ik voel me enorm klote, ik trek het niet meer....
 

Hey,

ik ben echt helemaal de weg kwijt, en lig nu al een paar dagen te janken en te janken, en ben depressief en doodongelukkig!

En nee, nee ik heb geen zelfmoordneigingen of wat dan ook...

En ik wil gewoon mn verhaal kwijt, aangezien ik hier nu alst ware opgesloten zit op mn kamer en hier niet weg mag of wil.

Het zit namelijk zo.......

Zondagavond heb ik mijn coming-out gedaan....ik ben namelijk bi!
Ik weet dit heel heel erg zeker en ik voel mij hier goed bij enz....that;s not the problem.

Ik heb hier maanden lang mee gezete, heb slapeloze nachten gehad, heb zitten janken enz enz enz maargoed ik heb mn geaardheid inmiddels geaccepteerd. beetje bij beetje vertelde ik het mijn vrienden en vriendinnen, hierna mijn klasgenoten, weer een paar vrienden en ga zo maar door tot ik iedereen gehad had waarvan ik vond dat die het mochten weten enz.

Iedereen reageerde ontzettend postief en goed en geweldig, en hier was ik heel blij mee...

Had echter 1 grote angst, een mega grote angst....en dat was het thuisfront: mn broer van 21, moeder en broertje van 14 (hoewel die laatste me niet echt boeit, het is stomme puber)

Ik durfde niet thuis aan te komen met mijn bi zijn enz en heb dit dan ook altijd verzwegen....toch vond ik het enorm tijd worden, net als vrienden enz die zeiden dat ze er recht op hadden! En na 100000000000000000 pogingen zette ik zondagavond de stap

ze ging net naar bed en ik zei mam ik zit met een probleem, ik wil je al heel lang iets vertellen....."ik ben bi"........mn moeder reageerde hier enorm hysterisch op.....WAT......HOE WEET JE DAT NU WEER.......WAAROM VERTEL JE MIJ DIT NU......BLABLABLABLABLA :mad:

Ik zei hierop dat je zoiets gewoon weet, en dat je dat voelt enz (ondertussen heb ik al eens een relatie gehad van zo'n 5 maand, dus ik weet wel beter......maar heb besloten dit niet te melden aangezien ik dan meteen gevild zou worden)

Hierop reageerde ze weer hysterisch en vervolgens moestik naast haar gaan zitten.......ze werd wat rustiger en bezorgd en ik begon keihard te huilen, ik hield het niet meer....alles zat opgekropt....mam zegt kom hier, kom hier en ik kom bij haar op bed zitten en jank uit op haar schoot en probeer me te verantwoorden over alles en zeg dat ik ongelukkig ben en alles zeker weet en enz enz enz enz

Mam begon ook te huilen en uiteindelijk hebben wij een heel lang en rustig gesprek gehad van een paar uren over hoe ik het weet, hoe ik er over denk, hoe zij zich moet opstellen en.......over een jongen die ik een half jaar heb leren kennen en met wie ik mogelijk een hele goede en mooie toekomst te gemoet ga..

Uiteindelijk gingen we slapen en mjah leek het allemaal ok!

Btw.......mn broer en broertje had ik het al wel eerder verteld, ze vonden het maar raar uiteraard, maar zijn er al aan gewend!

Maargoed terug naar nu.......het is nu woensdag, en ik zit nu alleen op mn kamer, trillend, bang, ongelukkig en heel emotioneel!

Ik heb namelijk net een gigantische ruzie gehad met mijn moeder......voor de 3e keer op rij nu! En ze heeft mij nu meegedeeld dat ze het allemaal verschrikkelijk vind, ze walgt van me, en ze ziet mij niet meer als haar zoon..

Ze trapt me gigantisch de grond in met mn geaardheid en heeft het constant over sex en zegt......je bent een smerige homo, heb je zin om te pijpen? hou je daar van? of hard neuken? als je 1 stap zet richting een jongen zal je leven helemaal vergald zijn vol met ziektes, de homoscene en zal iedereen je haten......en zo gaat ze nu constant door!

