De weg naar vrijheid?!
 

De weg naar vrijheid?!


Met het wapen voor me op de tafel
De gedachte door mijn hoofd
Ik ben niet ik
Maar mag niks doen want dat heb ik beloofd

Ik kan de belofte niet nakomen
De druk te dichtbij
Ik heb mezelf niet meer in de hand
Mag het gevoel niet overheersen
Maar dan pas voel ik me vrij

Dan pak ik toch maar het ding wat me vrijheid geeft
Even zoek ik dat gevoel op
Maar dan kom ik weer terug op aarde met mijn gedachte
En zet het uit mijn kop
Het is geen weg naar vrijheid..
Het is een moment van korte duur
Maar het schuldgevoel duurt lang
De angst van terugkeer dat maakt me bang

Het ontstemde lied
 

Het ontstemde lied


Verdriet die de boventoon voert
In een sobere melodie van woorden
Ritmes die veel te langzaam gaan

Uit de toon gevoerde noten
Met helse klanken gestemd

Desondanks een sprankelend refrein
Met vrolijk gestemde zinnen zoals het hoorden

Prille geluk
 

Prille geluk


Leeg van binnen
Een dwalend gevoel naar geluk
Zoekend naar een deel om de leegte te vullen
De weg is lang met veel obstakels
Het put me nog meer uit, en brengt me van me stuk
Woede, pijn, verdriet dit alles slepend met me mee
Geen kracht meer om verder te gaan

Strompelend verder opzoek naar de juiste weg
Maar dan aan de horizon gereikt
Het is een kleine lichtstraal van de maan
Met veel hindernissen achter de rug
Is dit misschien een afdruk
Van het prille geluk…

Scherven
 

Scherven


Een ruimte vol met scherven
Scherven afkomstig van gebroken zielen
Ieder stukje ligt verzegeld op de grond
De nare gevoelens zijn te proeven
Laat het over me heen komen en kijk in het rond

Langzaam dringen deze gevoelens tot me door
Wordt er in meegesleurd
En voel me steeds zwakker worden
Maar dat is niet wat ik wil dat er gebeurd

Wat ik ook moet doen ik wil hier weg
Weg uit deze cirkel van verdriet, woede en pijn
Het lijkt wel of ik er niet tegen kan vechten
Maar wat blijkt ik ben toch sterker dan dat zij zijn

tranen
 

Tranen


Tranen rollen over me gezicht
Dikke druppels met verschillende gevoelens
Eenzaam in een duistere kamer
Met een kleine straal licht

Steeds meer zout water prikt in me ogen
Een mengeling van pijn verdriet en angst
Het goede en fijne iets heeft me bedrogen
Het waren tranen in plaats van een glimlach
Dat was wat ik besefte op een dag

Verlichtend Middel
 

Verlichtend middel


Geen medicijn voor dit verdriet
Geen middel tegen het gevoel
Een sprankje hoop dat is alles wat ik vraag
Al is het maar iets voor wat ik draag

Een kleine verlichting is al genoeg
Als een kaars die ontstoken wordt
En zijn lichte en krachten uitstraalt
Maar dat is iets waar mijn gevoel in faalt

Dingen te snel willen doen
Zonder overleg tussen gedachte en gevoel
En doordat gebrek bereik ik nooit het gevoel van die kaars
En het mooie uitbranden als doel

:eek: Overvloed aan gedichten!

Pssst... je mag er maar 2 per dag posten... :o

:nono:niet meer dan TWEE per dag posten:nono:

Hm, het pakt niet echt. Je verwoording vind ik nog steeds mooi (zoals ik bij één van je andere gedichten ook al zei), maar ik lees niet echt iets waardoor ik met heel veel plezier verder lees.

R3ems reactie was op Het prille geluk dacht ik. Wil je ihvervolg EERST de regels lezen aub.

Ja, klopt. :)

ja ik weet het nu weer :bloos: