Brief voor ex-vriendin niet of wel versturen?
 

Ik zat 2 uur in de trein en ik had een kladblok mee en op een gegeven moment ging ik schrijven en schrijven, dit kwam eruit, ik weet alleen of ik het moet sturen of niet naar mijn ex-vriendin.. Het is een lange brief en als je geen interesse hebt om het te lezen of mij raad te geven, laat dan alsjeblieft de reactie ook zitten...

Ik heb haar al uit mijn hoofd gezet, tenminste zo ver als, dat ik weer opnieuw kan beginnen, maar ik vind het jammer zoals we nu doen tegenover elkaar..

Al bedankt!
-----------------------------------------------------------------------------------

Heej meisje,

Hoesy?

Om maar gelijk met het probleem in huis te vallen. Ik vind het erg dat het contact tussen ons op zo`n hardnekkige manier verbroken is en tegengehouden word. Later als je wat ouders bent, volwassener word, zal je me toch in vele zaken gelijk geven. Nu zul je denken, ach wat een gek, denk je nou echt dat ik naar hem luister. Je haat me, je stopt me weg, goed van je! Maar niet altijd de juiste manier. Vooral dat je me schuldig maakt aan iemand eigenen en domineren doeot me pijn. Ik beken ik ben fout geweest dat mag je gerust weten. De eerste paar maanden dat wij een "relatie" hadden ging fantastisch. Beide hadden we een echt keigave tijd, veel gelachen. Daarna ging het minder door beide, van jouw kant zal ik het nooit weten, van mijn kant weet ik het al een hele tijd,, ik wilde je niet kwijtraken, daar was ik bang voor. Daarom kwam er ook altijd een heel verhaal rond als ik weer eens begon. Ja, ik begon inderdaad. Ik miste niet zaols ik toen zei een kusje hier en een kusje daar, je hand die de mijne vasthield, nee ik durfde het nooit te zeggen, te verwoorden. Ik begon na die paar maanden, één ding te missen, ja maar één ding, je liefde, liefde die ik de eerste maanden volop kreeg, maar toen snel verdween, ik mist de glinstering in je ogen als je me aan keek, ik miste de glimlach op je gezicht als ik voor de deur stond, miste je vrolijke kwebbel als je weer langskwam.

De laatste maanden was het één en al probleem, waar jij en de mensen in je omgeving niets aan kunnen doen. Het is het lot, ik ben niet gelovig, dat weet je, maar er moet iets boven ons zijn enn ik weet zeker dat diegene wilt dat we leren van onze fouten, ons eigen en anderen vergeven en doorgaan om de fouten die we gemaakt hebben niet nog eens te maken.

Meis, je hebt een hele lieve moeder en zeker ook een lieve vader, beide zijn ze heel anders in denken en handelen, dat heb ik zelf kunnen zien, maar beiden geven ze enorm veel om je, wees er zuinig op. Ik weet het, je hebt misschien niet de perfecte jeugd gehad, niet alles met voorspoed, waar niemand wat aan kan doen, maar ik hoop voor je meis dat alles gauw weer in orde is en dat je het rustig op een rijtje kan zetten. Je verdien het. Wat ik ook hoop is dat je in de toekomst ook kijkt naar je eigen fouten, want niemand is perfect, ook jij niet, helaas. Ik heb van mijn fouten geleerd. Je had gelijk ik zag niet ze niet meteen voor me, je hebt tijd nodig om je fouten in te zien, ik had misschien jou niet moeten proberen aan mij aan te laten passen, dat had jijzelf moeten doen, uit je eigen wil, uiut liefde en ik legde het misschien volgens jouw op, miscshien was het zo, maar ik wilde je niet verliezen, ik gaf zoveel om je ook al ging het niet meer lekker, ik ben niet juist geweest, ik had het meeen moeten zeggen toen ik het voelde, maar toen keek ik er anders tegenaan.

In jullie huis regeert er nu enige haat tegen mij, je kan wel beweren van niet, maar ik merk het. Ik hoef geen rrelatie of band meer te onderhouden met één van jullie. Jammer daarintegen vind ik het wel. Onze "relatie" was niet keilang, toch heb ik goed kennis gemaakt met jouw familie en kennissen. In die korte tijd heb ik veel gezien/gedaann en afgepraat. Ik heb geen haat tegen jouw familie, het was ons probleem en niemand ander shad zich daar aan te storen. Met je vader heb ik normale omgang, ik kom er niet meer dagelijks, laat staan wekelijks, maar we blijven wel vriendelijk tegen elkaar doen. Met je moeder precies hetzelfde, ik zou er graag "goededag" tegen willen blijven zeggen, een praatje maken. Maar soms zie ik je moeder niet en heb er dan geen erg in, maar als ik het in de gaten heb zal ik altijd wat zeggen. Ik maak niemand van jouw familie zwart in mijn kring van vrienden, familie, niet jij, niet je mams en paps. Jullie zijn allemaal erg goed voor me geweest en ik heb me nog nooit zo thuis gevoeld als bij jullie. Jouw familie is erg open en vrij, het voelde fijn.