Ik zeg dat ze moet ophouden erover, maar dan zegt ze dat het leven niet alleen maar om mij draait, dat ik niet in de realiteit leef.......en ik normaal moet doen!

Ik dacht dat ik vrij zou zijn en inplaats van dat word ik hier gigantisch vernederd door mn moeder......en mn broer en broertje staan opeens achter mam en beginnen me ook al te kleineren!

Uiteraard weet ik buitenshuis bij vrienden via mn mobiel contact te leggen met mensen die me steunen hierin enz! dus dat scheeld dan wel weer

1 is de jongen die ik zo leuk vind.......hijs 21, volgt een goede hbo opleiding, heeft een goede bijbaan, een leuk appartement enz enz enz hij heeft het netjes voor elkaar.....maar dit is het niet........hij is namelijk echt heel erg aardig en goed voor me, staat al maanden voor me klaar als er iets is, laat me lachen, laat me huilen en verteld me heel veel over zichzelf en vraagt heel veel over mij enz enz enz.......hij is heel leuk dus!

binnenkort gaan we afspreken en heb mam hiervan op de hoogte gesteld (ik kan hier nu eerlijk over zijn dacht ik zo) maar mn moeder keurt het niet goed enz......ze vind het walgelijk......die jongen maakt gigantisch misbruik van me.........zegt ze.........terwijl we nog niets met elkaar hebben of ook maar iets hebben gedaan op sexueel contact of whatever.......we hebben elkaar nog niet eens gezien......we bellen en chatten wel uren per dag en hebben duizenden fotos van elkaar........het is dus wel afwachten hoe het in real gaat lopen, maar hier hebben we een goed gevoel over......maargoed het maakt niet uit verder als het niet gaat klikken...ik heb een goede vriend erbij dan.

Maargoed mn moeder heeft me dus gezegd dat als ik ook maar 1 stap richting die jongen heb gezegd ik het kan vergeten en ik geen steun meer krijg van het thuisfront......."ik heb dan geen zoon meer"..."en zeg maar tegen die vent dat hij heeft gewonnen, hij heeft je"

Dit slaat dus helemaaaaaaaal nergens op........ik moet dus kiezen lijkt ut wel!

Ik heb besloten uit huis te gaan als dit zo door blijft gaan dit weekend.....ik heb liefde nodig, rust, en onderdak bij een liefdevol gezin enzo.......ik heb al verschillende adressen waar ik terecht kan (bij vrienden intrekken....en hiermee bij hun ouders dus) en kan ook bij mn "lover" wonen als ik wil en zo kan ik nog een aantal kanten op......zo kan ik tot rust komen voor een weekje of 2 ofzo en ook hierthuis kan iedereen dan goed nadenken over alles

Ik heb dit mam gezegd en heb weer een gigantisch geschreeuw over me heen gekregen.......dat het leven niet alleen om mij draait, en dat ik het niet in mijn hoofd moet halen!

Ik moet een keuzen maken maar ik vertik het....ik ga niet mn leven vergallen aan een meisje die ik niet wil, of eeuwig single blijven omdat mam niet wil dat ik iets met een jongen krijg

Ik stel hun aan de keuze...........OF ik blijf thuis wonen, men houd hier hun bek en accepteerd het en laat me vrij!

OF ze accepteren het niet, en dan vertrek ik hier wel tot mn moeder op dr knieen gaat en me terug wil (want dat doet ze en anders maar niet)

Maar ik kan hier thuis niet meer zijn zoals ik wil zijn!

we hebben steeds ruzie deze dagen, en vervolgens word er net gedaan of er geen vuiltje aan de lucht is en word ik gezellig mee gevraagd naar het centrum door mam of vragen mn broers om aandacht.....maar als mn geaardheid ter sprake komt door wie dan ook is er opeens weer ruzie en word ik vernederd.......ik trek het niet meer!

