mister right of mister right now
 

Ik zit een beetje te twijfelen. Als je een jongen gewoon een leuke, aardige kerel vind, en hij heeft interesse in jou, moet je dan gewoon meedoen voor zo lang jij het zelf leuk vindt? Of is het beter om hem te zeggen dat je geen interesse hebt en door te leven, onbewust wachtend/zoekend op iemand waar je veel gekker van bent

Hoe doen jullie dat? Van de één naar de ander om op deze manier erachter te komen wat je wilt, of kritisch kijken en wachten op iemand die je écht super vind! Kortom, Mister Right Now of Mister Right?

als je iemand leuk vind dan ga je er toch voor
als je iemand niet leuk genoeg vind dan ga je er niet voor

Jij denkt teveel :)

De keuze is aan jou. Maar het hebben van een relatie is niet een en al super. De raakt geld kwijt, tijd, brengt bij sommige enorme ruzies met zich mee, en je hebt kans dat je te weinig tijd aan je andere vrienden gaat besteden, die zich daardoor niet beter zullen voelen.
Waarom zou je zomaar iemand nemen? Wat heb je eraan? Ga je dan alleen maar rondlopen: ''Haha, ik heb lekker een vriendje'' terwijl je hem eigenlijk helemaal niet zo leuk vind? Dat soort dingen houd ik zelf echt niet van. Een beetje arrogant en egoistisch.
Maarjah, uiteindelijk is de keuze aan jou, maar denk er wel goed over na. Het is leuk om een vriend te hebben, maar ik vind dat het gevoel gewoon van allebei de kanten moet komen (in gelijke maten)

ja ernst, jij hebt wel gelijk eigenlijk. Ik zou heus niet rondlopen zo van: ja, ik heb een vriendje! Ach, ik zit een beetje in een clichématige (nieuw woord) situatie. Ik wilde altijd best graag een vriendje, had het idee dat het mijn leven compleet zou maken. Maar ik deed niet echt mijn best om een leuke jongen tegen te komen. En toen kwam er een jongen waar ik het heel leuk mee had, hij wilde serieuzer.. ik vond het verschrikkelijk eng en beklemmend. Vanaf toen ben ik het vrijgezel zijn echt gaan waarderen. Het was goed voor mij om me even 'geliefd' te voelen en toen wilde ik weer lekker door met mijn eigen leven. En geheel volgens het cliché dient er dan een jongen zich aan die mij leuk vindt... ik vind hem ook wel een leuke vent, en het is heel verleidelijk, bij hem zal ik wel liefde (en sex :bloos: ) vinden, dus het is wel leuk om gewoon een beetje mee te doen met hem. maar van de andere kant ook wel slecht, want ik ben dus niet op zoek naar iets serieus.. zo mijn verhaal staat er. Ik ben benieuwd hoe andere hier tegen aan kijken en wat ze zelf doen, gedaan hebben.

Ik ga ook voor Mister Right Now. Mijn laatste relatie was er echt een waar ik van dacht: dit is het. Ik zag echt al een toekomst met hem en alles erop en eraan. Toen het uitging, heb ik besloten niet meer te zoeken naar Mister Right. Als je het met iemand leuk hebt op het moment, moet je daar het beste uithalen. Je hoeft niet meteen aan de toekomst te denken en te trouwen, just seize the day :)

Vind ik ook... ik had er laatst nog een discussie over met m'n moeder, die dat dus niet vond...
Trouwens je kan er ook later achter komen dat het voor jou toch mister right is, ook al had je dat van te voren niet bedacht. En anders heb je er vast wel weer wat van geleerd, en weet je beter hoe jouw mister right moet zijn...denk ik.

Ik begin met mister right now, en misschien wordt hij wel mr. right

(en volgens mij is hij ook mr right :)

dat denk ik ook

Mister right bestaat niet

En dan is de keuze makkelijk.

ik dacht dat ik mijn mister right gevonden had, maar die gedachte is de laatste week veranderd... weet niet wat ik nu precies moet doen. ik heb altijd het gevoel gehad dat ik alleen voor mister right zou gaan, maar goed...
erg lastig...

mn eerste 2 relaties waren er alleen omdat ze mij leuk vinden en ja na een tijdje vodn ik ze ook wel leuk, mar achteraf werkt dat natuurlijk niet. je hebt een tijdje leuk enzo maar toch
mn laatste relatie, als je dat een relatie kunt noemen dan...
was ik wél echt verliefd op m, en dat voelt echt geweldig
dus als ik zou kiezen zou ik voor dat gaan
maar ik ga gewoon voor de lol en ik laat alles op me af komen, je voelt zelf wel of het ok is of niet