Waarom schrijf ik dit allemaal? Mja, gevoelens opschrijven kan geen kwaad, toch? Dit is geen hopeloze laatste actie trouwens. Ik heb al iemand ontmoet die mij keileuk vind en ik haar ook, bij de modeshow, 19 jaar en past misschien wat beter in mijn leeftijdscategorie. Het probleem is dat ik misschien nu toch wel vrijgezel wil blijven, maar whatever dat is mijn zorg. Ik probeer haar nu eerst beter te leren kennen en niet gelijk in het diepe te springen, wat denk ik bij ons wel het geval was.

Ik hoop dat als je deze brief helemaal hebt gelezen begrijpt wat mijn bedoeling hiervan is. Ik ga er geeneens meer vanuit dat wwij ooit nog iets van aantrekkingskracht in elkaar zullen vinden, zeker weten doe ik nooit, het lot kan je overal brengen. Wat ik wil bereiken met deze brief is dat je de haatgevoelens die nu tegen me hebt, het "negeren", misschien weglaat en hopelijk over een tijdje als je tegen je nieuwe vriendje over mij praat ook goede herrineringen boven haalt. Ik hoop dat we in de toekomst nog een gezellig kunnen praten/winkelen als vrienden.

Ik hoop dat je gauw een net zo`n goede jongen of een beter iemand als mij vind, maar zonder de bostingen en minpunten die jij in me zag..

"hoeveel je verdiend merk je dan vanzelf wel"

Wat je met deze wilt dooen mag je zelf weten, je mag hem gelijk in de prullenbak doen, maar onthou je verleden gooi je niet weg in een prullenbak, het is een stuk van je leven. Door je verleden word je gevormd..

Je hoeft op mijn brief niet te antwoorden, dat ligt geheel aan jouw....

Succes..

Deze passage viel mij op omdat het erg betuttelend en zelfs denigrerend overkomt. Als dat je bedoeling is, laten staan, anders zou ik het schrappen

Ben je dertig jaar ouder dan zij ofzo?

:rolleyes: + *zucht*.... Nee ik ben 18 en zij is 15, we hebben rond de negen maanden wat gehad.. De leeftijdsverschil was niet zo groot en qua gedrag was ze ook heel volwassen, omdat ze enorm veel mee had gemaakt en nog steeds.. Moeder speelt voor breezer slet in stad, vader aan de joints.. Ga maar door.. Dat wil niet zeggen dat ze niet lief voor me waren, ik was het niet gewend.. Maar door zulke gebeurtenissen word je gewoon sneller volwassen..

De brief had ik ook gewoon maar in een roes geschreven en oop het einde vond ik hem eigenlijk best wel gelukt, er staan dingen in die ik nog steeds aan haar kwijt wil, maar me nog niet is gelukt..

Hij komt bij mij niet goed over. Het is een erg vervelend, betweterig toontje want jij weet nu wat je fout deed blabla. daarmee insinueer je dat zij het niet weet.

Tevens komt het heel irritant over, bijvoorbeeld "Later als je wat ouders bent, volwassener word, zal je me toch in vele zaken gelijk geven." niet echt leuk om te lezen voor de andere partij. Ik denk dat je met deze brief niets opschiet (wel als je hem overnieuw zou schrijven, positiever.. minder verwijtend)

Brieven als het uit is zijn vaak mosterd na de maaltijd. Ik zou hem niet versturen.

nee ik vind juist van niet, ik ben er ook met 1 bezig
het lucht vooral voor jezelf op, het is fijn dat je het hebt opgeschreven, je sluit er iets mee af (ik heb dat gevoel iig)
en ik zou m wel versturen, je hebt toch niets meer te verliezen en ja hoe zij er op reageerd is haar probleem

Leg 'm in een bureaula en kijk volgende maand nog eens kritisch of dit ook maar iets verbeterd. Persoonlijk zou ik 'm niet sturen, zeker in deze vorm lijkt het me alleen maar leiden tot "Was een eikel is het ook" gevoelens.

Dat is dus gewoon egoïstisch: je schrijft het van je af en zadelt haar ermee op omdat je je dan zelf beter voelt.

nee maar je maakt haar wel duidelijk zoals jij er tegen aan kijkt.
zoals in mijn geval je zet alles op een rijtje en dat laat je dan weten want voor het zelfde geval denken jullie heel anders over elkaar. en misschien is het dan wel een beetje mosterd na de maaltijd maar is dat dan zo erg?