Ik ben nu in ieder geval mij verhaal kwijt........en ik hoop dat mensen me misschien tips kunnen geven of ervaring hiermee hebben of medeleven kunnen tonen........ik heb niet zo'n zin in mensen die me nou de grond in gaan trappen hier.....maargoed dit is ook maar een forum......en mensen die denken mij te kleineren hebben het dan ook mis.......het zijn maar woorden op internet in een topic

Dankje

Oh, wat erg :(
Ik heb geen ervaring hiermee, ik ben zelf hetero....Maar als je een keer wil praten, wat stoom af wil blazen, mag je me altijd Pmmen, hoor......

Wat vreselijk onredelijk van je moeder. Wat is er nou mis mee dat je toevallig ook op mannen valt?
Tips, ehm, tja doe dingen waardoor je je beter gaat voelen. Ga naar je vrienden die willen ook vast wel naar je verhaal luisteren en helpen. Probeer je niet te veel aan te trekken van je moeder, das makkelijk gezegd, dat weet ik, maar toch moet je het proberen. Succes, ik hoop echt dat je je snel weer gelukkiger gaat voelen.
PS= ik ben ook bi, slechts 2 vriendinnen van me weten het. Ik durf het niet te vertellen aan mijn familie, al zullen zij het wel accepteren. Maar ik heb zoiets van: bi zijn is nog weirder dan lesbisch zijn... ik heb het er ook lastig mee :s .

mjah indeed......mn moeder ziet dus het bi-zijn als onzeker zijn....het niet weten wat ik wil enz......ik weet wel beter!

Maar ik vind het zo stom hoe ze reageerd.....eerst zo positief en nu opeens heeeeeeeeeel bot, hoewel ze nu opeens dr excuses heeft aangeboden inmiddels, maar er vervolgens nix meer over wil weten...

Ze is zo'n goede moeder, en zo lief.....echt een dame/tutje alst ware! Ze is nu opeens een vette kreng en bitch....zo ken ik dr helemaa niet :s

Maaaaaaargoed....

tnx voor je reactie :) en ook Morgan le Fay bedankt (y)

jeetje..wat enorm kut voor je man.

en het spijt me om dit te zeggen over je moeder, maar wat voor iemand is zij als ze jou niet meer als zoon beschouwt, alleen maar omdat je geen hetero bent. halleluja zeg. dat is echt beneden peil..

nee hét leven draait niet om jou nee, maar jouw leven wel. en wat je meoder met het hare wil doen, laat haar dat maar doen dan. als jij gelukkig bent met een jongen als je lover, laat het dan zo zijn. als je moeder dat niet kan accepteren, is er iets goed mis met háar, en niet met jou.

ik heb wel een tip, maar ik weet niet of je die wilt en durft waar te maken.

ik zou zeggen ; wees een harde, ga het huis uit en keer een hele poos gewoon niet meer terug. geen contact houden, niet opzoeken. na een tijdje zullen ze je waarschijnlijk toch gaan missen.

Als ze zo'n goede moeder is, kun je het dan niet met haar uitpraten? Vragen waarom ze zo reageert, haar laten weten dat ze je enorm kwetst... Gelukkig wel, dat ze haar excuses heeft aangeboden. Das misschien het begin van acceptatie.

je moeder is nog niet echt volwassen

je kan ergens anders gaan wonen en dan is het aan jou de keus of je wacht tot ze vraagt of je terugkomt of dat je er laat verbitteren

Weglopen lijkt mij dus echt geen goede manier. Dat zorgt alleen nog maar voor meer spanning... Onnodige spanning.

ik wilde net reacties plaatsen maar mn moeder kwam net huilend binnenlopen :s

Ze wil absoluut niet dat ik weg ga, en ze houd van me en ze deed vet hysterisch :s

Ik heb dr nu effe laten uitrazen

Vervolgens zegt ze "ga je mee chinees halen op jouw kosten".......echt weer zo'n opmerking die ze altijd maakt :) ...woei!

Maargoed ik heb dr wel heel duidelijk gemaakt dat ik nooit weer vernederd wil worden en dat ik meteen het huis uitga enz...

