Kinderen komen thuis met liefde van een ander geloof, hoe reageer je?
 

Stel dat je kinderen later thuis komen met een vriend/vriendin van een ander geloof, zou jij dit toelaten en waarom wel / niet. Heb je respect voor de mensen die dit niet doen en kan je hun ook begrijpen?

Ik zelf zou er totaal geen moeite mee hebben als mijn kind later met een christelijke, islamitische, etc, etc, partner thuis zou komen. Zelf ben ik niet religieus opgevoed ofzo en voel me op dit moment ook niet aangetrokken tot een bepaalde groep, heb er alle respect voor though :). Maar op dit moment kan ik niet begrijpen waarom iemand de liefde van je kinderen op basis van geloof de deur uit kan sturen.

Doodle.

Dat ligt eraan...

Mijn kinderen gaan tamelijk vrij opgevoed worden, dus als mijn dochter dan met een Islamiet thuiskomt dan ga ik toch even een goed gesprek met hem voeren over zijn normen en waarden.

Als dan blijkt dat het een conservatieve Islamiet blijkt, dan vraag ik hem vriendelijk doch dwingend niet meer met mijn dochter om te gaan.

Als mijn zoon met een Islamitische thuiskomt dan ga ik een goed gesprek voeren over 'vroegah' en hoe Islamitische ouders vervelend zijn.


Andere conservatieve geloven met normen en waarden waar ik het niet mee eens bent zijn het zelfde verhaal.

Zolang het geen extremist is moet ze het zelf weten, maar als hij me boos begint aan te kijken omdat ik een smakelijke hamburger naar binnen wil werken gaan er doden vallen.

Ik castreer ze.

Lol, idd.

Ach, zolang het idd geen extremist is, en mijn zoon/dochter geen dingen gaat opdringen zal ik er meestal geen problemen van maken.

De volgende vraag is, 'Kun je je zoon/dochter de omgang met iemand gaan verbieden als hij een geloof aanhangt waar je tegen bent?'

Geen contact meer mee..

hangt er een beetje vanaf. als de beste jongeman van mijn dochter verlangt dat ze haar vrijheid en gelijkheid opgeeft, sluiertjes gaat dragen of altijd bij hem in de buurt is, volgt er wel even een goed gesprek (to say the least). als t iemand is die 'gewone' nederlandse normen en waarden hanteert is het niet echt een probleem.

maar van mijn hamburger blijven ze af.

En als je dochter of zoon het nu zo stelt: Het is of mij helemaal niet meer zien, of accepteer het gewoon. Dan word de vraag toch een stukje moeilijker of niet soms?

nee, simpelweg omdat ik zou willen dat mijn zoon/dochter zich ontwikkeld zoals hij of zij wilt. Ik ben er enkel om het in een goede richting te sturen waar ik het echt fout zie gaan. Ik zou er nu ook niet veel van aantrekken als m'n ouders zeggen van 'jah die en die zie je niet meer omdat ze zus en zo zijn' ...dan denk ik ook bij mezelf van laat maar aanpraten :)

Mochten ze thuis komen met een vriend of vriendin die regeltjes gaat opdringen ga ik een goed gesprek aan met m'n dochter/zoon. Maar ik ga niks verbieden.

Ik neem geen kinderen, maar gesteld dat ik dat toch zou doen zou ik de religie van die persoon op alle mogelijke manieren belachelijk maken. Ik heb namelijk geen respect voor wat voor religie dan ook. Dat zal waarschijnlijk ook resulteren in levensbeschouwelijke discussies waarin ik eenvoudig mijn gelijk zal aantonen.

En waarom heb je geen respect voor wat voor een religie dan ook?

hmm, daar heb je wel een punt, misschien is het beter als mijn dochter niet met zo'n clown gaat trouwen.


Bij nader inzien leer ik haar gewoon aan dat ze niet met gelovigen mag omgaan, iedereen blij :cool:

Ookal gebeurt het mij ook een beetje, soms is iets in het voordeel van de persoon die iets ontzegd krijgt, en soms is het gewoon een manier voor de ouders om zich te laten gelden.
Ik zou het niet doen op een ontzeggingsmanier, maar ik zou er wel goed met hem/haar over gaan praten.


