![]() |
zonder titel
Brood plakt aan m'n tanden, het duurt eeuwen voor ik slik -alles lijkt zo lang te duren- Cola smaakt naar water, water is net zand, en hoewel ik eet lijkt mijn maag alsmaar leger te worden. Te moe om te slapen, te vroeg om te vergeten, te weinig glans om verder te leven. En of je spijt hebt weet ik niet, daar kan ik alleen maar naar raden. Ik leefde naast jou, voor jou, met jou. Dus als ik even helemaal alleen ben, voel ik even of m'n hart nog klopt, of ik nog adem, nog leef.
|
Het moge duidelijk zijn, dat je niet voor een metrum gaat, maar het ritme is ook ver te zoeken.
Tot hier is het aardig:
De rest zuigt. |
Ik houd eigelijk wel van dit soort dingen. Het hoeft niet per see een metrum of iets wat daar dan ook op lijkt te hebben. Ik vind dat je het wel leuk omschrijft, de cola en het brood. Wat ik iets minder fijn vind, is dat je 2 keer het woord 'even' hebt gebruikt in de laatste zin, dat vond ik niet zo lekker lezen :) .
|
Citaat:
|
Ik ben even niet in staat om nuttig te reageren, maar ik voel me precies zo. :(
|
Ja, dit is even niet een gedicht wat je een typisch gedicht noemt.. als je het al een gedicht kunt noemen, dat weet ik niet.
Maar ik vind het wel mooi. Mooi hoe je dit gevoel verwoordt. :) |
Citaat:
Het ritme vind ik niet echt ver te zoeken, het is maar hoe je de accenten legt. Het gevoel dat ik in dit gedicht leg is niet schoon of ritmisch, ik heb het dus expres simpel gehouden, omdat dit gewoon een simpel slecht gevoel is waar geen mooie verhaaltjes om gesponnen moeten worden. Ldvdgedichtjes worden vaak zoetsappig door het gebruik van gekleurde adjectieven enzo en dit wou ik met dit gedicht niet bereiken. Of je het goed vindt of niet is natuurlijk jouw mening, maar ik vind dat je die wel iets genuanceerder mag verwoorden ('de rest zuigt', vind ik nogal agressief overkomen) . |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 05:37. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.