Zij zegt dat ze zo doet omdat ik haar verneder....mjah dat is ok zo.....als iemand iets kwetsends zegt dan kan ik iemand echt zoooooooooooooooooooooooo hard terugtrappen en de grond in boren.....daar sta ik ook wel bekend om bij sommigen :bloos:

Dus ik moet ook uitkijken dat ik dat niet doe bij mijn doodeigen moeder......want dan gaat zij ook weer gigantisch in de aanval.........

Ze vroeg net ook weer naar die jongen, om foto's maargoed ik ga niet opeens het leuke zoontje - moedertje uithangen enz......ok ze zegt dat ze het accepteerd......maar woorden zijn nog geen daden toch?

Het is dus een kwestie van tijd......en verwerking denk ik!

Ik zal wel uitkijken met mijn woorden tegen haar, en al helemaal niet meer in de aanval gaan als ze tegen me zeurt :|

Uhmmmmmmmm

Word vervolgd 1 dezer dagen!

Volgens mij gaat het goed komen ;) .

Hey...

Nou,waarschijnlijk gaat het ook goedkomen.
Het heeft alleen tijd nodig.

Heel erg knap dat je er voor uitgekomen bent!
Je moet vooral eerlijk tegenover jezelf blijven.

Je moeder reageerd zo omdat ze onzeker is.
Misschien wel heel bang om je kwijt te raken.
Onzeker is omdat het nieuw is en niet weet wat ze er mee aan moet.

Blijf vooral jezelf! :)

Poeh...een moeder die d'r zoon niet meer wilt omdat zijn geaardheid niet is zoals zij het wilt? Daar kan ik echt echt niet bij.
Ik snap ook heel erg goed dat je het er moeilijk mee hebt en ik vind het zo knap dat je die stap wel hebt durven zetten.

Meer zinnigs heb ik eigenlijk niet te vertellen hierover. Ik vind alleen de wereld een beetje vreemd. Ik heb totaal geen problemen met vrouwen die op vrouwen vallen en mannen die op mannen vallen. Ik snap dus ook niet dat iemand daar enorm mee kan zitten.

Naja, ik ken wel drie zwaar gelovige meisjes en die moeten echt niet thuiskomen vertellen dat ze bi of lesbi zijn.

Maar ik heb echt zoiets van: Sjees, waar maak je je druk om?! Je gaat toch niet iemand verstoten vanwege zijn/haar geaardheid?!

Ik wens je heel veel sterkte verder in ieder geval.

*hug*

Speel het spelletje mee:

Vertel je moeder dat zij de meest godsvergeten, onredelijke, bekrompen, preutse, relkakker ooit is.
En dat ze het in feite niet waard is om te leven.

ja goed idee :rolleyes:



any way, het is natuurlijk heel erg moeilijk en wat je moeder allemaal zegt is heel gemeen. maar je doet er idd beter aan om haar te laten wennen en even alles te laten bezinken. voor 'onze' generatie is het misschien allemaal prima, bi, he of ho, maar voor onze ouders is het toch sneller schrikken. Natuurlijk is dat niet voor iedereen zo, maar ik kan me best voorstellen dat ze daardoor even van slag is. Waarschijnlijk had ze het helemaal niet aan zien komen. Als ze je na langere tijd nog steeds niet accepteert denk ik wel dat het een goed idee is om afstand van haar te nemen, hoe lang je dat doet ligt dan aan de hele situatie.

Hey,

ik zou een brief schrijven en die haar in alle rust laten lezen. ik zou erin zetten hoe je je voelt en hoe blij je eigelijk bent met je coming-out enzow...en hoe erg je het vind dat ze zo reageert en dat je meer liefde van haar had verwacht. je kan er ook in zetten dat je weg wilt als het zo doorgaat. met zo'n brief kan ze je niet onderbreken en niet tegen je schreeuwen en zo kun je rustig je zegje doen.

Als je het echt niet meer pikt zou ik inderdaad een tijdje ergens anders heen gaan. Maar please, niet meteen naar je lover. Hij zal heus wel te vertrouwen zijn, maar zoiets moet je rustig opbouwen. Als je hem een keer wilt zien, ga dan gewoon een middagje naar hem toe, dan kun je later altijd nog zien of je misschien een tijdje bij hem wilt blijven.

