De drugs
 

Ik moet even een stukje van mn verhaal kwijt. sorry als ik iemand hier mee lastigval, ofzo.... ik zal proberen het interessant te houden.
ik ben lange tijd depressief geweest. niet alleen innerlijk maar ook uiterlijk. ongeveer een jaar geleden liep ik door de stad en kreeg ik daar drugs aangeboden. ik zei nog, nee bedankt, maar hij zei, je ziet eruit alsof je het wel kan gebruiken meisje. ik begon zo´n beetje te huilen en zei dat dat wel zo was. hij zei, kom maar even mee dan en we liepen samen een donker cafeetje binnen. misschien lijkt het alsof ik wel heel snel meeging, maar ik wilde wat aandacht en hij was de eerste die me leek op te merken, leek op te merken hoe slecht het ging. we gingen dus naarbinnen, daar leerde hij me hoe ik cocaine moest snuiven. die eerste keer drugs was zo intens, ik voelde me weer leven en ik dacht dat dit mijn redding was. ik weet niet meer precies wat ik toen deed, maar ik weet wel nog dat ik heel handtastelijk bij hem werd. ik ging op hem zitten, probeerde zijn broek uit te doen, dat soort gedoe. natuurlijk vond hij dat allemaal goed. daarna (hoorde ik pas later) was ik op de biljart tafel gaan dansen, een halve striptease gehouden.
de volgende dag werd ik wakker in een vreemde kamer. het was het hotel waar hij logeerde, we hadden seks gehad, zei hij. ik was wel nogal bang maar ook blij, omdat ik eindelijk weer kon leven. wist ik veel.
zo ging het nog een paar weken door. op een dag werd ik weer daar wakker. hij gaf me nog wat drugs en zei dat we s avonds iets leuks zouden gaan doen. die avond kwam hij inderdaad terug en zei dat ik in moest stappen. in zijn auto kreeg ik kleren voor die avond, een heel duur kort jurkje, en een soort gouden bikini. ik vond het geweldig, zoiets had ik nog nooit gekregen. we gingnen eerst uit eten. daarna, ik vond het heel spannend, we reden naar een soort discotheek. we namen nog wat en gingen naar binnen. daar keek iedereen ons aan. ik zei het tegen hem en hij zei nog, nee, iedereen kijkt naar jou omdat je er zo prachtig uitziet. ik danste de hele nacht daar, ik vond het geweldig. hij kwam weer naar me toe en zei dat hij iets had geregeld met de eigenaar, ik kon wel gaan werken voor hem, ergens anders. dat wilde ik wel, ik hield van dansen. we zouden er de volgende dag naartoe gaan.
we gingen er s avonds naartoe. eerst leerde ik gewoon een beetje paaldansen, dat vond ik wel leuk. maar toen hoorde ik dat mijn bovenstukje ook uitmoest. ik was een beetje bang daarvoor, had nog nooit topless gedanst. een van de meisjes nam me apart en gaf me heroine. totaal anders dan de cocaine. vol zelfvertrouwen danste ik die avond. rond elf uur begonnen de echte stripteases. na een tijdje vroegen ze me of ik die ook wilde doen. dat herinner ik me nog heel goed, die eerste striptease. het was een succes en ik mocht daar blijven.

hij wilde dat ik steeds verder ging, wilde dat ik meer deed voor de heroine die ik nu ook van hem kreeg. het kwam erop neer dat ik na de stripteases, voor hoer moest spelen. meestal was het een man uit de zaal. dat wilde ik niet, maar ik had toch de heroine nodig... dagenlang, wekenlang ging het zo door. de striptease was meer een deel geworden van het spelletje, wie krijg ik vanavond voor zoveel mogelijk geld.
op een avond ging ik naar zijn kamer in het hotel. ik wilde het niet meer, kon het niet meer aan. hij was er niet, ik had overal gezocht, iedereen gevraagd maar hij was er niet. ik kreeg nog op mn kop bij de club omdat ik te laat was. ze hadden er idiote straffen. niet, je krijgt je salaris niet, maar, je moet vanavond helemaal bloot. met tranen in mijn ogen ging ik die avond het podium op.
ik hoorde de volgende dag van iemand dat hij een overdosis had. volgens iemand anders was hij vermoord. ik wist het ook niet. maar ik ging weg. ging snel naar het hotel waar ik mijn kleren pakte, wat geld mee en de heroine en ik rende weg, ik rende totaan het treinstation aan de andere kant van de stad en vroeg voor een ticket naar het vliegveld. rende en huilde van angst dat iemand me zou vinden, me weer zou gebruiken. ik vloog terug naar mijn land, dat hij niet eens zou weten te vinden. en nog steeds, vandaag ren ik weg.

Rose

wel een naaibal die gast maar jah, het wordt steeds erger he, grenzen stellen.

lijkt me trouwens een niet-waar gebeurt verhaal sorry hoor.

niet waar gebeurd? ach, als je je ogen afwendt als er iets ergs gebeurt zal je het niet geloven nee...

Als het wel waar gebeurd is, waar ik erg m'n tweifels aan terk. Wat wil je dan met je verhaal bereiken?