Gewoon, als je interesse heb, vraag je automatisch ook veel aan hem en knoop je ook gesprekjes aan.
Als je op het eerste gezicht geen interesse hebt, reageer je wat afstandelijker. Hopelijk voelt de jongen dat ook aan. ;)

Nou, bij mijn ouders is het juist het tegenovergestelde. Die zijn hartstikke blij met mijn vriend, maar vinden het eng als we over later (trouwen, kinderen, baan) praten. Daar zijn we te jong voor ofzo :D

Idd.

als je iemand leuk vind dan ga je er toch niet voor
als je iemand niet leuk genoeg vind dan ga je er ook niet voor

Zolang je diegene maar niet het gevoel geeft dat je alleen een spelletje met hem speelt, en hem dan erg kwetst. Wees een beetje eerlijk tegen hem, vooral als je hem ook echt waardeert.

Ik zou voor mister Right gaan.
Waarom zou je je tijd besteden aan een relatie waarvan je toch al zeker weet dat er geen toekomst in zit.

Mister Right Now. Want wat er later gaat gebeuren is later pas. ALs je het goed met iemand kunt vinden, verliefd bent en alles is wederzijds, waarom zou je dan wachten op iemand die Mister Right zou kunnen zijn.

Dus jij blijft altijd vrijgezel? Immers, in geen enkele relatie "zit toekomst". :)

Je heb gelijk, MAAR er zijn toch wel bepaalde hoogten waarin je zou kunnen zeggen; 'dit is te weinig toekomst', en 'dit is zogoed als een echte toekomst'.
Mr Right bestaat niet, de ware bestaat niet, maar wel een klein aantal die heel dicht in de buurt komen. Mensen waarvan je zou kunnen zeggen, en je weet, dat je heel lang bij elkaar zult blijven.
Moeilijk uitleggen...

Iig;
Als ik van een jongen zou weten dat ik er waarschijnlijk niet meer dan 2 of 3 maanden bij zal blijven, begin ik er niet meer aan. Ik wacht liever op hetgeen wat ik wel 100% wil, en waar, als het wat wordt, ik heel lang bij zou blijven.
Deze mening is totaal gevormd door eigen situaties.

Nee hoor, ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik heb alleen een beetje een hekel aan die zweverige types die denken dat alles in het leven perfect kan zijn.

Ah. Ja. Daar heb je weer gelijk in. Ik ook. Een mens is niet gemaakt om maar 1 levenspartner te hebben. Ik zeg niet dat je vreemd behoort te gaan, maar dat je geen zwaan bent die een leven wijd aan 1 persoon :)

en je kijkt teveel friends (mister right/mister right now ;))

Zelf ga ik te snel voor mister right (ja nu al), maar soms ook niet hoor :o

Hoe wil je trouwens weten of mister right now niet eigenlijk mister right is?

Ik zou zeggen leef je gewoon helemaal uit en doe waar je zin in hebt. Pak dit wel zodanig aan, dat de persoon in kwestie achteraf geen reden heeft om negatieve geruchten over jou de wereld in te helpen. Dit vereist weliswaar enige oefening, maar na een tijdje verwacht ik dat ook jij deze kunst onder de knie zult hebben.
Ik wens je veel succes met het verwerven en verbeteren van je vaardigheden!

Gegroet

Wat een mooie eufemistische beschrijving van "word slet, daar word je gelukkig van".

Als je nog een 's' achteraan je naam zou zetten en Spaans was, dan zou je sprekend iemand zijn die ik ken. Ze is fulltime hoer overigens.

Mag ik het ook omdraaien? Mister now right, zeg maar.

Dat vind jij en daar ben ik het niet mee eens.
Maar dan draait het om wat je gelooft (en daar hebben we op Mystiek ook nogal wat meningsverschillen over :) ) en ik geloof dat er voor iedereen een ware rondloopt.
Hoe zweverig jij dat ook mag vinden.

Het gaat niet zo zeer om wat je gelooft - eerder om of je systematisch de werkelijkheid niet onder ogen durft te zien of juist wel; en je je realiseert dat de mens absoluut niet monogaam is en daarom iedere liefde zal sterven. Bovendien is het zo dat liefde te maken heeft met een clubje hormonen die in je lichaam ronddwarrelen. Daar is niets mystieks aan en het heeft geen drol te maken met geloven of niet geloven. Vraag het aan iedere willekeurige gedragsbioloog, zou ik zeggen.

