Metafilosofica
 

Ik heb geen idee of dat een bestaand woord is, maar het dekt de lading wel geheel (en metajuridica is tenslotte ook een woord, dus vooruit!).

Er staan hier de laatste tijd weinig 'eigenlijk filosofische' topics. Het zijn alleen maar 'God-bestaat-nee-hij-bestaat-niet' topics, andere niet ter zake doende onzin en nog meer rommel. Een interessante vraag lijkt me eigenlijk wel, wát jullie (de F&L-bezoekers) nu eigenlijk nastreven door het bedrijven van de filosofie en op welke manier bedrijf je hem?

Ga je op de schouders van de groten staan of rommel je zelf wat aan ('het glas is half leeg/half vol', filosofie van de koude grond dus)? Lees je er veel over? Wat is, denk je, de plaats van de filosofie als wetenschap?

Ik denk dat de filosofie, en daarmee het denken over ons eigen bestaan en onze plaats in de schepping (als ik dat met jouw goedkeuren zo mag noemen; ik beoog er geen Christelijke idee mee over te dragen), de meest essentiële en meest fundamentele leiddraad is voor alle beslissingen die we als mens en als mensen in dit leven en op deze wereld kunnen maken.

Alle "problemen" op deze wereld komen voort uit onjuiste en met elkaar niet overeenkomende filosofieën. Met de juiste manier van het bedrijven van filosofie zijn al deze dingen te overkomen (Ang.).

Filosofie is hetgeen waaruit al onze overtuigingen voortkomen of in ieder geval voort moeten komen. Wie geen filosofie bedrijft, zal gelukkig zijn, en zal niet weten dat hij het is. Géén filosofie is voor mij het eind van wél filosofie. Leven is het eind van niet-leven.

Toch stelt de filosofie ons ook voor morele vraagstukken; waarop beroepen wij ons als we zeggen dat je niet mag doden? Komt zulk soort dingen niet rechtstreeks uit een heilig boek? Waarom denken we dit? Waarom doen we dat?

Die problemen zullen zichzelf echter oplossen. Problemen zijn er zonder filosofie ook, alleen zijn ze anders van aard. De filosofie leidt ze in juiste banen totdat de mens uitdooft.

Persoonlijk bedrijf ik filosofie door zonder vooroordelen over mezelf en de wereld na te denken over wat ik kan weten en zien. Met logische redeneringen probeer ik te bedenken hoe de wereld in elkaar zit. En ik moet zeggen dat dat vrij aardig lukt.

Voor zover ik na kan gaan is het inderdaad geen bestaand woord, maar het geeft wel duidelijk aan waar je naar toe wilt.

Ik richt mezelf qua interesse vooral op wetenschapsfilosofie, waarbij ik me vooral laat leiden door de paradigmatheorie van Kuhn. Ik lees er regelmatig over, al kom ik daar hoofdzakelijk in mijn vakanties echt aan toe. Wat de plaats van de filosofie als wetenschap betreft zou ik in navolging van Peter Kroes willen stellen, dat filosofie en theologie een aparte categorie buiten de formele en de empirische wetenschappen vormen omdat ze noch formeel, noch empirisch zijn qua wetenschap.

het gaat meer op de L als over de F

Het heeft wel met elkaar te maken.

Zelfs over God is wetenschappelijk goed een theorie op te stellen.

Maarja, ik heb iets meer met Filosofie dan met Levensbeschouwing, het staat natuurlijk met elkaar in verband.

Maar ik heb helemaal niks op met al die religies, dus heel veel verstand heb ik er niet van, daarom trekt Filosofie met veel meer.

Oui.

Maar met Levensbeschouwing heb je toch altijd wel een groot vooroordeel.

Ik denk na over filosofische onderwerpen omdat ik het leuk vind om dat te doen. Het nut daarvan is volgens mij dat ik daardoor ook problemen in het dagelijkse leven eerlijker beoordeel.

Uiteraard is filosofie belangrijk.

Zonder nadenken over het metafysische wordt het nooit echte fysica, en dus nuttig.

Ik lees veel filosofie en mag graag van gedachten wisselen met mensen zoals jullie. Ik vind dat filosofie ook een leidraad is voor: "wat is dat"? , wat bestaat? " , en dat de empirische wetenschappen de taak hebben om dit te ontkrachten dan wel te bekrachten. (mits het enigzins filosofisch onderbouwt is) Want gelul uit de ruimte is zinloos als het niet aansluit op de wetenschap.
Wat ik hiermee eigenlijk wil bereiken is dat mijn beeld van de "wereld" en "daarbuiten" wel overeenkomt met de al reeds "bekende waarheden". Dit is nog niet helemaal het geval , maar ik heb al veel geleerd van de natuur-wis-scheikunde mensen.

