Ouders van vriend(in) werken niet mee
 

Hoi mensen!

Hebben jullie tips voor als de ouders van je vriend(in) niet 'meewerken'?

Als je als 19-jarige jongen een relatie hebt met een meisje van 15, en haar ouders gunnen je geen moment privacy (waarschijnlijk bang dat ik haar verleid oid), en ze laten haar niet naar jou toe komen (omdat je ver weg & op jezelf woont)

Wat kun je hier aan doen? Zijn er dingen die je kunt doen (zowel voor jou als voor je vriend(in)) om het makkelijker te maken?

Bij voorbaat dank!

Ik ben niet van plan voorlopig dat soort dingen met haar te doen :rolleyes:

Ze is nog vrij onervaren op dat gebied, dus we houden ons aan 'haar tempo' zegmaar

niks ik snap die ouders wel, een 19 jarige denkt heel ergens anders aan dan een 15 jarig meisje.

accept it, of ga erover praten want praten is het magische woord, maar denk niet dat je er veel mee opschiet...

Klopt, ik snap haar ouders ook wel, die denken waarschijnlijk dat ik - als 19-jarige jongen - voornamelijk voor de sex ga (n)

Maar dat maakt het wel erg lastig voor mij en mijn vriendin, vooral ook omdat we een behoorlijk eind uit elkaar wonen...

Dus daarom mijn vraag: zijn er mensen die ideeën hebben wat zij of ik kan doen, om deze situatie wat makkelijker te maken? :)

Met haar ouders praten is in elk geval voor mij geen optie aangezien ik ze pas 2 dagen ken, maar misschien dat zij dat kan proberen... maar haar moeder is volgens mij vrij onompraatbaar in dat soort dingen (n)

19 en 15 :eek:

praat met ouders
haal je vriendin eens op en ga wat leuks doen, dan heb je zat privacy, al helemaal wanneer je op jezelf woont

heb ook zoiets gehad. Ik was 15, hij 22.
Hij loste het op door een avond bij ons langs te komen, met mijn ouders te praten, door de zure appel heen bijten zeg maar. Ik mocht in eerste instantie ook niet naar hem toe, dus kwam hij zo vaak als hij kwam bij mij thuis. Op die manier zagen mijn ouders dat het hem niet hoofdzakelijk om de seks ging, maar om onze relatie. Ze konden hem leren kennen en na een half jaar was alles helemaal prima.

Dat je geen momentje privacy hebt moet je denk ik in het begin maar even accepteren. Het is toch hun kleine meisje. Hopelijk wordt alles wat soepeler als jullie laten zien dat het serieus is.

Sucses!

Ik accepteer het op zich ook wel... maar dat wil nog niet zeggen dat ik er blij mee ben ;)

En waar ik vooral mee zit is dat zij niet naar mij toe mag komen...
Dat ze niet bij me mag blijven slapen (ook al is het dan 3 uur reizen), daar kan ik nog in komen ja...
Maar dat ze helemaal niet naar mij toe mag komen...

Misschien egoïstisch, maar ik wil haar ook voorstellen aan mijn vrienden, laten zien hoe ik leef zegmaar, omdat zij daar toch een belangrijk deel van uitmaakt

4 jaar verschil en 3 uur uit elkaar?

wanhopigheid :z

Tsjah, wat kan ik zeggen...
als je valt dan val je :o

en hard blijkbaar, haha!

Ik snap je frustratie wel, tuurlijk wil je dat ze jouw leventje daar ook een beetje kan verkennen. Toch is, hoe zeikerig ook, geduld the keyword.
Als je moeilijk gaat doen, dan gaan hun dat automatisch ook doen, omdat de kennismaking ook niet echt een kans krijgt.

Misschien dat de ouders ervoor openstaan dat je haar in haar eigen stad eens mee uit neemt? Dat jullie bijvoorbeeld duidelijke afspraken maakt hoe laat ze thuis moet zijn enzo. Zelfs als is dat om 12 uur ofzo (was bij mij het eerste half jaar ook zo) maar zo kun je laten zien dat je betrouwbaar bent. Als je je ook aan de afspraken houdt tenminste.

Enne, je hoeft met die ouders echt geen vreselijk zwaar gesprek aan te gaan. Door gewoon te praten over koeien en kalfjes kunnen ze ook al een heel beeld van je krijgen!

Trouwens, wij hadden een leeftijdsverschil van 6 jaar, woonden 3 uur uit elkaar en hebben het 3 jaar volgehouden.