Voorlopig hou ik het er maar op dat jij te naïef en geïndoctrineerd bent om de zaken te zien zoals ze zijn, hoewel het waarschijnlijk niet lang zal duren eer mijn oordeel zich wijzigt naar een simpelweg "te dom".

Dit keer ga ik voor Mister Right. De keren hiervoor niet, en de ellende die dat uiteindelijk met zich meebrengt wil ik niet nog een keer meemaken. Dus ik ga niet meer zomaar in iets verzeild raken voor 'de leuk', want al snel kom je dan in ingewikkelde situaties terecht. Zit ik nu niet op te wachten.

Gelukkig hoef ik me verder niet beledigd te voelen omdat jij mij totaal niet kent en geen idee hebt van wat mij allemaal verteld is over o.a. geloof en liefde.
Ik ben niet iemand die woorden zomaar aanneemt als waarheden en ben al heel lang op zoek naar wat ík geloof en wat ík als waarheid ervaar. Dat daar nou iets uit is gekomen wat jou niet aanstaat, dat is dan jammer maar absoluut niet het gevolg van iets wat ik 'moet' van iemand.
Ik vind jou een beetje kortzichtig, oppervlakkig en disrespectfull overkomen. Het lijkt me toch wel lastig als je altijd alles wilt verklaren en je het moeilijk vindt dat er mensen (en dan spreek ik over HEEL VEEL mensen) zijn die nou eenmaal geloven in de ware liefde.

En om maar even verder te gaan: voor mij heeft dit dus wél met geloof te maken. Ik vind het een beetje raar dat jij zomaar zegt dat dat niet zo is, want jij kunt helemaal niet oordelen over wat ik vind.
Ik ben Christelijk en geloof dat God een plan heeft met mijn leven, en daaruit komen mijn ideeën over Mister Right voort. Dat heeft dus wel degelijk met geloof te maken: ik geloof dat God iemand heeft gemaakt die bij mij hoort en waar ik de rest van mijn leven bij mag zijn. Dat heeft niks met dwarrelende hormonen te maken, liefde is namelijk veel meer dan dat.

Toch typisch dat als een god wil dat ik mijn hele leven bij één iemand blijf die god er toch voor zorgt dat verliefdheid weg gaat (keer op keer bewezen), dat romantische liefde verdwijnt (idem) en dat ik polygaam van aard ben (ook bewezen). Nu ben ik in de praktijk niet polygaam, maar dat heeft meer te maken met respect tegenover mijn vriendin dan met mijn (polygame) aard.

Ik begrijp dat het niet leuk is om je te realiseren dat liefde helemaal niets bijzonders en/of spiritueels is, maar het is niet anders. Je kunt natuurlijk je oogkleppen ophouden en dat moet je ook vooral doen als je daar gelukkiger van wordt.

Kortom: ik kan wél oordelen over wat jij vindt, simpelweg omdat het strijdig is met onze kennis van de menselijke geest en het menselijk lichaam.

Jij kunt niet oordelen over iemands beweegredenen, aangezien je die nooit helemaal kunt kennen. Er zit nog een groot gedeelte tussen wetenschap en geloof in, en lang niet alles is bewezen. Als zij ergens in gelooft, hoef jij dat niet af te kraken of de grond in te boren, door enkele wetenschappelijke bewijzen. En zelfs al zou alles (m.b.t. liefde) bewezen zijn, dan nog ben jij niet degene om te oordelen over iemands beweegredenen om er anders over te denken. Gelukkig zijn er verschillende mensen met verschillende meningen. Zij heeft er niet om gevraagd om zichzelf te moeten verantwoorden tegenover jou, en het zou je goed staan als je wat meer respect voor andermans mening kunt opbrengen, ondanks dat (je denkt dat) het tegendeel bewezen is. Dat is namelijk van geen enkel belang.

Hoe zie je het verschil?

Ik begin zowieso niet aan een relatie waar ik niet voor 100% achter sta (en hij ook). Die fout heb ik 1x gemaakt, heeft veel pijn gedaan en dat gebeurd me echt niet nog een keer.

Maar als ik echt gek op hem ben en hij op mij, dan is het dus Mister Right Now, en dan hoop ik dat we beiden op zo'n manier blijven veranderen dat hij altijd Mister Right Now gaat blijven .

