Zwarte najaarsvorst
 

(Een sikkel
en wat sterren
is alles wat je ziet.
Meer dan elkaars
gezicht – af en toe
belicht – is er niet.)

We fietsen door
vroege najaarsvorst,
door ’t zwart als pure inkt.
Ik vraag me af hoe
het verlangen
door ’t donker klinkt.

Zoals ik immer met een pen
een poging deed
me te verwoorden,
schreeuw ik nu in
de stilte; er is toch
niemand die het hoorde.

Ja goed (y) . Hij leest prettig weg en de inhoud is leuk verdeeld over de strofen, inleiding en dan een situatiebeschrijving en dan eindigen met een conclusie, dat vind ik goed gestructureerd. De rijm vind ik ook leuk, helpt mee aan het prettig leesbare van het gedicht.

Bedankt! Volgens mij ongeveer de eerste keer dat ik een positieve reactie van jou krijg. ;) Daar ben ik wel trots op. :o