Blijf eraan denken, dit is níet jouw schuld, het is heel goed van je dat je het hebt verteld, het is hun probleem als zij er niet mee om kunnen gaan. Misschien draait je moeder wel weer bij, misschien niet, dat weet je nu niet, maar onthou alsjeblieft dat er genoeg mensen zijn die je liefhebben en jeaccepteren zoals je bent!!

Veel liefs, Sam

eigenlijk is het best wel stom.. je moeder valt toch ook op mannen (maar ja.. zij is een meisje dus dat kan dan weer wel zonder gezeik blijkbaar)??

maar dit lijkt me idd heel erg klote... veel sterkte ermee

pm

Je moeder leeft niet meer in deze tijd. Tough luck, maar je slaat je er wel doorheen.

vraag: kom je uit een (streng) christelijk gezin?

Heb geen ervaring me ofzo.. sorry..
Maar ik vind, dat je moeder en je broers, en de rest van de hele wereld, het moet accepteren. je bent wie je bent toch =)
Ik denk dat ze erg geschrokken is, maar het komt zo te horen wel weer goed toch?
Succes met je familie.. en met die jongen :D

Second That :)

Ik denk dat het ook ff een kwestie is van wennen voor haar en dat het na dat "goede gesprek" van de eerste avond pas een beetje tot haar door is gedrongen. Natuurlijk is het vrij onredelijk maar geef haar idd wat tijd zoals je hierboven al zegt :)

Enz verders fijn dat het al weer wat beter gaat, ik zou misschien toch nog 1x er goed over praten zodat er niet nog een keer zo'n aanval komt, dan weet je in elk geval zeker dat ze het accepteerd, en misschien moet ze je vriend een keer ontmoeten :) ziet ze gelijk wat voor leuke man het is :o

heel veel succes :)

ik denk dat je moeder echt onwijs geschrokken is. Ik denk dat ze wel zal bijdraaien... zeker als ze ziet dat jij heel gelukkig bent met je ''coming- out''. komt wel goed!!

( super van je dat je het toch gedurfd hebt! :) )

Ik ben zelf hetero, maar ik ken wel iemand die lesbisch is (natuurlijk niet net hetzelfde, maar voor de grote massa is 'niet hetero' gewoon een pot nat natuurlijkn en zowel homo's, lesbiennes, en bi-seksuelen hebben met gelijkaardige problemen af te rekenen). Die vriendin heeft het ongeveer een jaar geleden tegen mij gezegd, en dat ze daar al een tijdje mee zat ook (zal bij velen zo zijn). Maar voor mij verandert er niets, ze is voor mij nog steeds dezelfde en ik denk zelfs dat onze vriendschap stukken sterker is dan toen. Zij heeft het toen ook aan een vriendin verteld, maar die was daar echt niet blij mee in het begin. Na enkele weken klaarde dit wel echt op, en nu zijn ze weer ongeveer als vroeger. Bij ons op school weten de meesten wel wat er allemaal is, en niemand heeft er problemen mee. Soms maken we wel een grapje, als ze erbij is, en ze kan er echt goed tegen, want ze weet dat we haar niet als 'lesbisch' zien, maar weten dat ze zichzelf is. Zelf maakt ze er trouwens ook grapjes over, dat hoort bij onze spirit (zelfspot).
Haar vader is het te weten gekomen en die was er ook niet tevreden mee (en hij is dat nog steeds niet), haar moeder weet er niets van maar waarschijnlijk reageert die hetzelfde. Die vriendin had het dus op haar 15e tegen mij gezegd, en tot haar 16e moest ze zich wat koesthouden (haar vriendin is meerderjarig dus als haar vader zou doorslaan, kan die vriendin problemen krijgen, maaro ndertussen is ze al 16 en kijkt ze uit naar haar 18e om weg te kunnen gaan, als haar ouders ambetant zouden doen)