...want ik geloof eerlijk gezegt niet in eeuwige liefde, zeker niet op onze leeftijd. Dat kan je gewoon nog niet weten. Maar als iemand op de een of andere manier altijd Mr Right Now weet te blijven, en jij zijn Ms Right Now, nou dan zit het helemaal goed :)

Eigenlijk beweer je nu dat je geen waardeoordeel kunt toekennen aan een mening. Dat is onzin. Als ik zou beweren dat God mij vertelt dat alle zwarten dood moeten, zou je dat standpunt dan respecteren? Ik hoop het in ieder geval niet, want het is dikke onzin.

Het punt is dat ik kots en mijn diarree deponeer op de politieke correctheid en boomknuffelarij die jij propageert. Ik hou daarom niet altijd rekening met of mensen het wel leuk vinden wat ik zeg en of ik wel "respectvol" overkom. Belangrijker vind ik het om mensen te attenderen op het feit (of de mening, wat je wil) dat hun mening gebaseerd is op stierenuitwerpselen.

Mephostophilis, het probleem is dat jij alleen maar kunt vertellen wat er in de wetenschappelijke boekjes staat. Mensen die zelf nadenken over hoe de wereld in elkaar zit hebben helemaal geen oogkleppen op en zijn niet dom, naïef of geïndoctrineerd. Zij zijn dat juist niet.

Het is niet speciaal of knap als je kunt vertellen wat wetenschappers hebben gezegd over de liefde (of over wat dan ook), dat maakt jouw mening niet waardevoller en dat maakt de mening van anderen geen bullshit. Iedereen kan een boekje pakken en erover vertellen aan anderen. Daar is niks interessants aan. Als iedereen zo zou handelen en niemand zelf de moeite zou nemen om na te denken dan waren er niet eens wetenschappelijke ontwikkelingen geweest.

"Zelf nadenken" is in mijn ogen iets heel anders dan iets toeschrijven aan goden of wilde aannames maken.

Overigens leidt het "puur nadenken" wat jij blijkbaar aanhangt niet tot vooruitgang. Immers, dat is wat de Grieken deden - alleen nadenken en niet experimenteren. Nadenken is weliswaar het begin van wetenschap, maar erg ver kom je er niet mee.

Als je alles wat al aangetoond is verwerpt omdat je "erover nagedacht hebt" ben je fout bezig. Verstandiger is het om na te denken over zaken die nog niet bekend zijn. Een brede algemene kennis, óók van wetenschap, is hiervoor een strikte voorwaarde, evenals het afdoen van goden als verklaring voor wat voor verschijnsel dan ook.

Ik claim natuurlijk niet de waarheid in pacht te hebben. Echter, iemand die zijn mening baseert op goden kan direct al op kritiek rekenen, omdat je alles wel goed kunt praten als je je mening baseert op goden (denk aan het voorbeeld van het doden van zwarten in mijn vorige post in dit topic). Ik ben dus best bereid tot een discussie over wat liefde wel en niet is - maar dan moet er wel te discussiëren zijn. Religie sluit dit uit.

en wat nou als je voor mister right now gaat, maar daardoor mister right misloopt??

En wat nou als je je hele leven op mister right wacht om vervolgens tot de ontdekking te komen dat je hem niet vindt?

Of denkt dat je mister right hebt, maar hij nogal een droplul blijkt te zijn?

Iemand die je misloopt is per definitie niet mister right. Een mister right was toch een meneer die zó goed bij je past en die zó helemaal speciaal voor jou gemaakt is dat je je hele leven samen blijft? Nou, als je iemand misloopt dan valt diegene daar niet bepaald onder.

hmz

dan is ze best zielig

Als je de vraag zo stelt zou ik gaan voor mister right now. Ik leef per moment en ik ga echt niet tegen mezelf zeggen ik "wacht" op een leukere jongen. Als ik iemand leuk vind dan ga ik er ook voor.

Heey piepeltjes!!
Ik heb de ware al gevonden, dat weet ik gewoon.
want als ik bij my boyfriend ben dan voel ik me gewoon goed en op mijn gemak! Ik gedraag me zoals ik ben, en zo neemt mijn vriend me ook, dus het zit gewoon goed!
Kuzzie Eef :)

*kijkt leeftijd* daar kom je dan nog wel eens achter :D

Dankje :)
Laat ik verder maar niet meer reageren op Mephostophilis, als er iemand is met wie niet te discussieren valt, dan is hij het zelf wel.

Pf, dat zei laatst een jongen die mij leuk vind ook. Ik denk TE veel... :rolleyes:

Wat kan je daar nou aan doen dan ?

Laat die rakker nou, dat is z'n testosteron. Het is paringsseizoen :)