Hangt natuurlijk van de inhoud van de brief af en of je nog contact hebt. Ik zou vreemd opkijken als ik een lange brief zou krijgen van iemand waarvan ik eigenlijk al had geaccepteerd dat ik die persoon nooit meer zou zien. Als je nog iets wilt dat zij ook wil (zoals weer contact) dan kun je hem wel sturen, als het alleen maar gaat om voor de zoveelste keer te laten merken dat je je zo kut voelt dan vind ik het vrij egoïstisch.

nee het lijkt me wel logisch ja om het te doen als je nog wel contact hebt ja, anders is het wel raar ja

Zij heeft fout gezeten.. Ik ook.. Beide.. Misschien is het makkelijker als ik de situatie iin het kort vertel..? Kijk de eerste dag dat ik bij "ex" thuis kwam lag die moeder met drie Italianen op de bank, vertrok pas om half 5 `s ochtends nadat d`r moeder vroeg, blijf je slapen? De eerste dag al.. Maar goed niet gedaan.. Twee weken later bleef "ex" bij mij al slapen, ja zo vroeg, mijn moeder vond me gestoord en belde gelijk haar moeder maar die vond het goed want dan kon ze uitgaan.. Ik was verliefd op haar en vond alles normaal, afijn de derde week hadden we "het" al gedaan.. We zagen de maanden daarna elkaar elke dag en het ging erg goed.. Ik ben ook de derde week bij dr vader langs geweest, waar ik er dus achter kwam dat hij een jointje wel eens niet verkeerd vond, en soms leek het wel meer dan dat.. Dr ouders zijn dus gescheiden. Goed na 3 maanden ging het over zomervakantie want het begon er toch aan te komen, en zij ging naar Salou, met dr ex-vriendje.. Dat vond ik dus helemaal niet leuk, naar Salou en nog eens met dr ex-vriendje ook waar ze in het verleden toch gevoelens voor heeft gehad. Maar goed wie ben ik om haar tegen te houden.. Ik was wel jaloers en dat heb ik ook gezegd tegen haar ook... Maar toen vond ik het al raar dat ze me niet mee vroeg van ga je mee naar Salou.. Het waren bij haar altijd de kleine dingetjes die mij zo staken.. Ik was aan het werk bij winkel en dr familie komt binnen, vraag ik zo, waar is "ex", krijg ik het antwoord dat ze buiten op bankje zit.. Terwijl ze wist dat ik aan het werk was.. Maar zulke dingen zag ze dus niet in.. Ook bijvoorbeeld als ik vroeg van ga je mee varen, dan zei zij van neej ik ga naar het strand.. Maar vroeg ze niet van ga je mee? Dat was met heel veel zo, ze toonde nooit geen eigen initiatief.. En ik ging me eraan storen, ik hield van haar, ik wilde dat ze wat meer initiatief toonde en ben ik vaak over begonnen.. Maar niet op de manier van verander, nu! Ze was gewend om alleen te zitten, want dat had ze vroeger ook altijd gedaan.. Daarbij kwam ook nog eens dat dr moeder haar als vriendin beschouwde ipv als dochter.. Er is nog zoveel meer gebeurd maar dat hoef ik allemaal niet te vertellen dit is maar een kleine voorstelling van een heel boek van nog geen jaar verkering..

Nu is het drie weken uit, ben ver over haar heen al blijft ze in mijn hart.. Het probleem is dat ze me erg zwart maakt bij mensen uit haar omgeving die ik ook steeds beter heb leren kennen en dat vind ik jammer.. Jammer dat iemand die zoveel van je gehouden heeft, verteld aan dr vorige ex-vriendje dat dr huidige vriend op zijn knieeën voor haar heeft gezeten, gejankt om nog een kans, wat overigens heel erg fout van mij was, maar ik gaf gewoon veel om haar..

Misschien snappen sommige van jullie nu waarom er veel wraak/haat gevoelens in mijn brief staan en dat ik nu aan denken ben of ik hem echt naar haar zou sturen of niet.. En aan de andere kant, omdat ik zoveel ook om haar heb gegeven, ook nog graag contact wil houden, wat er nu niet meer is.. Dat klopt. .Maar deze brief wou ik daar ook op richten, dat we gewoon weer normaal tegen elkaar konden doen, gewoon als vrienden, meer niet..

Jammer dat iemand die zoveel van je gehouden heeft, verteld aan dr vorige ex-vriendje dat dr huidige vriend op zijn knieeën voor haar heeft gezeten, gejankt om nog een kans, wat overigens heel erg fout van mij was, maar ik gaf gewoon veel om haar..

dit snap ik echt niet van haar!
heeft ze ook van jou gehouden?want zoja dan doe je dat gewoon niet, dat is zo not done in mijn ogen.
ik kan mij heel goed voorstellen dat je hebt zitten janken en daar vind ik ook niks mis mee. tuurlijk wil jij in zon situatie niets liever dan nog een kans en daar heb je groot gelijk in.
maar ik denk zoals zij is, ook mede door haar opvoeding denk ik (ik ken haar en jou verder ook niet) dat zij zo op dimngen reageerd, andere normen en waarden enzo
maar nu weet ik dus ook niet of het dus goed is om die brief te versturen, je kan het doen of je kan het zolaten en blij/opgelucht zijn dat je alles hebt opgeschreven

dit is niet in het kort.... ;)

