Over
 

Verloren in wanhoop, verlaten in de twijfel
en langzaam verdrinkend in een onbekend verdriet,
had ik mijn hart allang de deur gewezen,
omdat zij steeds opnieuw mijn hoofd verried.

Steeds weer viel mijn vertrouwen in elkaar
- genadeloos, gedaanteloos, een kaartenhuis van illusies -
En ik heb nog geprobeerd de kaarten op te rapen,
maar mijn hart terug vinden, dat lukte niet.

En denk nou niet dat ik zomaar heb opgegeven,
- ik hield van je, hou van je en dat zal eeuwig zo zijn -
maar als de liefde niet genoeg is of overschaduwt wordt
door het grenzeloze wantrouwen diep in mij,

dan is het over.

Wow. Deze vind ik heel erg mooi! :)
Eén dingetje: overschaduwt moet overschaduwd zijn.
Wel een ontzettend gevoelig gedicht. :( Heel knap gedaan! Ik vind het mooi hoe de 3 strofes gaan over hoe je je voelde, dat je je best hebt gedaan en het niet zomaar opgegeven hebt. En hoe dan de laatste regel zegt dat het over is. :)

Vind het ook een mooi gedicht...je speelt echt wel met de woorden en brengt je gevoelens mooi over. 't Is leuk hoe je het einde abrupt van lengte laat veranderen

Schitterend! Ik neem me voor na het eten inhoudelijk commentaar te geven ;)

Haha graag :) dank je!

Ook dankje tegen de rest..Positief commentaar is altijd leuk :D

Op sommige punten vind ik het een heel goed gedicht, de timing van je rijm , van de ver- woorden in de eerste en de ge- woorden in de tweede strofe bijvoorbeeld. Heel knap gedaan.
Maar de beelden. Die zijn aan de ene kant hartstikke mooi en origineel, zoals het de deur gewezen hart en het kaartenhuis, maar voor zulke rijke metaforen heb je ze wel erg dicht op elkaar gepropt en verworden het haast tot one-liners. Dat vind ik jammer. Als het een klein beetje meer een allegorie, een volgehouden vergelijking was, of in ieder geval een vaster beeld per strofe, zou ik het geloof ik mooier vinden.

Maar, pluspunt overschaduwt minpunt. Ga zo door! :cool:
PS. na het eten is laat geworden he :D