Een lopende herinnering
 

Heej! Dit is even een uitprobeerseltje van me, ben benieuwd wat jullie ervan van vinden!

(nog geen titel)

De zon verdwijnt
- wanneer ik je zie lopen
met dat meisje -
achter de wolken

Een traan rolt
- lachend over straat
smoorverliefd kijkend -
over mijn wang

Ik verwijt het mezelf
- eens liep ik daar
samen met jou
’t is mijn eigen fout -
dat ik je liet gaan

Het is wel een aardig gedicht, maar het zegt niet lekker. het hoeft niet perse te rijmen, maar het moet wel lekker in je oren klinken en lekker zeggen. tis een beetje vaag gezegd maar khoop dat je me begrijpt. (khoop niet dat je't te zwaar tilt, maar kdacht mag wel kritisch zijn anders zet je't natuurlijk niet op een forum) Grtjs

ik vind het wat verwarrend, zo door elkaar. blijf proberen! :)

was ook juist de bedoeling, vond ik wel grappig voor een keertje :) bedankt voor de reacties!

Dat verwarrende spreekt me juist wel aan! Ik vind het een leuk uitprobeerseltje. ;) Ja, apart, hoe je twee (bijna-) tegenovergestelden van elkaar in één zin verwerkt, door gebruik te maken van - ..... -
Ik vind het mooi. (y)
Eén dingetje: ik verwijd moet ik verwijt zijn; van het werkwoord verwijten. :)

Dankjewel, ik heb het (weer) veranderd. Ik had eerst namelijk verwijt staan, toen dacht ik: neeeh dat staat niet... Gelukkig iemand die de nederlandse spelling wel onder de knie heeft ;)