Dodendans
 

De zachte regen en het zwakke licht van een lantaarn,
vormen het decor terwijl ik door de straten loop
van deze onbekende stad, waar de zachte echo
van jouw lieve woorden nog altijd tussen de muren danst.

Het verleden leeft nog altijd voort, hier in deze stad,
- zelfs de tijd lijkt haar gemeden te hebben -
En mijn voetstappen lijken te luid zijn
voor het geluidloze requiem, dat nooit over is gegaan.

De tijd heeft hier de wonden nooit geheeld,
en ik besef dat ik hier allesbehalve gewenst ben.
Dus ik ren, in een poging het verleden te ontvluchten,
ook al weet ik dat zij me altijd wel weer inhaalt.

Ik schreeuw door de smalle straten dat ik je haat
- ik haat je, haat je, haat je, haat je -
Opdat onze stemmen tot het einde der dagen
een ironisch duet zullen dansen tussen de muren.

- Ik haat van je, haat van je, haat van je -

Mooi (y) . Loopt vrij goed, heeft een bepaalde sfeer, leuk verwoord, het enige minpuntje wat niet echt een minpuntje is is dat ik hoopte toen ik de eerste twee regels gelezen had dat het ook nog zou rijmen, dat doet het niet echt overal, vaak gebruik je wel dezelfde klanken, maar bijvoorbeeld bij "zijn" kom je niet met een andere eindregel met dezelfde klank. Maar dat is op zich niet erg natuurlijk :) .

waar de zachte echo
van jouw lieve woorden nog altijd tussen de muren danst.

Vind ik een prachtig stukje, en het einde is ook heel goed gevonden. Super mooi gedicht, leest vlot (y)
Je beschrijft de sfeer die in de stad hangt ook heel goed vind ik