Het is geen leuk verhaal, en ja drugs zijn niet goed voor je nee. And je was erg beinvloedbaar op dat moment.... dus dat kan verklaren waarom dit alles gebeurd is.

quote:

"
niet waar gebeurd? ach, als je je ogen afwendt als er iets ergs gebeurt zal je het niet geloven nee..."


Ik ben zeker niet iemand die zijn ogen afwendt bij narigheid, integendeel. Je verhaal zou best kunnen kloppen maar de manier waarop het geschreven doet me sterk anders vermoeden. Heb ik zo mijn radartjes voor. En dan kan ik wel een dooie lul zijn die geen zak wil geloven maar volgens mij ben jij anders degene die d'n goedgelovigen uit zit te lachen. But I might be wrong.

toen ik tien was, zijn we naar Amerika verhuisd. daar heb ik tot een tijdje geleden gewoond. daar zal dan wel meer gebeuren.
Waarom zou ik zoiets verzinnen??? de manier waarop het is geschreven... misschien komt dat door het amerikaans wat ik zolang heb gepraat, dat dat mijn nederlands heeft beinvloed. of mijn state of mind.

waarom ik dit schrijf? lees eens goed, omdat ik het kwijt wil. ik wil het verwerken en achter me laten, maar hoe kan dat als mensen mij niet eens geloven?
laat dan ook maar, ik denk, misschien krijg ik hier de steun die ik nodig heb maar als het zo moet hoeft het al niet meer.

Ik weet niet precies wat ik hiervan moet denken... Als het waar is moet je hulp gaan zoeken, voor je verleden en die verslaving. Als het niet waar is.... get a life.

ja ja sorry, ik wilde je niet afschrikken. sorry

ben je meteen aan de coke gegaan zonder eerst softdrugs te proberen. :eek:

tja erg vervelend voor je ik hoop dat je t kunt verwerken!

Dát is waarom ik het niet 100% zeker kan geloven.
'ik vloog terug naar mijn land' :rolleyes:

sorry ik geloof dr ook niks van (door de manier waarop je het schrijft). tis wel mooi als opstel ofzo...

waarheid of geen waarheid... zulke verhalen gebeuren helaas echt.. Personen bij wie zo iets naars is overkomen raad ik aan psychische hulp te zoeken. Dit heeft vanzelfsprekend zo'n impact op je leven dat je het ook professioneel moet oplossen om er later geen trauma's aan over te houden of terug te vallen in hetzelfde gedragspatroon... Hoe naar zo'n situatie ook is, het is niet het einde, het leven gaat door en je kan er zelfs 'geestelijk rijker' door worden... (don't get me wrong here).... Draai het negatieve om....

heej rose, ik geloof je, ik weet niet of je nog verslaafd bent aan drugs, maar misschien wil je erover praten, ik gebruik zelf regelmatig coke dus ik weet wat het is. Als je erover wilt praten kun je me emailen (info).

Vriendelijk verzoek: geen hele reply's quoten als het niet echt nodig is.
Dit maakt het niet echt overzichtelijker nl.

Het lijkt wel alsof ik een roman aan het lezen ben of zo'n typische amerikaanse film aan het bekijken ben.
Zo'n dingen gebeuren echt dat is een feit maar zou je zo'n straf verhaal hier werkelijk neerschrijven? (Het is ook niet heel erg slim om iemand die je drugs aanbiedt te volgen) Als het de waarheid is, hoe loopt het nu met je af? Je kan toch niet plots het vliegtuig nemen en zelfs van de drugs afgeraken?
Ofwel leef je in een fantasie wereld en heb je te veel naar amerikaanse films gekeken, ofwel wil je ongeloofwaardige reacties opwekken ofwel is het de waarheid (en dan vind ik het wel moedig van je) maar heb je toch wel hulp nodig denk ik!

poeh,
lijkt me een hele enge ervaring...
ik hoop dat je nu een beter leven hebt... vertel daar es over... als je dat wilt tenminste... want daar ben ik nieuwsgierig naar.
ennuh... die films zijn gebaseerd op het echte leven en niet andersom.ik hoop dat je alles een beetje op een rijtje krijgt en dat je dit niet je hele leven blijft achtervolgen
dikke knuf en veel sterkte
mir

..

T'is voor jou een beetje vreemde plek om hulp te zoeken .. hierro ..

..

In Amerika had ik niets meer, slechts wat kleren en een klein beetje geld wat hij nooit heeft gekregen. ik wilde gewoon weg van dat land, dus ging ik terug.
ik ben nog steeds aan de heroine maar ben vandaag naar het ziekenhuis gedaan en ik word waarschijnlijk opgenomen voor mijn verslaving. Misschien is dat ook wel het beste. kan ik niemand meer lastigvallen met mijn verhaal :rolleyes:
als jullie me niet geloven... laat dan maar. het bewijst maar weer eens hoe hard en kritisch iedereen is.

hoe kwam je aan geld voor een ticket als je zelf zegt dat je een "klein beetje geld" had...?

doe niet zo moeilijk..
wees gewoon een steun..
isnt nu echt nodig om dat verhaal zo in twijfel te trekken, misschien is het wel echt gebeurd.. hoe moet controlled zich dan voele?
ik geloof je..

veel sterkte in je afkickproces..

doeg

*PiMpS*