Het Lot
 

Zonder uitzicht op een morgen
beelden vormend van een zon
geluidloos een lach imiteren
overal en iedereen geborgen

De schepen, ze varen
mijmeren golvend over zee
-kijk pap, boots!-
nee jongen, die komen niet meer terug...

Rennend proberen we de tijd voor te zijn
computers zorgen niet voor het uitvegen van de waarheid;
de pure leugen over het lot
ons doel, waarvan we proberen weg te komen

Wereld, we zijn gek geworden

De rijm in de eerste strofe maakt dat het voor mij een beetje onhandig leest, ik zou een abcb schema prettiger vinden. Verder moet ik toegeven dat het gedicht me vrij weinig doet, helaas.