Wedden? Ik kan er een heel boek overschrijven! Elke dag maakte ik weer wel wat mee, leuke dingen, minder leuke dingen.. Ruzies, drugs (vuilniszak met wiet in werkkamertje), moeder die seks heeft met een paar gasten in huiskamer, in huiskamer met heel de familie dansen met de muziek keihard aan, moeder die zo dronken is dat ze trachtte mij te zoenen, dat ze laveloos op straat liep en wij haar in bed moesten doen, dat mijn vriendin in Salou msschien wel helemaal niet zo lief is geweest als ze me vertelde, dat ik een bloedonderzoek heb laten doen, omdat ik het helemaal niet meer vertrouw, haha verder?

Wat een vreselijke zin!

'ik had misschien jou niet moeten proberen aan mij aan te laten passen, dat had jijzelf moeten doen, uit je eigen wil, uiut liefde'

Kortom, ze had zich sowieso aan jou moeten aanpassen! Het lijkt wel of je in het Turkije van de jaren '50 leeft.

Het is, sorry dat ik het zeg, een heel nare brief. Denigrerend inderdaad, beledigend, bijna vaderlijk. Je hebt haar geneukt, dan doe je niet vaderlijk. Ik zou hem niet versturen!

Je hebt gelijk, maar deze brief kwam ook uit de losse hand en meer met romantische zinenn geschreven dan rekening houden met andermans gevoelens, ik zou hem natuurlijk dan wel wat aanpassen.. Maar zoals ik een reply boven je al beschreef ik heb me ook moeten aanpasseh aan haar, haar leefomgeving was heel anders, en ze moest zich niet aanpassen, ze moest niet veranderen, ik wilde gewoon dat ze wat meer initiatief toonde.. En dat is togh niet zoveel gevraagd als je echt om iemand geef!? Das toch geen Turkijke!? Kom op, ik gaf superveel om haar, en had echt alles voor haar over..

Als je met deze zin in je achterhoofd nu nog eens een brief gaat schrijven...

ik zou em niet sturen. hoe zou jij het vinden als je zo een brief kreeg? ik wed dat je dan zou denken : "goh wat ben ik toch blij dat het uit is".... :nono:

Dan klinkt de brief wat vriendelijker :), misschien heb je gelijk, maar ik wil het haarook duidelijk maken.. Hoe ik me nu voel.. Dit zijn echt mijn gevoelens.. Nou eigenlijk nog geeneens als het echt mijn gevoelens waren dan had ik het nog veel extremer geschreven.. Ik word zwart gemaakt, door iemand die superveel van mij gehouden zou hebben.. Ik heb misschien nadat ze van de vakantie was teruggekomen in een gat gedoken, waar misschien wel één of andere piemel van dr ex-vriendje in was beland.. Ik voel me gewoon ook genaaid.. Ik voel me genaaid dat ze het dan niet eerder had uitgemaakt.. Ze heeft het uitgemaakt omdat het teveel botste, ze vond het naar haar gevoel ook te benauwend terwijl ze het er nooit met mij over had gepraat, hoe kan ik daar dan rekening mee houden.. Mijn zelfvertrouwen is enorm gedaald en ben best onzeker geworden, heb een nieuw meisje leren kennen, leuk meisje, lief voor mij, maar ik durf nu sowieso niks te beginneh, ook wel omdat ik nu fff weer vrijgezel wil zijn, maar ook het feit dat ik bang ben dat ik iets fout doe, ik twijfel nu met alles, moet ik haar vanavond dan wel of niet bellen, zou het oprdringend klinken als ik haar mee vraag naar de bios, moet ik een roos kopen of niet.. Bladiebla, ik zet bij alles nu een vraag, omdat mijn "ex" mij zo`n schuldgevoel aanpraatte...

Dat is de gezonde onzekerheid bij iedere verliefdheid. Om dat op je ex af te schuiven, is erg makkelijk.

klinkt als een aardig meisje :rolleyes:
kzou er niet teveel om rouwen, want ze neemt je niet serieus en je laat haar volledig koud

Zij schoof alles uit op mijn kant, dat ik het had gedaan.. Ik had bijvoorbeeld de week voor het uit ging in het begin van de week een roos gekocht.. Haar gegeven.. De woensdag naar C&A geweest had iets leuks gezien maar kon het niet betalen e moeder heeft schuld, dus ze kreeg het van mij, geen dank je wel gehoord.. De zaterdag gingen we om een cadeautje voor iemand zijn verjaardag en ik had een lief briefje voor haar geschreven, dus ik zei zo van, hierzo ik heb nog wat voor je geschreven... En zij zei zo van "wat nu weer", en dat was ook de aanleiding dat de oorlog uitbrak.. Zelf deed ze nooit wat, ik moest alles verzinnen, ik wilde genieten van mijn leventje en het geld wat ik nu heb kan ik goed mee rond komen, zij niet, maar ik wilde dat niet mijn leven beletten en omdat ze mijn vriendin was wilde ik gewoon dat ze ermee mee van kon genieten en sponsorde ik haar wel eens.. Anders konden we nooit eens wat leuks gaan doen.. Maar later zei ze van ja je koopt teveel voor me, je bent te benauwend, je wilt echt al een serieuze relatie, je wilt een meid die hele dagen om je lip hangt, zulke dingen, doet me veel pijn, en dat heeft niks te maken met dat dat ene het onzekerheids"stadia" is van verliefd zijn bladiebla, ik ben ook wel al vaker verliefd geweest, je bent onzeker maar op een andere manier, je twijfelt eraan wat de beste manier is, ik twijfel eraan of ik het nu wel goed aan doet.. Met alles..