Nu om over jouw probleem te praten, dit is wat ik zou doen:
- aan je ouders vragen of je nu werkelijk veranderd bent sinds je 'bi' bent
- zeggen dat je begrijpt dat velen het niet normaal vinden, maar uiteindelijk is het toch niet het einde van de wereld als je op iemand van hetzelfde geslacht zou vallen?
- (klein)kinderen zijn niet uitgesloten, als je bi bent
- bi is niet hetzelfde als slet (komt vaak zo over: een bi weet niet wat ie is: homo/lesbi of hetero)
- als je wat pissed wordt: "wat kan ik eraan doen dat ik ... graag zie"
- wat maakt een geslacht uit; ik zie mannen en vrouwen als gelijkwaardig, iets wat velen niet willen zien
Als je een luisterend oor nodig hebt, ook mijn PM is er voor jou...

Wat volgens mij ook een verschil maakt, is de leeftijd waarop je zo'n dingen zegt: als je 12 bent gelooft niemand je, tegen je 18e geloven ze je meestal wel (en daartussen beschouwen ze je zeer vaak ook nog als een kind). Veel sterke in ieder geval...

Ik krijg net een linkje naar jouw topic, ik had er net zelf een aangemaakt en ik herken me in je verhaal, en het raakt me echt...
Je eerste reactie van je moeder was schrik, mensen die niet weten wat ze moeten denken kunnen soms harde dingen zeggen terwijl ze, als ze er over nadenken, ze je kwetsen zonder dat ze dat willen. Ik ben blij dat ik ook je tweede post las waarin je zei dat je moeder wat was bijgetrokken, en niet zo ongelooflijk irreëel reageerde (mijn mening). Natuurlijk, ze is je moeder en ik neem toch zeker aan dat ze echt wel om haar kind geeft. Maar het is vast raar, en anders, en vooral even wennen. Ik hoop voor je dat ze nog wat verder bijtrekt en je accepteert hierom...

Als je wilt kun je me altijd even een private message sturen dan kunnen we eventueel even msn-adressen uitwisselen want ik denk dat wel wel het een en ander gemeen hebben. Ik zit op het moment met hetzelfde in mijn maag, ik ben er alleen nog niet voor uitgekomen tegen mijn ouders. Dus als je je ei kwijt wil ; ik ben er :).

Als je het kan zou ik dat ook doen ja...

Hey mensen,

tnx voor de vele reacties hier en PM's in mijn inbox! Ik zal hier zo snel mogelijk op reageren wanneer ik hier de tijd voor heb, maar ik vind het zowieso erg leuk dat er mensen met me mee leven en steunen :)

Het is nu een week geleden dat ik mn coming-out heb gedaan en alles leek prima te zijn nu....school gaat er goed, vrienden zijn heel blij met me en ook op het thuisfront gaat het prima...eidereen gaat weer goed met elkaar om, en dus ook met mij! Mn geaardheid kwam nog een aantal keren ter sprake, net als de jongen die ik ga ontmoeten en men bleek het te accepteren

Maaaaaaar hier is tot op een paar uur geleden verandering aan gekomen :s

Ik heb voor vanavond afgesproken met die jongen, en heb er mega veel zin in...we gaan gewoon naar de bios, en daarna ergens wat drinken, of rondlopen door de stad...gewoon waar we zin in hebben, zonder groots en straks schema!

Om half 7 spreek ik met hem af....tot 22.00, want dan pakt hij de trein terug naar zn kamer in haarlem omdat hij morgenvroeg zich op school moet melden.....we zien elkaar dus niet zolang, maar dat is misschien wel beter zo op een eerste keer (en misschien wel de laatste)

Ik heb mam hiervan op de hoogte gebracht en ze gedraagd zich weer als een kutwijf en kreng!

We zouden net met zn tweeen weggaan en ergens wat eten afhalen maar ze heeft plotseling "geen zin meer".....ik weet wel beter!