Alsof dat zo apart is. Ik vind dat verschil behoorlijk meevallen.

Ik zou gewoon die ouders beter leren kennen. Meer bij hun over de vloer komen, een beetje bekend worden bij ze. Bouw vertrouwen op.

ik ben zelf ook 15 en mijn vriend 19. mijn ouders waren in t begin ook nogal..terughoudend zeg maar. k denk dat t beste is als je vriendin eerst met je ouders gaat praten zodat duidelijk wordt wát het probleem is. Dan kunnen jullie met zn allen proberen om de misverstanden de wereld uit te helpen :)
Maar praten is idd de beste oplossing.

Mijn vriendin is 16 ik ben 19, ik heb gelukkig niet het probleem dat mijn schoonouders moeilijk gaan doen, tenminste nog niet :D

Ik ben ook 19 met een vriendin van 15( nieuwe trend? :p )
Maar haar moeder is bekeerd moslim en is getrouwd met een conservatieve moslim.

Hij( heeft kinderen niet erkend dus geen zeggenschap gelukkig) is er op tegen dat ze überhaupt een vriend heeft.
Wat wij doen is hem gewoon negeren...mn vriendin is geen moslim en ook zn dochter niet, dus heeft niks met hem te schaften.

Maar in jou geval zou ik gewoon vriendelijk vragen of die ouders een keer van jullie lip willen gaan. :D

Als ik jou was zou ik maar een andere vriendin zoeken, de Islam maakt zo veel meer kapot dan je lief is. :mad:

Ik snap niet dat ouders zo ongeloofeljik moeilijk kunnen doen over eigenlijk zo'n klein leeftijdsverschil.

Mijn ouders gaat het daar niet om, maar om ofdat ik gelukkig ben. En wat is nu eingelijk het belangrijkste.

Een andere vriendin zoeken? echt niet.

Die moeder krijg ik wel weer het psychisch hospitaal in( ze heeft borderline) en die man van haar gaat de cel in wegens mishandeling. :evil:

Geniaal (y)

Hoe lang heb je iets met haar? Ik snap best dat ouders hun dochter niet naar iemand toe laten gaan die zij nog niet goed kennen - je zal vast heel betrouwbaar zijn, maar dat weten zij niet. Zorg dus eerst maar eens dat haar ouders jou leren kennen als lief & betrouwbaar, en laat ze merken dat je om je vriendin geeft. Waarschijnlijk komt het dan vanzelf min of meer goed.

Meestal als ouders iets denken hebben ze gelijk. Jij wilt bijvoorbeeld slechts privacy omdat je iets van plan bent.... daarom kan ik me HEEL goed voorstellen dat die ouders jou niet mogen. Misschien moet je gewoon meer met haar EN haar ouders om gaan en de ouders een beetje leren kennen. Ook een leuk idee is het rustig aan te nemen en gewoon samen rondhangen buiten huis.....??? Ik bedoel die privacy die je nodig hebt vind je wel buitenshuis. Als je gewoon om te praten wilt. En voornamelijk is het heel belangrijk haar tempo aan te houden, anders kan het nog eens fout gaan ! ! ! ! Maar ja, uiteindelijk moet je het zelf toch uitzoeken, ik zou gewoon meer naar haar toe gaan zodat die ouders je leren kennen. Dan durven ze je ook sneller alleen te laten met haar ;)

je net zolang aan de regels houden totdat haar ouders zien dat het wel goed kan gaan etc en dat je wel geduld hebt bla die bla....
geloof me, tijd werkt het beste :)

Mijn ouders vonden het in het begin niet zo leuk (al was het leeftijdsverschil een jaar kleiner: 15-18), maar ze hebben het gewoon aangekeken en ze vonden hem okee.

Ik zou proberen met ze te praten. En dan niet zozeer ze over te halen, maar gewoon laten zien dat je 'een goede jongen' bent.

Nodig haar en haar ouders een uit bij ej thuis.
Dan kunnen ze zien hoe je hui seruit ziet etc en zullen ze zich meer op hun gemak voelen.

Je 'kent' ze pas twee dagen? Waarom begin je na twee dagen al te zeuren?

Dat is niet egoïstisch, maar juist heel normaal. Ik snap ook wel dat je ermee zit. Misschien moet je aan haar ouders laten blijken dat het je om de relatie gaat, zoals het bij lady-kebiss gegaan is.

En even offtopic: de discussie hoe groot het leeftijdsverschil binnen een relatie zou mogen zijn, is zooo uitgekauwd. De TS heeft er weinig aan als je daarover begint.