Straatmuzikanten
 

Hierbij mijn eerste serieuze poging tot een column. Alle commentaar wordt zeer op prijs gesteld.

Straatmuzikanten

In de Groningse binnenstad hebben ze het uitstekend naar hun zin, vooral als het plastic bakje of de traditionele hoed zich gestaag vult met muntgeld. De straatmuzikanten proberen een oprecht gezellige noot te brengen in het commerciële hart van de stad. Doorgaans niet omdat zij zelf nu zo gesteld zijn op die commercie, (sterker nog: meer dan eens zijn zij er zelf de dupe van), maar omdat daar nu eenmaal de meeste passanten te vinden zijn.
En ik als toevallige passant, op weg richting de universiteit, zag er één zitten op de hoek van de Vismarkt. Schuin tegenover de supermarkt en in de vette walmen van een frietkraam bracht hij op een plastic stoeltje zijn repertoire ten gehore. Ik heb hem niets gegeven, ik was namelijk zelf reeds aan het genieten van de muziek die op de mp3-speler in mijn zak stond. Wel hield ik mijn pas in omdat iets bijzonders mijn verbazing schetste.
Een jonge knul met een uitbundig kapsel in alle kleuren van de regenboog en even extravagante kleding liep langs de muzikant. Hij had net als ik twee dopjes in zijn oren en onder het lopen wiegde zijn hoofd op en neer, waarschijnlijk op de maat van zijn muziek. Zonder een moment langzamer te gaan lopen, zelfs zonder de glimlachende man een blik waardig te gunnen, gooide hij een euro in het plastic bakje.
Wat moest dit een vreselijke belediging zijn voor die man, dacht ik. De jongen had immers onmogelijk een noot van de muziek kunnen horen, hij deed alsof de muziek eigenlijk niet goed genoeg voor hem was en hij de muzikant alleen geld gaf om zo een goede daad af te kopen. Alsof hij liever had dat de amateur er muzikaal gezien voor altijd het zwijgen toe zou doen.
Ik beeldde me in hoe boos de man nu moest zijn en zag al voor me hoe hij de munt tegen het achterhoofd van de jongen zou werpen. Hoe hij vanavond op zijn flatje het verhaal aan zijn vrouw zou vertellen en al scheldend met zijn vuist op de eettafel zou slaan. Hoe hij als bejaarde man nog steeds verbitterd terug zou denken aan die vervloekte ochtend in Groningen.
De man knikte even vriendelijk en zette onverstoord zijn werk voort. Er was geen spoor te bekennen van de plaatsvervangende woede die ik zojuist ervaren had. Misschien lag het aan het feit dat hij een plastic krukje en centenbakje had. Ik zal bij de eerstvolgende straatmuzikant die een hoed gebruikt als centenbak eens net als die jongen langslopen en een euro erin laten vallen.
Wat zal het een geruststelling zijn als ik die euro tegen mijn achterhoofd voel slaan.

De Wilgen, 2 oktober 2004

Heel leuk.
Om de een of andere manier past de mp3 speler niet mooi in het verhaal (voor mij toch niet, lijkt me zo banaal) maar voor de rest heel koel. (Cool dus.)

Lijkt me moeilijk wat aan te veranderen, als die mp3 speler er nou eenmaal was.

Ik vind dit meer een kort verhaaltje dan een collumn eigenlijk, omdat het echt om één gebeurtenis gaat, er geen verbanden worden gelegd en er geen duidelijke clue is. Ik heb het probleemloos uitgelezen, maar het onderwerp boeide me niet zo. Als je er een echte collumn van wilt maken, moet je er volgens mij nog een onderwerp bijhalen of zoiets, om het interessanter te maken.

Kristoph

Column.
Ik weet dat er moeilijk iets aan te veranderen valt, bedankt om dat voor de buitenwereld nog even te verduidelijken, maar het brak de magie van deze tekst. Het kwam zo patserig over. Hoewel Renard het er waarschijnlijk niet om gedaan heeft.

Ja, goed gedaan! (y)

passant zou ik vervangen door voorbijganger, mp3speler kan je vervangen door draagbaredigitalemuziekspeler maar dat klinkt niet zo vlot ;)

Volgens mij worden er nu juist heel wat verbanden gelegd, ze worden je enkel niet nadrukkelijk opgedrongen. Zo zijn er verbanden tussen de straatmuzikanten en de commercie en verbanden tussen vooruitstrevendheid en een soort 'vroeger was het beter'-gevoel. De clue zal ik verder niet gaan toelichten (dat verpest de tekst alleen maar) maar volgens mij komt die in de laatste regel wél duidelijk naar voren.

toch vind ik het echt een verhaaltje. vrij chronologisch ook. als je het als verhaaltje had gepost, zou ik er niet aan gedacht hebben dat het een collumn was. Maar Grim en Millroy hebben altijd gelijk, dus ik moet het wel mis hebben ;)

ik vind het opzich wel een column hoor, maar heeft wel een soort verhaal-achtig tintje ofzo.
vind hem wel tof eigenlijk...

charlotte
(deed me denken aan de donkere man met zijn gitaar wanneer ik van Utrecht CS richting mijn bus loop. Hij speelt altijd hetzelfde, kent maar 1 accoord, heb hem nog nooit geld gegeven)

Ik heb niet altijd gelijk, hoor :)

Bijvoorbeeld die uitspraak hierboven ;)