Want zoals Mighty Marcel al zei in het geval van een dochter over die sluiers/hoofdoekjes/klederdracht/oranje doeken en vrijheid en gelijkheid, als hij dat van haar eist dan zou ik hem kennis laten maken met meneer 9mm Colt.

Als een vrouw het bij een zoon zou doen zou ik hem een assertiviteitscursus laten doen...dat mietje van een zoon van mij. :p

Er zijn genoeg jongens die door hun vrouw opnieuw worden 'opgevoed' :p

Mij allemaal best, zolang dat geloof maar wel toestaat dat er wederzijds respect bestaat en mijn dochter niet met een kerel thuis komt die van haar wil dat ze alleen in de keuken staat schoon te maken, koken, kindertjes baren en hem gehoorzamen. Ze is geen hondje en zo dient ze ook niet behandeld te worden. Dus als dat wedserzijds respect en vrijheid in doen en laten er is, dan vind ik alles prima.

Omdat geloven in een god infantiel en clownesk is. Ik zou mijn kind het liefst niet willen inlaten met dergerlijke onzin.

Mocht het toevallig wel gebeuren, het zei zo, maar nogmaals; bekeren gaat niet gebeuren.

ik zou liever hebben dat ze helemaal geen religie hebben, maar stel dat ze een met een religie anders dan het christendom, jodendom of islam thuiskomen zal ik ze sparen.

Dus alles behalve die 3 is wel goed? :confused: of begrijp ik je nu verkeerd?

En als ze met een Joods/Christelijke Islamiet thuiskomt? :p

Met hindoestaanse ouders :p

Als dat gebeurt dan ga ik raar doen.

"Die, Heretic! For the Holy Emperor! :D "

Mag ik even reageren op Mephostophilis en zijn totaal geen respect voor welke religie dan ook.

Wat is respect voor een religie? Volgens mij gaat het hier om respect voor personen en zolang de al dan niet toekomstige vriend of vriendin van mijn toekomstige zoon of dochter respect voor mijn toekomstige zoon of dochter heeft en de algemene menselijke waarden en normen (zoals gelijkwaardigheid ed.) in acht neemt ten opzichte van hem/haar zie ik helemaal geen probleem, Islamiet of Voodoo.

Als je echt een religie aanhangt maakt dat toch een deel uit van de persoon zelf? of niet?

in dat geval heb ik ze wel zo verkeerd opgevoed dat ik de schuld helemaal op mezelf steek en zelfmoordcommando besluit te worden.

Omdat het aanhangen van een religie gezond verstand in de weg staat. Bovendien is het strijdig met mijn filosofische levensvisie. Er is geen reden om aan te nemen dat er een god in wat voor vorm dan ook is, en bovendien is het zinloos om dat wel aan te nemen. Met een wetenschappelijke kijk op zaken kom je nu eenmaal verder dan met een nietszeggende religie. En ja, dan moet je accepteren dat je sommige dingen nu eenmaal niet kan weten, zoals de eerste oorzaak der dingen; in het bijzonder: waarom is er íets en niet simpelweg niets. Het antwoord op deze vraag zal de mensheid nooit weten. Verder is het bijzonder arrogant (nu ben ik dat wel, maar niet op deze wijze) om te denken dat wij simpele mensen kunnen weten of er een god is, en zo ja, wat deze god precies inhoudt en hoe deze entiteit zich gedraagt.

Het aanhangen van een religie is een belachelijk standpunt dat gebaseerd is op niets, behalve het "wat zou het mooi zijn als..."-argument. Daarom heb ik geen respect voor dergelijke standpunten, en het feit dat een grote groep mensen collectief hetzelfde onzinnige standpunt aanhangen verandert niets.

Ja, zelf heb ik niet echt een geloof die ik uitdraag, ik zal mijn kinderen vrij opvoeden, en als ze verliefd zijn zal ik ze daar niet bij in de weg staan..

