kunnen jullie goed voor jezelf opkomen?
 

Ik vind het verschrikkelijk moeilijk mezelf te verweren tegen mensen met als gevolg een rotgevoel en een ongelooflijk minderwaardigheidsgevoel. Meestal verweer ik me niet of vertoon ik agressief gedrag.

Als iemand een onaardige opmerking naar mij maakt ben ik geschokt en weet ik daardoor niets terug te zeggen. Van de buitenkant heb ik een zelfverzekerde houding, maar het wordt steeds moeilijker fatsoenlijk te functioneren. Het zijn kleine dingen, grote dingen.

Soms heb ik ook weer momenten dat ik heel scherp ben. Ik ben niet verlegen. Ik loop al een tijdje bij een psychologe en die heeft me groepstherapie aangeraden, die steeds weer wordt uitgesteld vanwege een te kleine deelname.

Daarom vanavond bij assertiviteitscursus geweest. Een groep van 8 mensen, allemaal rond de 40 en ik ben 20. Normale mensen, niet extreem verlegen, sommige hebben problemen met hun houding.

Ik zou hier eigenlijk moeten schrijven over een situatie, maar dat vind ik nu te moeilijk. Is er iemand die deze ervaring met mij deelt?

niet dat ik weet

Ik herken dat wel van je over dat wanneer mensen opmerkingen maken.. Maargoed ik weet niet zo goed wat je d'r tegen kan doen..

geen last van, kan prima voor mezelf opkomen...

het zit toch 'tussen je oren'. Probeer meer zelfvertrouwen te krijgen. Het is een kwestie van oefenen en doen. En steeds weer zien dat het helemaal niet slecht is om voor jezelf op te komen... Bedenk elke keer wat het ergste zou kunnen zijn wat zou kunnen gebeuren, dat kun je waarschijnlijk relativeren en zo misschien toch die stap zetten.

Herkenbaar,
ik ben zelfs een "pestslachtoffer" geweest omdat ik niet van me af beet.

tip :
bepaal voor jezelf wat je wel en niet van iemand wil accepteren (schrijf het desnoods op) en handel er naar.
gewoon DOEN ! en vertel aan vrienden die je vertrouwt hoe en wat daar kan je dan veel steun aan hebben ;)

Ik kan wel goed voor mezelf opkomen, dus ik zou me voor jou geen goede raad weten.

Raven's tip is op zich wel redelijk

Hangt een beetje van de situatie af. Maar altijd blijf ik achteraf bedenken wat ik had moeten zeggen, zwaar irritant.

Ja, inderdaad!
Op zich geen problemen met voor mezelf opkomen, maar ik bedenk me inderdaad pas later iets waarmee ik ze nóg meer op hun nummer had gezet.

kheb geen problemen ermee gehad.

vandaag zei een jong tegen me op school ; 'ga eens aan de kant vuile kutskater.'
dan heb ik echt geen probleem om daarop te zeggen ;'blabla donder zelf op, een blokje om doet je goed.'

soms hou ik me wel in, omdat niet iedereen zo vreselijk gediend is van een grote bek terug. ik kom alleen voor mezelf op als andermans mening nogal slecht beargumenteerd is, en als ik weet dat ik hem/haar wel aankan.

ja en nej ik kan echt heel goed voor mezelf opkomen als iemand me uitscheld of dom doet..
maar kan soms ook heel erg bang en onzeker worden als er problemen zijn met degenen waar ik t meest van hou...
heel dubbel dus...

vroeger kwam ik helemaal niet voor mezelf op dus het is al een verbetering en ik merk dat door t sterke karakter van mn vriend ik ook steeds steviger in mn schoenen ga staan.. door veel te praten over dingen en dingen niet op te kroppen ook al zijn t soms kleinigheidjes...

Ja, technisch gezien kan ik ontzettend goed voor mijzelf opkomen.. Bij zeer assertieve mensen ervaar ik overigens wel 'ns een soort 'spreekwoordelijke drempel'... Ik heb mezelf min of meer aangeleerd bij alles af te vragen 'wiens probleem is het nu?!' Op die manier probeer ik het voor mij zelf te relativeren.. Tevens heb ik in mijn huidige opleiding feedbackregels geleerd die me in de praktijk helpen assertie(f)/(ver) te zijn/ feedback te geven..

Probeer op het moment zelf je frustraties uit te spreken en het niet op te kroppen, dat is absoluut niet egocentrisch; jij bent immers net zo belangrijk als 'n ander.

succes :)

dat heeft waarschijnlijk te maken met te weinig zelfvertrouwen... (zelf ook last van gehad.. gaat nu veel beter)

paar tips:

- ga op een vecht/verdedigings sport (je voelt je gewoon sterker als je weet dat je iemand op z'n bek kan slaan)
- prent een paar opmerkingen in je hoofd waar je zo bij kan als iemand weer iets vervelens zegt... (en als je het achteraf pas verzint, onthouden voor de volgende keer)
- doe iets waar je goed in bent, wat dat ook mag zijn (kun je altijd denken: Ja.. maar ik kan lekker heel goed blikjes stapelen en dat kun jij weer niet!(beetje vreemd voorbeeld, maar je snapt het wel)
hier een site waar wat verwensingen op staan als je zelf even nix weet

Mhh soms wel, soms niet en ik weet ook zo even geen voorbeelden. Ik weet het eigenlijk niet zo goed, ik denk dat het ook ligt naar welke persoon toe, bij anderen kan ik beter voor mezelf opkomen dan bij een ander.

