Dement
 

Dement

In zijn wereld is hij jong
Onschuldig en nog klein
Straks gaat hij naar z’n moeder toe
Bij haar is het zó fijn

Een grijze man zit in zijn stoel
Zijn wereld is al oud
Alles gaat aan hem voorbij
Zijn blik die maakt me koud

Nee hoor meid, ik ken je niet!
Maar pap, ik ben het… Fleur!
Ik geef hem snel een korte zoen
En loop richting de deur

Wanneer ik omkijk naar m’n pap
Krijg ik er ’n naar gevoel van
Mijn lieve, oude vadertje
Is een onbekende man.

tweede zin laatste couplet loopt voor mij niet helemaal lekker.
verder leest het op zich wel lekker en is het wel een goed teken dat ik begon terug te lezen. Leuk gedichtje wel.

Accent in eerste couplet lijkt mij niet echt noodzakelijk trouwens.

Ontzettend mooi. Je brengt het gevoel heel goed over. Ook de vorm vind ik mooi en het leest lekker. Toen ik 'm voor de tweede keer las begreep ik eigenlijk pas wat er in de eerste strofe gezegd werd met

Straks gaat hij naar z’n moeder toe
Bij haar is het zó fijn

Dat accent is trouwens inderdaad niet nodig. :)
Ik vind 'm echt goed. (y)