Ze was toch ook heel lief voor me en ze had wat, iets wat ik niet in elk meisje ziet.. En aan de ene kant vind ik het wel heel gemakkelijk zoals ze nu tegen me doet, want het helpt me wel met het sneller verwerken van mijn verdriet, maar aan de andere kant :( .

Niet versturen!

Grappig dat je zegt dat je helemaal over haar heen bent, maar dat je wel, terwijl je dromend in de trein zit, zo'n brief uit je pols pent...

Denk niet echt dat ze zit te wachten op zo'n brief, zoals de anderen al zeiden vind ik dat je een minachtend toontje in de brief hebt gegooid... Denk ook niet dat je er echt wat mee bereikt.

niet sturen

Ik heb je laatste verhaal niet helemaal gelezen. Ben gekapt toen je begon te vertellen hoe het zat. Ik begrijp dat je die behoefte had, maar naar mijn idee doet dat er niet toe.
Daarnaast vind ik de brief niet erg positief overkomen. Zoals al eerder gezegd vind ook ik het geen fijne toon hebben en de reacties die bij me opkwamen waren: ben je haar moeder ofzo? en: Waarom vertel jij haar wat ze fout doet etc en dat jij alles zo goed doet? Daar komt ze vanzelf wel achter.

Ik snap dat je het kwijt wou, maar ik vind het geen brief om te versturen. Zo heb ik ook een keer iets aan mijn ex op papier gezet, maar ik zal dat nooit versturen.
Je moet niet met verwijten gaan gooien, ook niet als het al uit is. Dat komt helemaal niets ten goede.
Ik ben over het algemeen een groot voorstander van brieven schrijven, maar dat zegt niet dat je ze meteen moet opsturen. Deze zeker niet. Jij hebt niets over haar te zeggen, dus dat moet je ook niet proberen.

En dan nog een vraag: wat wil je hier mee bereiken, mocht je deze brief opsturen? Als zij advies nodig heeft van jou, dan komt ze wel naar je toe, zo niet, dan niet.

Conclusie: niet versturen dus. Lekker voor jezelf houden en blij zijn dat je het kwijt kon.

ik denk dat deze brief vooral verwoord hoe jij je voelt, als de brief bedoelt is om je ex zich beter te laten voelen, of aan een sc hone toekomst t elaten beginnen, stuur em dan niet, want hij is niet bepaald tactisch en komt over alsof jij het laatste woord wil hebben en de brief enkel stuurt om niet alleen de schuld te hoeven dragen in haar ogen...
als je per se iets wil sturen zou ik n paar stukjes weglaten...
that's just my view... :|

Met deze brief wilde ik eerst eigenlijk niks kwijt het kwam er gewoon en ik hou van brieven schrijven, als ik eenmaal begin kan ik niet meer stoppen.. Maar goed, wat ik met deze brief wilde bereiken, maar wat natuurlijk wel waar is wat jullie zeggen, is dat ze eens wat normaler tegen mij zou doen, gewoon vrienden, we hebben elkaar ongeveer 9 maanden gekend en dan is het contct ineens zo weg, dr moeder zegt niks meer en doet lekker kinderachtig, terwijl ik er toch 9 maanden bijna elke dag ben geweest.. En het ergst vind ik gewoon dat ze aan iedereen aan het vertellen is dat ik de schuldige ben, dat ik op mijn knieeën gezeten heb, dat ik degene ben die alleen fout gezeten ben.. Terwijl eigenlijk zij het was, maar dat heb ik nooit duidelijk kunnen maken.. Ik zat ook fout owk.. Maar nadat ze van Salou was gekomen was ze heel de tijd heel erg afwezig en daar kwam toen nog bij dat ze ook nog eens nooit het initiatief nam.. Kijk, ik begon me er gewoon aan te storen, dat ze zo goed alleen kon zitten.. Zij kon bij wijze van spreke een week zonder mij zitten, zonder contact, ik kkon nog niet een paar dagen zonder haar zitten zonder dat ik even had gebeld.. Dat was het verschil.. Bij mij explodeerde het helemaal toen ze van Salou terug kwam en ik bij haar was de volgende dag en dat ze gelijk na een half uur weer naar dr vader ging.. Dan geef je toch niet genoeg om diegene? En toen daarna ging ze 2 weken met dr vader naar camping, ik had die vader gesproken hij stelde zelf voor dat ik mocht biljven slapen.. Maar ik zei zo dat wil ik uit mijn "ex" dr mond horen, dat vind ik fijn.. Zulke dingen geven gewoon het gevoel dat iemand om je geeft.. Zij heeft het nooit gevraagd totdat ik de laatste week er zelf opkwam en toen werd ik best kwaad, ik vroeg zo, waarom ben je daar zelf niet een keer opgekomen? En toen zei zij zo, ja ik heb er niet aangedacht, sorry :s .. En hoe haar opstelling ook was, ja owk, bij mij is het ook wel zo, maar qua afspraakjes geld bij mij zeker na een lange relatie: 1 vriendin, 2 vrienden, 3 familie.. Bij haar was de opstelling: 1 familie, 2 vriend, 3 vrienden had ze niet zoveel..

