het verschil zonder proberen
 

het is weer iets totaal anders dan de ellende die ik normaal gesproken placht te spuien op jullie (sorry Xineof;)).
het is heel positief, maar het is ook het besef van jezelf.
waar sta je, maar wat wil je achter je laten.
heb je een rugzak vol, maar je wil verder? leeg hem.
verdwijn je in een mist? vind die weg.
de grens tussen toeval en onvermogen
de grens tussen vallen en opstaan
de grens tussen kunnen en mogen
de grens waar wij altijd over gaan.
zoiets.
zo'n gevoel.


Alle stappen zijn genomen
De grens van het proberne is voorbij
Overal rijdt verkeer
En de leugens zijn vrij

Nergens wil ik heen
En ik wil nergens naartoe
Waar ik ook zoek
De ronde vind geen hoek

Bij jou hoef ik niet te zijn
De waters zijn stil
De oceaan is leeg
Maar ik besef dat ik geef

En wat ik geef vertel
En wat ik vertel ik neem
Wat ik ook zie, ik vergeef
Dat het niet dankzij jou is dat ik leef

Ik vind die 4e strofe echt heel bijzonder en de eerste is ook wel okay, maar die 2e en 3e (vooral die metafoor met de oceaan en die ronde zonder hoek, hoe durf je!) zijn te cliché. :(, jammer, want in potentie vind ik het nogal wat.

je hebt ook honderd procent gelijk wat cliche gehalte
het ging meer over om dat laatste over te brengen.

Ik vind het jammer dat de boodschap die je in de intro naar voren brengt niet heel erg duidelijk in het gedicht naar voren komt, naar mijn idee. Ik mis op de een of andere manier de aansluiting. Ik zie wel verbanden, maar de echte mooie dingen, zeg je in je intro. Ben benieuwd naar een gedicht van je waar je dat in uitwerkt.

Voor de rest sluit ik me aan bij Halogen. Hoog clichegehalte, en behalve de laatste strofe niet echt bijzonder. Misschien lees ik em met verkeerde intonatie, ik snap nog niet helemaal, hoe je de eerste twee regels van die strofe bedoelt.