Niet durven...
 

Hallo allemaal.

Ik had een vraagje. Ik zit sinds het begin van het schooljaar op een ontzettend gezellige musical groep. We gaan Moulin Rouche opvoeren. Nu moesten we gisteren een monoloog doen... Om te casten voor de hoofdrollen... Ik had echt ontzettend graag Satine willen spelen, ik vind het een geweldig personage.

Maar toen ik de monoloog voor me kreeg kon ik het niet meer. Ik heb zitten trillen en huilen. Uiteindelijk ben ik naar onze docente gegaan en heb ik gezegt dat ik het niet kon.. waarmee dus ook mijn kans op de rol van Satine was verkeken...

Iemand enig idee hoe ik dit soort dingen voortaan kan voorkomen, ik baal echt ontzettend....

ik weet niet in hoeverre het in deze situatie op gaat. maar voor mij persoonlijk is voorbereiding het allerbelangrijkste. zorg dat je alles al minstens 2 dagen van te voren kent, en weet wat je gaat doen. laat het desnoods aan iemand zien

Ik kreeg het op dat moment te horen. Het enige wat ik wist is dat er gecast zou worden. Op het momen zelf kreeg ik een stuk pappier voor m'n neus met erop 2 momologen. De opdracht: kies 1 van de 2 en bereid je in een kwartier voor....

moest je hem uit je hoofd doen?

Hoefde niet, was wel een grote pré. Mocht m zeker niet oplezen...

das denk ik toch eigenlijk (ent klinkt heel simpel) een kwestie van doen. stel je voortaan in op de meest gruwelijke opdracht, dan kan het alleen maar meevallen. en bovendien: zij weten ook wel dat wat je aan het doen bent eigenlijk onmogelijk is, maar daar gaat het net om. niet nadenken, concentreren en doen

het is heel belangrijk dat je t voor jezelf doet.
jah je wil die rol......maar als je overspannen bent omdat je misschien die rol niet krijgt .....dan vind je die rol ook een stuk minder leuk. t enige wat je moet onthouden is dat je er lol in gaat hebben. als er iets fout gaat moet je de lol dr in zien. maar niet laten zien. anticipeer op je fouten. als je laat zien dat je kan inproviceren dan kom je verder dan dat je een rol uit t boekje kent.

greets

Denk je het ergste in dat er kan gebeuren als je de auditie niet goed doet. Wel realistisch blijven: ze verbannen je niet voor altijd uit de musicallwereld en gaan niet achter je aanzitten met fakkels en hooivorken. Het gaat niet allemaal om de rol die jij wilt. Iedere andere rol is net zo belangrijk; al is je enige tekst "Hier is uw thee, meneer."
Leer te relativeren, dan kun je in de meeste gevallen wel rustig blijven.

ben ik het wel mee eens

Er zijn geen kleine rollen, alleen kleine acteurs haha cliche de cliche maar wel waar :).

Misschien staat hier ook nog een tip bij die je kan helpen. Het zijn dan wel tips voor audities, maar veel gaat ook in andere gevallen op.
Verder kan ik je alleen maar de tip meegeven om je goed te concentreren. Trek je eventueel even terug op een plaats waar je alleen bent en blaas even goed in- en uit, schudt met je lijf om de spanning eruit te krijgen of doe iets anders waarvan je denkt dat het helpt.

je moet niet vergeten dat als je een stuk moet spelen het doet als iemand anders, het heeft helemaal compleet niks te maken met wie je in het echt bent, je hoeft je daarvoor ook niet te schamen o.i.d. dit hielp bij mij iig wel een beetje

zoals Klein konijntje zegt: je hoeft je niet te schamen! want de mensen die naar je kijken (in die toneelgroep) moeten uiteindelijk ookeen monoloog doen, en dan kijk jij naar hen!
en ik neem aan dat je meedoet voor de lol, dus zorg dat je het leuk hebt als je speelt, dan heb je ook geen stress of whatever.

De enige oplossing is heel veel oefenen op dit soort situaties. Je moet gewoon van je faalangst afkomen en dan gaat het vanzelf beter. Weet ik uit mijn eigen toneelervaring.

Wat Smartie zegt idd, ik had er vroeger ook veel last van maar nu gaat het gelukkig een stuk beter.

maar wat heb je er ana gedaan dan? Naar een cursus geweest? Of antis-tress pillen geslikt? Geef haar eens wat tips jongen!

Ik heb het ook een poosje gehad... Ik weet nog dat ik aan het begin van het jaar een liedje moest zingen en daar bij moest dansen... toen stond ik ook maar 'n beetje te dralen en er kwam dus geen beweging noch een gezongen noot uit. Maar nu gaat 't beter... op gegeven moment moest ik 'n auditie doen en dwong ik mezelf gewoon om over die drempel te gaan...en die theatrale uitspattingen niet alleen in de pauzes maar ook op het podium te hebben. Nu gaat het bestwel redelijk.
Dus t'is gewoon effe 'n drempeltje over, misschien kan je samen met 'n vriendin gaan of met iemand bij wie je je op je gemak voelt...dat helpt bij mij tenminste wel altijd :)

is opzich best wel een flinke up, van 27-10-2004 naar 11-11-2004...

klopt.. veel oefenen op een gegeven moment vind je de kracht en het geloof dat je het kan. En dan komt het echt wel goed.. :)

Gewoon rustig blijven en je niet te druk maken. Je kunt beter ontspannen en natuurlijk spelen en dan wat fouten maken, dan dat je geforceerd probeert die tekst er zo goed mogelijk uit te gooien. Doe gewoon je best, doe wat je kan en maak je niet druk.
Maar vooral: Zorg ervoor dat je het met plezier doet!

Ik zit op de theaterschool, en als ik moet zingen, en ik weet dat iedereen naar me kijkt gaat mijn lip trillen, en kan ik niet meer zingen, het heeft te maken met zenuwen, maar ook heel erg aan voorbereiding, als je vantevoren goed weet wat je moet doen en er zeker van bent gaat het goed. succes

Het is een kwestie van ervaring, ervarin, ervaring. Alleen zo leer je je zenuwen steeds meer onder bedwang te houden. Eigenlijk zou je eens een paar keer flink voor lul moeten staan voor een groep en dan ervaren dat het niet eens zo vreemd is. Iedereen doet vaak dingen fout/vreemd. Je bent niet de enige.

Ik durfde eerst ook nooit te zingen voor een commissie oid. Nu moet ik wel. Ik heb nu al vaak gezongen voor mn klas ed en nu heb ik er ook gewoon scheit aan. Ja, ik ben nog wel zenuwachtig, maar dat zijn gezonde zenuwen. Niks mis mee en mijn prestatie lijdt er niet erg onder.

Daardoor hebben juist veel mensen dat ze niet meer durven en dat ze faalangst en weet ik veel allemaal krijgen. Heel soms werkt dat wel maar lang niet in alle gevallen.

Oefenen, oefenen, oefenen, voor een steeds wat groter gezelschap. Te beginnen bij de spiegel.