Vervolgens negeerd ze me weer, en nu is ze weer hardstikke boos en heb al een aantal leuke opmerkingen om mn hoofd geslingerd gekregen:

-"Wij steunen je niet hier thuis, je weet hoe we hierover denken....misschien dat je dat aan het denken brengt"

Uhm....of ik toch maar kies om hetero te zijn? :|

-"Ik ga morgen alle financieringen bij je stopzetten...ik geef je geen ouderbijdrage meer voor je studie en zet alle verzekeringen om naar je eigen rekening zodat je het zelf maar betaald....als je zo graag volwassen wilt zijn, dan behandel ik je ook als een volwassene"

Wie gedraagd zich nu juist NIET als volwassene....en hoezo geen stom dreigement weer? :s

-"Als je met hem afspreekt, dan ga ik nooit meer met je weg"

Wat jij wil mam.

-"Ik wil niet dat je met hem afspreekt, hij is een flikker...en jullie kunnen dus gevoelens voor elkaar krijgen blablabla"

Ja maar mam jij spreekt ook af met heteromannen die je leuk vind

-"Ja maar dat is anders"

ok...dat is dus anders? :)


En zo zijn er nog wel een aantal dingen!!!!!!!!

Ik spreek in ieder geval af.....ik ken die jongen nu al 6 maand online en ben morgen verder vrij (dus geen smoesjes van mam dat ik naar school moet)...en ik WIL die jongen gewoon zien.....en als ik nu niet mag afspreken......wanneer dan wel?....blijkbaar nooit....dus ik ga ervoor!!!!!!!!!!!!!!! :), wat de consequenties ook moge zijn

succes ermee! Ik hoop dat de date leuk is :) :cool:

Zo is 't maar net, heel veel plezier ermee en je ouders dreigen nu misschien wel maar als 't echt een moeder is zoals je verteld kán ze 't niet menen. Het klinkt ontzettend kut je verhaal en ik hoop dat alles goed komt want zo kan t natuurlijk niet :(
waarschijnlijk de 80é maar ook voor hiero geld: PM/msn maar als je hulp nodig hebt :)

Groetjes,

Verdomd kreng dat je moeder is (sorry voor het vloeken), maar wat wil ze hiermee bereiken? Dat je helemaal niets meer van haar wilt weten en gewoon naar je vriend gaat: ok, mission accomplished. Spijtig dat mensen echt niet nadenken en beginnen dreigen als het over homoseksualiteit gaat. Snappen ze dan echt niet dat ze het zo 'nog erger' maken: de thuissituatie om zeep, relatie wordt sterker, ...

Eventueel kun je proberen aan je moeder te vragen of ze hem niet eerst wil leren kennen (als ze hem al kent, moet je gewoon vragen of hij als slechte jongen overkomt). Bij heteroseksuele relaties gelden toch min of meer dezelfde regels: niet met een slet/player naar huis komen. Waarom zou deze jongen dan direct slecht moeten zijn?? Probeer haar dat duidelijk te maken: het gaat niet om het geslacht, maar om de persoon.
Als dat niet helpt, kun je altijd cynisch doen: 'jij hebt me te veel vertroeteld in mijn jeugd, nu ben ik een watje :p' (niet serieus bedoeld hoor).

Startpagina van je moeder instellen op http://www.pedrotytgat.be/homoseksualiteit/

Veel sterkte in ieder geval, laat je niet onderuit halen door je moeder (ze zou zich moeten schamen, het klein kind)

Dat je moeder zo reageert is niet goed te praten...
máár ik denk dat het voor haar ook heel erg wennen is. Sommige mensen zijn zeg maar nog van de "oude stempel" en vinden homoseksualiteit echt iets heel onnatuurlijks.
Maar dan nog, zou ze je eigenlijk moeten steunen.
Ik heb altijd met de paplepel ingegoten gekregen dat, op wat/wie ik dan ooit zou vallen, dat mn ouders me altijd zouden steunen...
Ik wens je veel sterkte en heel veel plezier met die vriend!

Wat een stel kinderen bij je thuis zeg. Misschien moet je toch maar eens kijken of je weg kan gaan.

