Chaos in de stilte
 

Kijkend naar het zwarte water
wat zich onder mij bevindt,
probeer ik de woorden te vinden
welke beeld geven aan mijn gevoel.

Ik open mijn mond om te vertellen,
aan de sterren en de maan,
hoeveel ik voor je voel,
maar slechts de stilte overstemd.

De mist trekt op en gevangen in de realiteit
zie ik, door de waas van tranen,
de contouren van de herinnering vervagen
in het rimpelende water.






De titel is even voorlopig. Goede ideeen zijn welkom :o

Ik vind deze minder goed dan andere gedichten die ik van je gelezen heb. Het mist een beetje de 'flow' zeg maar. Ook is er geen rijmschema in het gedicht (natuurlijk niet verplicht) en volgt het gedicht ook geen vast schema qua zinnen. (bijv sonnet of limmerick). Verder mooi :)

mooi beeldend. Nu nog zorgen voor gelijkheid van lengte van de zinnen.

wat versta je daar precies onder?

De laatste strofe vind ik heel erg mooi. (y)

Daarmee bedoel ik: zorg dat de zinnen ongeveer even lang zijn zodat het er uit ziet als een homogene niet springende substantie. Dat er een iets strakkere structuur in komt. Op die manier verhoog je de leesbaarheid omdat het er minder rommelig uit ziet. (nou ziet het er al niet echt rommelig uit omdat je 3 strofes van elk 4 regels hebt, maar met gelijk terugkerende regellengtes wordt het nog minder rommelig). Maar ik vind hem nog steeds erg mooi.

oke.. (y) snap t, maar wel lastig :o

vind t zelf t beste stukje ja :D