Maar ben nog steeds niet bevredigd ;)

Het is slechts weinigen gegeven over denken te denken.

Ik denk het ook.

Ik heb geleerd dat je niet teveel op wetenschap en wiskunde moet leunen. Deze zullen je niet altijd de (juiste) antwoorden geven.

Ten eerste geeft wiskunde nooit onjuiste antwoorden (het is immers eenduidig gedefinieerd) en ten tweede kan wiskunde nooit levensvragen of metafysische kwesties oplossen.

Het is prima om na te denken over dingen die we nog niet weten, maar tevens is het onzin om dingen die we allang weten af te doen als "slechts wetenschap" en ze doodleuk te negeren omdat je je dan beter voelt over de wereld.

De filosofie is de motivatie, de voedingsbodem en de wortel van de wetenschap. Een wetenschappelijk model kan uiterlijke gedragingen en vormen verklaren, maar zonder een filosofische gedachte over de implicaties ervan over de aard van de wereld of de mens is het tamelijk zinloos.

Robert Pirsig (Zen and the art of Motorcycle Maintenance) vereenvoudigt het tot twee vragen: Wetenschap is " Wat is waar?" en filosofie is "Wat is goed?".

Oh, en leeft niet iedereen op de schouders van de reuzen?
Ik bedoel, 98% van wat we weten is gedeeld cultureel erfgoed. Niemand denkt nog totaal pre-aristotelisch of pre-copericaans.
...Even om te voorkomen dat het elitarisme dat ik rook verder expandeert. ;)

Hoe bedoel je? Zowel Aristoteles en Copernicus hadden het bij het verkeerde eind.

Ik denk dat wordt gedoeld op de 'kennis' van zaken die je al hebt voordat je jezelf toelegt op deze vorm van denken.

Ik beoefen filosofie in de huis-tuin&keuken-manier. Veelal het-glas-is-half-vol-of-niet, en soms waag ik een uitstapje naar is-er-een-glas? en de definitie van vol en leeg en de relevantie daarvan.

Boeken lees ik van tijd maar door gebrek aan juiste begeleiding wordt er meer aangemodderd dan een logische basis gelegd.

Ja? Ik zeg toch ook niet dat men nog steeds denk als deze figuren? Hopelijk post-aristotelisch en post-copernicaans, maar in ieder geval niet pre-.

De geschiedenis tussen hen en ons is een grote Hegeliaanse synthese geweest van hun ideeen met vele anderen, waardoor de hoge filosofie van toen deel uitmaakt van de ´common sense´ van nu, als ik het zo mag uitdrukken.

Degene die je dat leerde kraamde - met alle respect - onzin uit. Ik ga niet nogmaals Mephostophilis' wiel uitvinden, dus lees zijn reactie maar.

Ieder zijn mening.

Mag ik je er in dat verband even op wijzen dat de wiskunde zelf ook een wetenschap is (en wel een formele wetenschap) en dat je in het dagelijks leven meer van de wiskunde gebruik maakt dan je je eigenlijk realiseert?

ik heb altijd geleerd dat er meer is tussen hemel en aarde , dat de wetenschap nooit zou kunnen verklaren. Ik sta daarom ook open voor filosofische gedachten die de wetenschap waarschijnlijk afdoet als onmogelijk. ;)

Maar ik ben van mening dat we nooit allemaal dezelfde "waarheid" kunnen delen , als ik zeg dat het glas halfvol is ;)

Zeer mooi samengevat! ikzelf heb wat moeite dit soort verbanden te zien in de grote filosofische zee ;)

Maar als ik dan pre-aristotelisch mag beantwoorden. Alhoewel niet alles "klopt" wat Ari ons naliet , verraad zijn werklust en een groot gedeelte van zijn werk , dat hij over een gedegen "common sence" beschikte. Ik persoonlijk vind hem een kanjer , aangezien hij verantwoordelijk is voor de basis van 2 "nieuwe" wetenschappen en een flinke basis voor het biologische indentificatie-systeem(ofzoiets?). Ik meende dat hij ongeveer 170 boeken had geschreven. Wat een hoop vrije tijd ;)

Danke!
Ghe, wat ik nu weer lees:

Welke wetenschappen?