Hoe vaak heb ik wel niet een filmpje gehuurd, iets leuks gedaan, nooit heeft zij dat terug gedaan of zelf iets leuks verzonnen.. En daarom begon ik de laatste tijd wel eens een discussie, ik wil gewoon dat ze weet dat ik iets miste en dat het gewoon neit alleen aan mij lag.. Ik voel me er nu zwaar schuldig door en onzeker, terwijl zij misschien wel es vreemdgegaan in Salou en de reden nu op dit schuift omdat ze haar geweten niet meer kon verbergen..

Niet meer naar het verleden kijken, wil je weer een vriendschap opbouwen, dan moet je het verleden het verleden kunnen laten. Dat geldt voor beiden

Heej,

Ik zou de brief niet versturen..
Zelf heb ik af en toe ook wellis de neiging gehad om een brief te schrijven naar mijn exen vlak nadat t uitwas.

Schrijven is een goede manier om je hoofd leeg te maken, blijkbaar moest je het allemaal gewoon kwijt.. Het luchtte vast op toen je klaar was?

Zie het als een middel om alles op een rijtje te zetten voor jezelf..

niet doen, sowieso zou ik in een deuk liggen als ik zoiets mocht ontvangen, wat een gebral zeg.

Wat wil je nou van ons? Dat wij de spelfouten eruit gaan halen of dat we je echt gericht advies geven? Dat kunnen we niet, we kennen jou niet, haar niet, de situatie niet.

Alleen de eerste alinea gelezen, mijn advies; verscheuren.

Wel heel erg suf dat je denkt dat het weer goedkomt nadat jij haar van vanalles beschuldigt.

Volgens mijn hebben de laatste paar menseh met reply`s de rest niet zo goed gelezen, want zij maakt mij zwart en ik beschuldig haar niet ik vind het jammer dat het zo gelopen is.. Ik wil het gewoon fatsoenlijk afsluiten en niet op deze manier.. Ik wil gewoon haar nog een keer een mail sturen, dat was niet de aanleiding van deze brief die ik had geschreven maar dat wil ik nu wel nadat ik deze brief heb geschreven, want ik wil nog zoveel zeggen.. Maar dat is niet zo makkelijk..

En dat lieve mensen, is de bottomline.

Ik zou deze brief overigens niet graag willen krijgen, het lijkt me niet echt nodig dat je nadat je relatie over is, nog met modder naar elkaar gaat lopen gooien.

Ik denk niet dat je dat bereikt door het sturen van de brief die hier staat. In de brief staan heel veel verwijten en hij komt heel erg 'vaderlijk' over. Als ik alles zo lees kan ik me goed voorstellen dat jíj je zo voelt, maar dat zal zij niet inzien door zo'n brief. Hierdoor zal ze je misschien alleen maar nog zwarter maken.

Waarom laat je het niet eerst een tijdje rusten? Het is pas 3 weken uit, dat is echt niet lang geleden. Probeer over een tijdje nog eens een brief te schrijven, en dan niet uit 'vaderlijk' oogpunt, maar uit 'ex-vriendje-die-nog-contact-wil' oogpunt.

niet versturen

zoek haar over een paar jaar weer eens op of stuur haar dan pas een brief. je bent er nog heel emotioneel over en je wil jezelf en haar bewijzen dat het vooral haar schuld is dat het fout is gelopen (dat ervaar je zelf vast heel anders...maar je probeert dat het hele topic vol te houden). dat is wat ik eruit opmaak tenminste, en ja, ik heb het hele topic gelezen..

voor je haar een brief schrijft moet je wat objectiever op de relatie terug kunnen kijken, en dat duurt nog wel even. deze brief is te verwijtend, haast minachtend. verder...als ik het zo lees lijkt ze me niet zo een fijn persoon (alleen al dat wat je vertelde over dat jij op je knieën ging en zij dat vertelde aan dr ex, zoiets!?), misschien gewoon nog wat jong, en zo te horen heeft ze ook geen fijne jeugd. ze is zoals ze is, en dat kun je haar niet verwijten, maar dat doe je wel, indirect.

