ik voel me zo kut. :(

leestekens man, leestekens!

:| Ik kan je begrijpen, sterkte :)

Dank je

Zoek afleiding en ga dingen ondernemen, en sluit je niet op op je kamertje en ga dan piekeren want dat breekt je op!!

jeetje.. sterkte :s

:D Zo ben ik niet. Vanavond ga ik naar hem toe mijn spullen halen. Als ik weg ga zal het wel weer huilen worden.
Maar we zijn als " goede" vrienden uit elkaar gegaan. Als het aan mij ligt houden we nog veel contact en gaan we af en toe nog wat leuks doen.
Jammer genoeg krijg ik hem niet uit mijn hoofd en verlang ik nog heel erg naar hem.

ik heb precies tzelfde gehad. nouja bijna precies :P we hebben twee jaar iets gehad en hij dumpte mij. ik heb een hoop afleiding gezocht bij vrienden en zo ook mn huidige vriend leren kennen. was er helemaal niet mee bezig maar het gebeurde gewoon. kon nooit van tevoren weten dat ik een maand later alweer een vaste vriend zou hebben. het is niet altijd beter om bij twijfel te stoppen. praten is altijd het beste. ik had laatst ook grote vraagtekens bij mijn huidige relatie, we hebben erover gepraat en dat was echt heel heftig. nu werken gewoon allebei wat harder aan de relatie (we waren bang uit elkaar te groeien omdat we allebei school, sport en een fulltime baan hebben). we zijn nu zo'n maand verder en t gaat top.

maargoed daar heb je nu niets aan. je kan je soms heel klote voelen. denk gewoon aan de leuke dingen. spreek soms af, hou contact en groei eroverheen :)

Ja daar ben ik ook voor, praten en door gaan. Maar toen kwam hij opeens met een opmerking dat hij steeds minder voor mij ging voelen. Zo maar uit het niets. Hij zei dat hij er al 5weken mee zat en het niet durfde te zeggen om wille van mij.
Dus ja dan heeft het geen nut meer om door te gaan, want dan komt de liefde van 1 kant.

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt. En mijn conclussie was uiteindelijk dat de angst en het verdriet dat het misschien uit zou kunnen gaan erger was dan als het werkelijk uit was. Dus toen hebben we 't uitgemaakt en de eerste week was ik echt vét opgelucht en blij en er totaal niet kapot van. Maar na een week begon de school weer en hadden we op school nog steeds constand ruzie enzo.
K'hoop dat je er wat aan hebt. Als ik jouw was zou ik het dus uitmaken.