Er bestaat geen verschil tussen schuld en onschuld
 

Weet je waar alles op neerkomt? Alles komt erop neer dat de mens sterfelijk is en dat hij dat niet weten wil. Maar voor wie weet dat hij eenmaal sterven moet, kan er geen absolute moraal bestaan, voor hem zijn goedheid en barmhartigheid niets dan vermommingen van de angst. Waarom zal ik mij moreel gedragen, als ik toch in elk geval de doodstraf krijg? Iedereen krijgt eenmaal de doodstraf en iedereen weet het.
De warhoofdige filosofen die onze westerse beschaving gemaakt hebben, die dachten dat er verschil was tussen schuld en onschuld. Maar ik zeg: in een wereld waar iedereen de doodstraf krijgt, daar kan er geen verschil tussen onschuld en schuld bestaan.

ik zie de dood die ik ga sterven niet als een straf.
en ik vind dat er wel verschil bestaat tussen schuld en onschuld, als jij niemand hebt vermoord en ik wel, ben jij onschuldig en ik schuldig. ik zou gestraft moeten worden en jij niet.

onschuld is het tegenvergestelde van schuld, en andersom. Dus het verschil, of je nou dood gaat of niet, is er altijd.
Dood is geen straf. En zeker niet voor mij. Niet dat ik graag dood wil ofzo. Maar goed.
Het verschild tussen onschuld en schuld is er altijd.

Dit is te zwartgallig. Schuld en onschuld tot één en hetzelfde herleiden is een teken van al te diep ingewortelde zwartgalligheid. Of - nog erger - onverschilligheid. Had je niet al eens eerder een topic van dit kaliber? Zoiets als: "Waarom je best doen, je gaat straks toch dood"?
Op basis van deze grondhouding kan ik het niet met je stelling eens zijn.

ik ga dood, dat vind ik totaal niet erg, ik denk wel dat ik het geaccepteerd heb, maar toch is het niet zo dat ik niet meer 'barmhartig' ben of kan zijn ofzow, dus volgens mij is de stelling al onzin, verder is schuld en onschuld relatief (zoals zoveel natuurlijk) en is dood natuurlijk niet voor iedereen een straf... :D

wahahahah IK WIST HET. Niet om mijn motieven al teveel te verhullen. ik WIST dat je eens de fout in zou gaan met die antwoorden op de man af.

Dit fragment komt uit WF Hermans- de donkere kamer van Damocles

de ' ik' is de hoofdpersoon...

en evoila. de abt van sion is gevallen

Gefeliciteerd hoor! :rolleyes:

1) Je vreugde is groot. Hoezo, "de fout ingaan"?
2) Geef je even de badzijde waar het staat? Maakt het overigens wat uit? Er wordt wel vaker geciteerd uit algemeen aanvaard gedachtegoed.
3) Dat geldt voor elke narcist(e).
4) Dat zie ik niet zo. Eerder het tegendeel...

Tis JOU fout.

Als jij citeert, dan moet je DIRECT de bronvermelding geven, en niet daarna. Je doet net alsof dit brljante stukje proza uit jou brein is ontsprongen. Lieve Optima, het is naief om te denken dat mensen bronnen analyseren zonder besef van een autheur. maw: Mensen zullen jou altijd aanspreken op wat jij schrijft. Schrijver en text zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden... Op welke manier dan ook. ALs het jou doel was om reacties uit te lokken heb je een feiloze accurate lijn getrokken tussen de heersende opvattingen over jou en de inhoud van het stukje. Waarschijnlijk kan ik "jou interesse, of denkraam, inspiratie" ook in die opsomming zetten.

Maar ik ben het wel eens met de levensvisie van WF. Hermans, als het gaat om realistisch beschrijven van de mens in zijn maatschappij. Onschuld en schuld bestaat niet. Daarnaast is er ook de existentialistische benadering dat je voor ALLES schuldig bent. En daarmee het contrast tussen schuld en onschuld ,toegekend aan mensen, te niet doet.