kortom: laat het bezinken, en hou even een tijdje afstand.
dat is mijn mening..

hmm over dat toontje is nu wel genoeg gezegd (kut!) maar ik wil je er ook even op wijzen dat je brief echt vol met de meest gruwelijke spel-, typ-, grammatica- en stijlfouten staat... als je dan klaar bent met die brief wat aardiger maken moet je dat ook nog even verbeteren... (als ik dat zo goed zeg.. )

Hmz. Je zegt dat je deze brief wilt sturen omdat je beter contact wil, en dat je het contact mist. Als dit zo is zou ik hem ab-so-luut niet sturen want dan heb je kans dat ze nooit meer contact wil. Als je het gewoon van je af wilt schrijven maakt het in principe niet of je hem wel of niet stuurd (alleen als je het een fijn idee vind dat ze hem gelezen heeft).

Ik zou het btw zelf ook niet accepteren als mijn vriend met zijn ex op vakantie ging naar Salou hoor, maar ja, dat had je toen moeten zeggen en niet nu. Ook over dat ze nooit vroeg: ga je mee ofzo.. Had je gewoon dan aan haar moeten vragen.

Get over it. Waarom zou je haar nog willen lastigvallen met jouw problemen?

Ik vind het een vreselijke brief. Een brief die je puur aan jezelf schrijft om je beter te voelen, zoiets moet je niet opsturen. Absoluut niet. Je komt heel betweterig over, heel arrogant en ook heel egoïstisch, dat gebeurt altijd met brieven die je na het uitmaken schrijft.

Ik ben gestopt met lezen na "je haat me". Doe maar niet, een brief krijgen van iemand die je haat is niet heel leuk. Zeker niet als, zoals ik heb begrepen uit replies van anderen, het een vervelende brief is.

Daarbij is het 'hoesy' wel bijzonder stom.

mijn gedacht, maar dan iets subtieler en vriendelijker verwoord.

Ik heb ook niet op grammatica gelet, het was een brief wat gewoon vloeiend op papier kwam zonder dat ik erbij nagedacht heb.. Saluo heb ik ook niet geacepteerd maar wat als zij nu zo graag wilde.. Ik was echt jaloers en dat heb ik haar ook gezegd ook, maar ze zei dat ik dat niet moest zijn bladiebla..

En ik vroeg haar ook altijd of ze ergens mee naar toe ging, daarom wilde k het graag ook een keer van haar kant horen.. Ik ben met haar wezen varen, lekker in mijn auto wezen crossen, biosje hier en daar, karten, wandelen langs zee, bowlen, uitgaan, winkelen, met mijn vriendenkring leuke dingen doen, alles heb ik verzonnen.. En zij had één dingetje in gedachten wat nooit wat is van gekomen. Zelfs bij de seks :bloos: , was ik altijd degene die begon, de keren dat zij begon zijn op de vingers af te tellen, ze had altijd wel zin, maar zette nooit haar eerste move.. Vrienden had ze ook niet echt.. Ze had gewoon geen contact nodig, ik was een gezelschapsmens en zij helemaal niet..

Inderdaad ik ben er nog niet over als ik dit allemaal zo van mijn eigen ook weer zo terug lees, maar de brief is een goed begin om alles fff kwijt te kunnen, niet aan haar (dat was bijkomstigheid), maar het lucht wel enorm op en vooral ook het praten met jullie.. Ik hou gewoon nog enorm veel van haar, ik ga niet meer uit van een relatie, omdat een tweede keer meestal niet geslaagd is, maar ook omdat ze gewoon anders in elkaar zit dan mij.. Ik kom uit een normaal gezin en zij uit een gezin dat best wel aso is, niks mis mee, ze waren allemaal lief, en mijn "ex" was niet aso maar ze pikt toch wel dingen van dr vader en moeder op.. Maar ook omdat de familie anders in elkaar zat, maakte ik elke dag ook weer wat mee.. Ik heb heb zoveel meegemaakt met haar, gedeeld en dat is moeilijk te vergeten.. Ik bedoel wie maakt nou mee dat vriendin dr vader een hele vuilniszak vol met wiet boven op kamertje heeft liggen, wie maakt mee dat mams buiten laveloos loopt en niet meer naar binnen wilt omdat ze denkt dat ze al binnen is, ik heb echt zoveel dingen meegemaakt met mijn "ex".. En ik heb al eerder een langere relatie gehad één keer van 4 maanden en nog een keer van 7, daar had ik ook wel pijn van, heel veel zelfs, maar dat kon ik gewoon na een week of 2 vergeten, omdat het volgens beide kanten niet meer goed ging, maar dit is anders het ging zo abrupt, ineens stopte onze relatie.. Van het één naar het andere moment, dat begrijp ik gewoon niet, waarom heeft ze het me nooit duidelijk gemaakt dat ze zich aan dingen stoorde.. Ik heb het haar gevraagd, zij zegt dat ze het wel had proberen duidelijk te maken, maar goed, daar kan je over blijven discusseren.. Ik had denk ik toch een paar maanden verder ook misschien het "ons" beeindigt, hele dagen problemen en er kwam niks uit het meisje, maar ze was soms oh zo lief, als ik naar dr keek was ik gelijk weer verliefd.. Vergeten kan ik haar wel, maar hoe het afgelopen is allemaal niet en vooral ook niet hoe het contact nu vergaat na een langere relatie.. Ik hoef niet hele dagen contact meer te hebben, maar gewoon een keer een mailtje of een fatsoenlijk praatje als je elkaar tegen komt kan er wel vanaf vind ik en vooral dat zwartmakerij vind ik niet leuk..