Liefde moet je niet in de weg staan...
En al helemaal niet uit geloofsovertuigingen! In geen geval van religie staat dat men dit in de weg moet staan.

Ik denk juist dat religie aanzet tot denken, en daardoor het 'gezond' verstand ook wel aanmoedigt, voor de rest vind ik 't ook 'een beetje arrogant' dat je het geloof (of geloven klinkt misschien beter) in 't algemeen zo de grond in stampt, je standpunt is duidelijk. Maar ik ben het er niet mee eens...

dat worden inderdaad een paar

Op welke wijze word je aangezet tot denken wanneer er maar één waarheid is en die waarheid bovendien onbetwistbaar is?

misschien lees ik je vorige post dan wel niet goed, maar welke waarheid is dat dan die zo onbetwistbaar is?

ik zou mijn zoon nooit verbieden om met iemand van een ander geloof een relatie aan te gaan. Het is zijn keus dat hij wel of niet een geloof aanhangt en op wie hij verliefd word, moge het iemand met een ander geloof zijn.
Ik zit nu zelf in dat pakket en ik word er af en toe helemaal niet goed van. De ouders van mijn vriend zijn niet zo op mij geslet omdat ik een wiccan ben en zij zijn molukkers. Er wordt niks verboden, maar het word wel erg moeilijk gemaakt voor ons.

In vrijwel alle religies wordt uitgegaan van een aanname die gepresenteerd wordt als absolute waarheid, bijvoorbeeld in de meest algemene zin: er is/zijn (een) god/goden.

Apatisch: als het kind maar gelukkig is.

als zij (voor het gemak) thuis zou komen met een anders denkende, zou daar niet echt super moeilijk over doen. dat zou haar eigen keus zijn en ik vind dat ouders kinderen moeten opvoeden, en niet dwingen.
en dan hangt het natuurlijk af van het soort geloof. als hij er een beetje normale normen en waarden (naar mijn begrippen ;)) op na houd, vind ik het al beter.
en verder kun je het en mag je het eigenlijk niet verbieden, dus dat zou ik dan ook maar niet doen. als het echt heel erg is, zou ik er goed eens over praten en proberen haar er van af te helpen. maar gewoon zou ik er over praten, voor- en nadelen afwegen en haar zelf laten kiezen.

en ik kan begrip opbrengen voor mensen die niets anders respecteren en ik kan begrip opbrengen voor mensen die al het andere respecteren.

Dan kan je dus toch alsnog gaan denken over 'waarom zijn die goden' er en 'waarom zijn wij hier, wat bedoeld hij (zij, het, what ever) met het heilige boek, etc etc..dus..ik ben van mening dat geloof wel tot denken zet :)

stel dat er nou 1 waarheid is. stel dat je nou door nadenken juist tot die conclusie van de waarheid komt.
maar ik weet het, je bent het er niet mee eens. geeft niet, ik ook niet.

wat ik wel een beetje arrogant vind, dat jij echt niemand anders zou respecteren. dat betekent dus dat jij maar 1 waarheid kent: er is niets. ieder die anders denkt heeft het bij jou verpest. er is voor jou ook 1 ding mogelijk, dat is voor jou ook onbetwistbaar.

dus.

Uiteraard ;)

Nee, dat zie je verkeerd. Er zijn talloze verklaringen mogelijk voor allerlei verschijnselen, en de absolute waarheid is bij geen enkel mens bekend.

Dat neemt niet weg dat het per definitie fout is als je een wilde, ongefundeerde aanname maakt en die vervolgens presenteert als waarheid. Als je je iets verder in wetenschap en wetenschapsfilosofie zou verdiepen dan zou je begrijpen dat de wetenschap zich nooit bezig houdt met wilde, ongefundeerde aannames zoals "er bestaat een god". Dat betekent natuurlijk niet dat er maar één verklaring voor een verschijnsel kan zijn. Maar de werkelijkheid is wél star, dat wil zeggen dat er maar één werkelijkheid is. Dat is de reden dat wij als natuurkundigen meestal maar één model gebruiken voor een bepaald verschijnsel - dit is dan het model dat het beste overeen komt met de waarnemingen. Modellen van de werkelijkheid kloppen zelden exact, maar zijn vaak benaderingen van de werkelijkheid zoals wij die waarnemen. Zodra wij een nieuw model vinden dat beter voldoet aan de waarnemingen gooien wij het oude weg.