1)biologische wetenschappen (zijn dierkundig onderzoek voor deze wetenschappen , bleef meer dan 2000 jaar actueel)

2)Logica (Alhoewel plato de aanzet vormde voor aristoteles interresse voor de dialectiek , is aristoteles wel de uitvinder van het vak formele logica)

Even een opmerking , voordat men Ari weer tot de grond toe wil afbranden. Ari word veelal verweten dat hij bij zijn dierkundig onderzoek ten eerste geen gebruikt maakte van meetinstrumenten en dergelijke , en ten tweede dat hij geen voorwaarden schepte voor experimenten. Zijn verslagen zijn voornamelijke berust op waarnemingen. (en daardoor ook niet vrij van kleine en grote fouten). Maar dit soort fouten neemt niet weg , dat hij wel de basis legde voor de biologische wetenschappen. ;)

Nee het glas is gewoon te groot

Punt is dat hij ook de basis legde voor de nog steeds bestaande tekortkomingen van de wetenschappelijke methode.

Is dat anno 2004 dan ook zijn tekortkoming? ;)

Als we de huidige biologische wetenschappen en logica te danken hebben aan die gozer, ja dan zijn dat nu ook zijn tekortkomingen.

Maar laten we niet gaan Aribashen, da´s al zo vaak gedaan en hij kan zich ook niet verdedigen. ;)

Ik snap eerlijk gezegd niet wat "fout" is aan figuren als Aristoteles.

Filosofie is niet iets wat je alleen kunt doen, je hebt er mensen bij nodig en zonder filosofen als Aristoteles waren er andere filosofen als Thomas van Aquino helemaal niet geweest. Filosofen breiden hun ideeën uit aan de hand van elkaar. Kijk alleen nog maar eens naar de fenomenologie van de afgelopen eeuw. Zonder Husserl geen Heidegger etc.

Filosofie gaat ook niet om het vinden van de ene echte waarheid (om maar niet te spreken van werkelijkheid).
Filosofie gaat over de mogelijkheden die aan de hand van de logica mogelijk zouden kunnen zijn. Logische redenatie :cool:

Nu ja, Aristoteles was niet "fout", hij begreep gewoon niet dat er voor de voortgang van de wetenschap twee dingen nodig zijn:

1. Verbetering van meetinstrumenten.
2. Vorderingen in de wiskunde.

Aristoteles dacht dat je met puur nadenken wel tot een antwoord kon komen over hoe de natuur in elkaar steekt. De ervaring leert ons dat dit niet zo is.

Er is ook niets "fout" aan hem. Je kunt hooguit zeggen dat hij bepaalde zaken anders interpreteerde dan wij nu zouden doen, maar daar is verder niets "fout" aan. Om het in de terminologie van Thomas S. Kuhn te formuleren: Aristoteles hanteerde een ander soort paradigma (een verzameling opvattingen) dan wij nu zouden doen.

Sinds Kuhn weten we ook dat het niet mogelijk is om de ene echte waarheid te vinden, aangezien de ene echte waarheid niet bestaat.

En vergeet daarbij ook de grote rol van de argumentatieleer niet.

Fijn dat we het eens zijn dan. Ik ben verder niet zo thuis in de wetenschapsfilosofie, daar die me nooit echt interesseerde (op de Wiener Kreiss na die ik wel vermakelijk vond).

Is het correct als ik Kuhn's paradigma's vergelijk met de axioma's, waar Descartes en Spinoza het al eerder over hadden? Ik zie grote gelijkenissen namelijk...

De Oostenrijkse wiskundige Kurt Gödel was een van de leden van de Wiener Kreis. Hij is vooral bekend geworden vanwege zijn onvolledigheidsstelling die in 1931 gepubliceerd werd. Ik weet wel dat de Wiener Kreis de aanzet gaf tot het zogenaamde logisch positivisme, maar ik heb me daar verder niet echt in verdiept.

Bij het begrip axioma ben je eerder geneigd om aan een of ander wiskundig systeem te denken, terwijl het begrip paradigma meer gaat over bepaalde wetenschappelijke opvattingen in het algemeen.

Nee, ik denk dat je je erg snel in de vingers snijd door die vergelijking te maken. Een paradigma bij Kuhn is een soort volledig beeld van hele wetenschap. Een soort totaal van uitgangspunten en ideologieen op een bepaald moment in de tijd. Een paradigma bestaat in de breedte, en kan vervangen worden wanneer het niet meer voldoet. Een axioma is een los, vaststaand gegeven binnen één vakgebied (bijv. de korte afstand tussen 2 punten is een rechte lijn) Dat zijn harde losse feiten die niet makkelijk vervangbaar zijn door anderen.