Ik denk niet dat het zoveel met weinig zelfvertrouwen te maken heeft, in mijn geval tenminste niet. Ik ben best zeker van mezelf, maar zodra iemand onverwachts een klote-opmerking maakt sta ik met mn mond vol tanden of gooi ik er een halfbakken opmerking uit die nergens op slaat ('ik ben geen kutwijf' :rolleyes: tja) of nog erger: achteraf bedenk je iets heel gevats en kun je jezelf wel voor je kop slaan.
Je kunt er verder niet veel anders aan doen dan idd opmerkingen in je hoofd prenten zoals waves al postte :)

Ik ben ook niet onzeker, maar vaak houd ik mijn mond maar om de wijste te zijn. ik kan wel goed voor mezelf opkomen, maar meestal doe ik dat niet (om verschillende redenen) en dan blijf ik vaak ook met zo'n rotgevoel zitten.

Afgelopen zaterdag moest ik bijvoorbeeld voor het eerst sinds tijden op mijn werk weer achter de kassa. Het inpakken duurde een beetje lang omdat alles eruit viel. De volgende klant begon daarna te zeiken dat het totaal niet efficient was en dat het schandalig was enzo bla bla. Maar dan zit je op je werk en mag je er niets van zeggen, dat is vervelend.

Laatst vertelde een vriendin van me dat haar leraar haar had gezegd dat als mensen een probleem hebben, dat afreageren op anderen. Als je daarbij nadenkt, is het makkelijker om er overheen te komen want 'het ligt toch niet aan jou'. Ook al is het iets wat jij veroorzaakt hebt, de reactie van de ander ligt niet in jouw handen.

Als er mensen zijn die je door een nare opmerking van je apropos brengen kan je nog het beste niet antwoorden, of zelfs ermee instemmen als dat een beetje uitkomt. De kans dat je namelijk een gevat antwoord weet te maken (en dan ook nog een die voor voldoende mensen direct te begrijpen is) is op zo'n moment toch nihil.

Voor mezelf opkomen kan ik eigenlijk niet zo goed, denk ik. Voor iemand/iets anders opkomen dan net wel.
Zo zat er vorig jaar een jongen in mijn klas, die iedereen irriteerde; hij deed lastig, heeft iemand z'n stoel weggetrokken zodat ze op de grond zou vallen(met als resultaat dat zij veel pijn had) als hij iets nodig had, ging hij naar de 'zwakke' mensen van wie hij wist dat ze geen 'nee' durven zeggen, ...
Ik heb die kerel is goed op zijn plaats gezet(meerdere keren) en dan verschoot hij wel, omdat hij zoiets niet verwachtte van mij.

Ghe - hier heb ik het laatst nog over gehad.

Ik zit meer aan de sub-assertieve kant dan de assertieve; deels
omdat ik vaak meer waarde hecht aan andermans' mening/enz,
deels ook om conflicten uit de weg te gaan ed.

Dat het krom is (conflicten hoeven niet per definitie te ontstaan,
zijn soms noodzakelijk, de mening/enz van iemand anders is niet
meer of minder dan de mijne enz), weet ik, nu nog het in praktijk
brengen. ;) En daar loop ik nog steeds weleens vast...

Maar het is minder dan vroeger, het blokkeert me ook niet meer
zo enorm (en wordt ook steeds minder). Enige wat bij mij echt
helpt is 'gewoon' de confrontatie aan te gaan met de angst voor
bijv conflicten (of de angst mijn mening/enz door te drukken of
wat dan ook); hoe vaker ik dat doe, hoe lager de drempel wordt.

Ik kan de laatste weken steeds beter voor mezelf opkomen. Mensen die me al langer kennen moeten daar nog even aan wennen en zijn nu snel geïrriteerd als ik tegen hen inga... So be it. Ze wennen maar. :)

Ik kan ook niet goed voor mezelf opkomen, maar dat komt ook omdat ik super onzeker ben.

Ik heb totaal geen moeite om voor me zelf op te komen, gewoon terug blaffen helpt gewoon altijd, beetje zelfvetrouwen is belangrijk.