Verder is het simpelweg principieel onmogelijk om ooit de eerste oorzaak der dingen te weten. De reden hiervoor heb ik al hierboven uitgelegd.

De vraag is of dit soort gedachten zinvol zijn als je al van een rare, onzinnige aanname uitgaat.

Je kunt ook de aanname maken dat er op Pluto eenhoorns en hobbits in harmonie leven en stenen eten. Vervolgens kun je gaan nadenken over hoe de eenhoorns en hobbits met elkaar communiceren, hoe ze wonen, leven, et cetera. Maar zijn dit soort gedachten zinvol? Hebben ze betekenis? Dient het als verklaring voor zaken die wij waarnemen? Dat wens ik toch ernstig te betwijfelen.

Je kunt allerlei verschijnselen verklaren door uit te gaan van wilde aannames. Heb je daar iets aan? Nee. Je komt namelijk geen stap dichter bij de werkelijke oorzaak.

(y) Ik begrijp je :)

Natuurlijk, maar veel geloven hebben dat niet hoor!!

wat is de absolute waarheid? wat is waarheid eigenlijk? als je hetzelfde bedoeld als ik heb je gelijk: niemand heeft de waarheid vol in beeld. als God zou bestaan, ik maak ook duizenden fouten.
we kunnen niet perfect zijn
want niemand weet hoe dat moet

uit je verhaal maak ik op dat 'jullie' nooit conclusies van 100%durven trekken, maar helemaal geen conclusies trekken die voor minder als 98% doorgaan? dus wordt iets wat niet wetenschappelijk kan worden bewezen gelijk afgewezen. kijk en dat wil ik nou niet. het is voor mij niet zien en dan geloven. het is voor mij niet eerst bewijzen en dan geloven.
voor mij spelen er hele andere dingen. maar dat weet je nu ondertussen ook wel, ik denk dat daarover geen discussie mogelijk is. met gelovigen kun je niet discussieren ;) .

Stelling: De werkelijkheid is voor iedereen hetzelfde.

Zou je zo vriendelijk willen zijn deze te bewijzen door jouw natuurkunde aan de hand van de wetenschapsfilosofie?

:) (y)

Gelovigen? Radicaal gelovigen, liberalen? Ik geloof, weet wat ik geloof, ik ben een gelovige. Maar ik sta wel open voor andere invalshoeken en als jij me kan overtuigen van iets anders geef ik mijn ongelijk graag aan. Graag niet generaliseren aub.

Kijk maar naar Mephostophilis, hij gelooft ook, in de wetenschap en niets anders. Met wie kon je ook alweer niet discussiëren?

Tuurlijk, kan je wel met gelovigen discussieren!!

Dit slaat nergens op...


Voor verdere argumentatie zie: Kun je met gelovigen discussieren? ;)

Dat bedoel ik maar! Natuurlijk kan dat wel, als degene met wie je praat maar een beetje ''openminded'' is, en niet zo iedereen in een hoekje stoppen!

:)

Als ik later kinderen krijg dan maakt het me niet uit met wie ze omgaan/trouwen/relatie hebben..zolang ze er zelfs maar niet op achteruit gaan.
En dat kan door religie komen of door iets anders , zoals bv het karakter van zijn /haar geliefde.
Mijn ouders laten mij ook volkomen vrij in mijn keuze maar hebben mij wel altijd gewezen op de problemen die religies met zich mee kunnen brengen.
works fine for me (y)

openminded ja, en daar ontbreekt het vaak aan. wat is openminded?
--> stelling: met een gelovige kun je niet disscusieren (we gaan te veel offtopic :eek: )