Ik wil graag nog eens contact met haar hebben, via mail of in het echt, weet alleen niet wat het beste is, hoe lang ik moet wachten?

Kunnen jullie me misschien niet enkele tips geven over wat ik het best kan doen?! :(

Ik wil iets van mijn eigen laten horen.. Het klinkt alsof ik hopeloos ben, maar ik heb bijna een jaar met haar gehad en dit hoofdstuk is afgesloten, maar ik mis haar nog wel enorm zo af en toe :bloos: ...

Ik zou haar graag nog één mail willen sturen, maar wel wat passender, dan de brief hierboven..

Ik vind het alleen zo moeilijk, want ik wil niet in die brief voorkomen als "het" hopeloze ex-vriendje, want dat ben ik niet, ik wil haar ook niet het idee geven dat ik haar enorm veel mis en ik wil vooral niet dat ze me met deze brief uit kan lachen of me zwart meemaakt..

Ik wil graag nog één poging wagen om contact met haar te zoeken, wie kan me helpen :confused: ... Ik bedoel dit contact niet in de vorm van weer leuk vrienden met elkaar worden, maar ik zou zo graag nog één reactie terug willen.. Iets van haar kant willen horen

Kus,

Another day is going by
I'm thinking about you all the time
But you're out there
And I'm here waiting

And I wrote this letter in my head
Cuz so many things were left unsaid
But now you're gone
And I can't think straight

This could be the one last chance
To make you understand

I'd do anything
Just to hold you in my arms
To try to make you laugh
Cuz somehow I can't put you in the past
I'd do anything
Just to fall asleep with you
Will you remember me?
Cuz I knowI won't forget you..

Dat geldt in het algemeen.

En dat geldt in ieder geval in deze situatie.

Niet doen.

Hahhaa ja dat weet ik ondertussen nu wel ;), :p .. Het klonk gewoon niet goed, maar het was ook meer een brief voor mijn eigen, om mijn gevoelens te verwoorden, later kwam ik pas op het idee om het naar haar te versturen.. Maar wil je misschien de reply boven je nog lezen, want ik heb tips nodig :p, ik wil graag toch op de één of ander manier contact met haar, het is een iets ander onderwerp, maar ik vond het onzinnig om er een nieuw topic over te openen..

Ja.. JIJ wil contact. Hoe groot is de kans dat zij dat ook wil? Ik weet nog wel.. 2 jaar geleden of zo had ik ook een ex waarmee ik eigenlijk wel contact weer wilde. Ik wist alleen 100% zeker dat hij dat niet zou willen. Ik heb het toen gewoon gelaten. En als het bij jou ook zo is, raad ik je aan hetzelfde te doen.
Als je denkt dat zij ook contact wil, stuur je haar toch gewoon een briefje of een mailtje met: "ik moest aan je denken, ik mis je en ik vroeg me af hoe het met je gaat".. nja, iets dergelijks dan. Hoe jij je voelt, kan je haar dan later nog wel duidelijk maken. Maar contact zoeken door een semi-emotionele brief te schrijven met verwijten, gedachten e.d. werkt vaak niet in je voordeel.

oke...laat het gaan want zulke brieven lossen niks op, halen niks terug uit het verleden en uiteindelijk kunnen er zelfs nog ruzies door ontstaan ook. Ik kan me voorstellen dat je nog met herinneringen in je hoofd zit van je relatie maar die dingen horen er nou eenmaal allemaal bij!! Leer ervan en pas het toe op een nieuwe relatie, denk bij je nieuwe relatie aan de dingen die je eerder anders had kunnen doen of die je niet wilt laten gebeuren...Je exvriendinnetje kan er niks aan veranderen, zij zal ook niet weten wat ze met de brief zal moeten doen er ontstaan alleen maar twijfels en verwijten!

En ten tweede...het klinkt cliche maar 18 en 15...een meisje van 15 kan nog zo volwassen zijn voor haar leeftijd en een jongen van 18 ook maar de dingen die er in die relaties korte periode van 9 maanden zijn gebeurd gaan nog meerdere malen gebeuren en voor veel langere tijd. Leer er gewoon van en ga verder!