Mja, ik vind homoseksualiteit ook iets onnatuurlijks in de zin dat er geen biologische afstammelingen kunnen ontstaan en voor mezelf zou ik dat niet kunnen aanvaarden (zelf 100% hetero, nog een extra probleem dus :) ) maar voor andere mensen kan ik hun keuze best begrijpen en aanvaarden. Het geslacht doet er niet toe, natuurlijk (al verkies ik zelf nog het liefst wat vrouwelijke vormen). Homoseksualiteit is gewoon een kwestie van aanvaarden, en na een tijdje zal dat hier hopelijk ook het geval zijn (tenzij je in een oerchirstelijk/conservatief milieu bent opgegroeid)...

kzou ook niet weten hoe ik je nou zou moeten helpen...maar je moet je niet aan laten praten dat jij niet goed bent ofzoiets, je moeder zit "fout" niet jij...sterkte

jeetje een heel verhaal...
allereerst heel knap dat je t tegen iedereen verteld hebt en supertof dat je vrienden er wel goed mee om gingen!!! (y)

je moeder tjah.. wat moet ik zeggen ik kan me enigzins voorstellen dat ze een ander beeld heeft van dr zoon en hier aan moet wennen MAAR ze reageerde eerst nog redelijk naar mijn mening waarom stampt ze je vervolgens finaal de grond in?
ze is je moeder ze moet je steunen dat ze tn iet leuk vind ok, maar om je zo te vernederen dat vind ik echt te triest voor woorden!
knap dat je zelfs na die ruzies toch geprobeerd hebt eerlijk te zijn maar ik dnek zelf persoonlijk dat je dat even beter niet kunt doen laat r even afkoele misschien helpt t om over een paar weken opnieuw een gesprek met dr aan proberen te knopen?

sterkte in elk geval!

Wat een gezeik zeg, ben je eerlijk is het weer niet goed!!
:mad:
Ik ben zelf hetro maar ga ook met mensen om die dat niet zijn, en echt op sommige punten zijn homo's nog veel aardiger zijn..
Als je er ooit iets over kwijt wil.. ill be there okee?

Hou vol, je komt er wel door heen
Misschien is het voor je moeder even schrikken en wennen, ze zal wel dromen voor jegehad hebben vrouw kids leuk huis leuke baan en blablabla.
En dat gaat nu dus niet door (is helemaal niet erg! want dat wil je gewoon niet dus dan doe het ook niet!).
Maar ik hoop dat ze over een tijdje wel inziet dat jij voor de rest niet raar bent, je bent alleen Bi..

En veel plezier met je vriend!

Groetjes, Mayan

damn.. wat erg zeg! Kheb hier gewoon nauwelijks woorden voor. Ik dacht altijd dat bi zijn een maatschappelijk geaccepteerd iets was maar nu blijkt wel weer dat als het in de naaste omgeving van mensen gebeurd, men hele andere dingen roept.

Ik vind het niet fair van je moeder dat ze zo reageert. Je bent en blijft haar zoon. Je gedraagt je niet anders dan normaal. En zoals Mayan zegt: Misschien komen de toekomstdromen van je mams niet helemaal uit.. Of je nou met een man of een vrouw bent.. Je kan altijd gelukkig zijn, een goeie baan hebben, een leuk huis, de beste en meeste vrienden.. en ook kinderen kan je krijgen als je dat wil!

Grote complete onzin vind ik dit allemaal. Jij moet je helemaal niks aantrekken van wat anderen van je zeggen, hoe pijn dat ook doet! Jij leeft voor jezelf en niet voor anderen. Bekijk inderdaad de mogelijkheden om (vroegtijdig) uit huis te gaan en laat je moeder afkoelen. Misschien dat ze later voor reden vatbaar is en anders.. jammer!

Ga ervoor jongen, wees jezelf.. en laat anderen dat niet van je afpakken.. :) (y)

Het is volgens mij niet iets waar je voor kiest. Ik denk dat het meer iets is van wat je bent.

Tja, zo bedoelde ik het niet, maar voor velen komt het wel zo over als 'je kiest ervoor om homo te zijn' en het is eerder een gevoel dan een keuze, slechte woordkeuze dus, bedankt Eend :)