ernstig probleem
 

Dit word waarschijnlijk een heel raar blaatverhaal, ik weet echt niet wat er met me aan de hand is, het moeilijkste voor me was om te accepteren dat ik een probleem heb.

Toen ik 17 was had ik opeens geen zin meer erin, alles, het leven, ik vond alles saai, dingen die me geen kick gaven werd ik depressief van, het werd steeds erger, ik kwam sochtends me bed niet meer uit, at niet omdat ik geen zin had om eten te maken. Uiteindelijk was ik een beetje geflipt en had ik mijn halve kamer gesloopt en mijn hoofd tegen de muur gebonkt, ik weet niet waarom maar het voelde goed toen. Mijn moeder stuurde me naar mentrum, een soort psycholoog centrum voor jongeren waar ik een paar gesprekken had, ik moest doen waar ik zin in had volgens hun, daar kwam het op neer.

Nu zijn we 2 jaar verder en gebeurt't weer, ik zit nu weer op school 's avonds en ik heb elke dag minder zin om te gaan, gisternacht kon ik niet slapen en mijn radio kon ik niet instellen op bbc world service, ik heb het door de kamer gesmeten en begon systematisch dingen te slopen , in de vrees dat ik echt spijt zou krijgen van iets (computer uit het raam ofzo) ben ik maar door de stad gaan lopen om 4 uur. Daar liep het helemaal uit de hand, ik weet niet meer wat ik heb gedaan, het is een soort van waas.

Nu is het weer ochtend en ik voel me leeg en vreemd, mamma wilt weer dat ik naar de dokter ga, ik wil stoppen met school, ik weet het echt niet.

ik heb dat ook: behalve het slopen dan


gewoon echt nergens zin meer in, de dingen waaar je altijd lol in had zijn saai

nee heb geen oplossing en het is kut want je merkt dat je heel je toekomst aan het verkloten bent

het word steeds erger, soms huil ik zomaar of ben ik zomaar verdrietig, andere keren kan ik heel erg kwaad worden om bijvoorbeeld een pen die het niet doet, ik voel me emotioneel gedoofd.

tja, ik weet niet of je dr wat aan hebt, maar ik had dat vroeger ook (nou ja, ik sloopte geen dingen). dat je je echt zwaar klote gaat voelen door hele kleine dingen; en dat je vooral nergens meer zin in hebt (incluis school/werk e.d., maar ook niet echt zin in leuke dingen...).

ik had dat toen ik ergens op een kantoortje werkte, 9-5 baantje, de hele dag binnen, en echt de hele dag weg (dus ik wist wel waar het aan lag). daar ben ik mee gestopt, heb een jaar thuis gezeten, niets hielp echt.

nu gaat t wel veel beter, volgens mij ben ik gelukkig. ik ben weer een opleiding gaan doen, en elke dag wat te doen hebben helpt voor mij echt. daarnaast heb ik wat gesprekken gehad met een psycholoog, en voor mij was dat heel zinvol.

tja, sterkte in elk geval.

kheb net hetzelfde!
weet dus sorry genoeg ni veel tips te geven
heb zelf ook nergens zin in enzo,

Je zegt je voelt je emotioneel gedoofd dat snap ik niet helemaal volgens mij loop je juist over van emoties.
Maargoed een oplossing op je probleem. Wat ik intressant vind is die tijd voor dat het weer terug kwam. Ben je toen gaan doen waar je zin in had ? En ging het toen beter ? Ben je toen gestopt met school ?
Ik merk dat school veel in je verhaal terug terug komt. Je zegt ook op het eind ik wil stoppen met school.

Weetje ik heb ook vaak nergens zin in, ook niet in de dingen die ik leuk vind. Maar op gegeven moment raak je in een soort sleur en blijf je maar hangen en niks doen. Dit maakt dat je helemaal nergens meer zin in krijgt. En daar kan je zo gek van worden dat het ook kan leiden tot agressieve neigingen.
Voor mij is school juist een uitweg omdat ik dan weg ben uit m'n huis (waar bij mij het probleem licht) Ik ben dan bezig met iets en dan voel ik me stukken prettiger. Ik probeer nu ook gewoon thuis altijd met iets bezig te zijn. Maakt niet uit wat als ik maar niet niks doe, of maar als vluchtweg voor de tv ga hangen ofzo.

probeer jezelf weer aan te sporen tot dingen die je leuk vind. Misschien kan je agressie kwijt bij een vechtsport ofzo. Wat bij mij ook altijd erg hielp was gewoon een stuk gaan fietsen. Daarna was ik uitgewaaid en voelde alles weer een stuk beter en rustiger.
Het zijn maar wat ideeen die bij mij werken. maar zo moet je zelf verder zoeken naar dingen waar jij je lekker bij voelt en die een goed gevoel geven. Je kan je vaak stukken beter en rustiger voelen als je je bijvoorbeeld heb uitgeleefd bij zo'n vechtsport en je bent ook weer met dingen bezig.

Gansje, naar de dokter met jou. Als je al niet meer weet wat je gedaan hebt is het zo ver dat je heus hulp van anderen kunt gebruiken.
Neem niet te veel hooi op je vork, je gezondheid is nu even belangrijker. Je moet eten, slapen, beter worden en als je je goed genoeg voelt wat tijd besteden aan huiswerk en sport. Neem voorlopig even geen belangrijke beslissingen als van school gaan, doe dat maar als je je goed voelt en rustig over dingen na kunt denken zonder dat je gevoelens ertussen komen.
Maar het belangrijkste: zorg goed voor jezelf. Goed eten, op tijd naar bed en op tijd er weer uit, stress vermijden.

Take care.

Vorig jaar wou ik ook stoppen met school. Ik had nergens geen zin meer in (soms verval ik wel nog eens in het negatieve, maar nu is dat redelijk). Toen heb ik (de achteraf gezien wijze) beslissing genomen om thuis te blijven en te rusten, uit te huilen, te praten met mijn moeder, te praten met therapeut, te praten met een vriendin...

Vooral proberen mezelf terug te vinden, voor ik helemaal wegkwijnde. Het was een zware periode, maar nu ik er op terugkijk kan ik me het bijna niet meer voorstellen.
Nu voel ik me over het algemeen goed (behalve nu in het weekend geweest, maar dat had allerlei redenen).

Het is niet gemakkelijk en soms raak je gewoon niet van dat negatieve, zinloze af. Het kleeft als het ware aan je vast en je kan (wilt en durft het soms) niet loslaten.

Ik zou je aanraden erover te spreken met je huisarts, de mijne heeft me dan doorverwezen naar het centrum geestelijke gezondheidszorg en daar kan men mss wel een geschikte oplossing voor je vinden.

Maar vooral: praat erover en probeer je niet te laten sleren (=glijden).

Ik voel me vandaag eigenlijk best goed vergeleken met gisteren, maar vanaf het nulpunt kan je ook alleen omhoog. Ik heb gesolliciteerd bij dirk v/d broek, morgen begin ik en ik ga gewoon door met school. Ik heb ook even met de landmacht gepraat en die hebben ook weer mensen nodig dus ik ben opzich wel bezig, ik ga gewoon proberen door te bikkelen, negatieve gevoelens omzetten ofzo, binnenkort ook weer naar de sportschool naar kickboxen en freefight (Iemand zei al dat ik dat moest doen maar dat deed ik al heel lang :))

Bedankt voor jullie reacties mensen, het heeft echt geholpen.

zo mag ik t horen :)