Erg herkenbaar.
Ik ken het probleem heel goed, maar ik merk wel dat het steeds beter met me gaat en dat ik assertiever ben dan vroeger.
En nog steeds is er bij mij wel een soort angst (of misschien soms zelfs wel luiheid) die mij tegenhoudt wanneer ik eigenlijk iets tegen mensen zou moeten zeggen om voor mezelf op te komen...
Gelukkig lukt het me dus steeds vaker om die angst los te laten en mezelf laten zien. Ik heb steeds meer zelfvertrouwen gekregen (wil niet zeggen dat ik nu een en al zelfvertrouwen ben, maar ok) en er zit veeeeeel vooruitgang in!
Maar: het KAN dus. Je kunt er echt aan werken. Je kunt jezelf veranderen. En heb geduld daarbij natuurlijk.. Het komt niet vanzelf, zie je ;)
En ik denk persoonlijk dat daar weinig middelen bij nodig zijn (zoals cursussen enzo). Gewoon voor jezelf in je hoofd houden dat jij evenveel rechten hebt als ieder ander, en dat jij totaaaaaal niet minderwaardig bent aan anderen (dat klinkt als hetzelfde :o)
En dan lukt het wel!

Zeer lange poos last van gehad dat ik het niet kon. Fysiek kan ik voor mezelf opkomen maar verbaal e.d. lukte het vaak genoeg niet. Na een jaar geintjes over me heen gekregen te hebben die ik begon te beschouwen als pesten knapte er iets van binnen en ben ik een poos erg down geweest, is overgewaaid, andere problemen zijn gekomen en gegaan en je merkt erdoor dat je qua persoon ook wel sterker wordt.

Op de dag van vandaag kan ik voor mezelf opkomen. Het hoeft echter wel minder omdat ik nu veel minder snel iets achter grapjes zoek of opmerkingen veel minder snel negatief interpreteer (dat was mijn fout dus vroeger).

Probeer altijd rustig en nuchter te blijven. Probeer je oren goed te spitsen wanneer die andere wat zegt. Let goed op zijn fouten die hij maakt. Probeer alles echt super te volgen. Probeer rustig een mening te creeeren, maar ga niet direct op die andere in. Wacht rustig tot ie klaar is met zijn spelletje. Bepaal of het zinnig is om erop in te gaan of juist helemaal niet. Want vaak zijn het gewoon kleine kinder spelletjes dat ze doen. Als het niet zinnig is praat gewoon een beetje flauw mee, achja...het zal wel...en show hem dan even je rug en toon geen belangstelling...dan houdt het zo op. Maar als iemand je echt wilt raken, probeer dan rustig te blijven en goed te luisteren en te onthouden. Probeer er achter te komen wat die ander heel erg raakt. Psychologische kracht doet veel meer pijn dan fysieke kracht. En vooral tegenover leeftijdsgenoten kan je diegene dan goed op zijn plaats zetten. Mensen houden eenmaal van sensatie. Maar doe het goed of doe het "nog" niet. Maar natuurlijk moet je dit niet zomaar doen, want niemand verdiend het, het is alleen een goede manier om iemand te laten weten wie je bent. En waar jij je grenzen stelt.

ik kom teveel voor mezelf en anderen op.
andere mensen zeggen dan dat ik niet zo'n grote mond moet hebben en niet namens de hele groep moet praten, ik vind dat onzin, vinden jullie het slecht als iemand namens andere mensen praat omdat die het niet durfen te vertellen?

Ik kan mezelf alleen goed verdedigen bij mensen die ik goed of lang ken, mensen bij wie ik me op m'n gemak voel. Als zij iets doen of zeggen wat ik lomp vind, dan zeg ik daar gewoon wat van. Wanneer ik mensen niet zo goed ken dan kan ik mezelf eigenlijk ontzettend slecht verdedigen.

+

bij sommige personen kan ik wel voor mezelf opkomen, maar bij anderen kan/durf ik het juist niet. Of het een kwestie van zelfvertrouwen is, of dat het tussen je oren zit? Ik weet het niet. Tis wel lastig.

ja absoluut,

vooral de laatste maanden, heb enkele onplezierige dingen mee gemaakt die me wel verandert hebben..

dit is alleen niet altijd positief, tijdens het stappen liep ik eerst altijd weg of keek ik alleen goed smerig als er iemand op ruzie uit was...

nu zou ik de confrontatie toch gewoon aangaan denk ik, gewoon omdat ik dan op een of andere manier wil laten zien dat ik niet zomaar over me laat heenlopen...

waar het goed voor is weet ik niet, maar op een of andere manier denk ik op dat moment niet meer zo na als voorheen...

nee, ik kan dat echt niet..
als iemand mij kwets dan zeg ik er meetsal niks van..
alleen bij mijn beste vriendinnen...

heb k egt geen last van

wie mij kwetst
word dubbel en dwars gekwetst !!!
wat denken ze wel niet ?!

ben jij even stoer :rolleyes:...

Dat vind ik trouwens niet voor jezelf opkomen, dat is jezelf te kort doen.

Nee, dat is gewoon primitief. :)

Ik kan goed voor mezelf opkomen maar door mijn natuurlijk gezag en charisma is dat zelden nodig. :)

eigenlijk is het wel zo