ouders altijd thuis...frustratie
 

Hallo allemaal,

Ik post hier maar een berichtje omdat ik de laatste tijd irritaties begin te voelen tegenover mijn ouders.
Dit jaar heb ik door 1 credit niet door kunnen gaan met het tweede jaar van mijn HBO-studie, dus daarom moet ik nu doubleren voor 2.5 vak om mijn propedeuse te halen. Dat is op zich al erg genoeg, maar het gevolg is dat ik maar 3 uurtjes op school zit per week en de rest dus zo'n beetje thuis zit want iedereen is naar school of aan het werk.

Iedereen, behalve mijn ouders dus. Mijn vader is al jarenlang afgekeurd omdat zijn rug te versleten is om te kunnen werken en mijn moeder is net werkloos geworden omdat het bedrijf waarbij de werkte failliet is gegaan. We redden het nog wel prima, maar mijn ouders zijn nu altijd thuis..
Als ik weg ga van huis zijn ze dus thuis, als ik thuiskom zijn ze thuis...ze zijn er gewoon altijd.

De laatste tijd wil ik ze gewoon af en toe even weg hebben, mjah, het huis voor me alleen ofzo :s .
Ze zijn vorige week net een weekje op vakantie geweest naar het buitenland (voor het eerst met zijn 2en weg naar het buitenland) en toen was ik dus wel een weekje alleen. Ik vond het heerlijk, geen verplichtingen en geen 'controle' van mijn ouders.
Nu ze weer terug zijn is het gevoel van irritatie alleen maar groter geworden, niet de hele tijd, maar toch wel vaak heb ik iets van: 'Kom toch een van die bank af, ga wat doen!'

Ik heb niet echt het gevoel dat ik helemaal op mezelf wil wonen ofzo, ik wil gewoon wat vaker dat ze er niet zijn :o . Ben ik nu raar, ik bedoel, je irriteert je toch niet aan je ouders omdat die thuiszitten terwijl ze er niets aan kunnen doen? :bloos:

Inderdaad, daar irriteer je je niet aan... Daar érger je je aan.. Of je vindt het irritant.

ik erger me aan je nutteloze reply



Ik kan me dat goed voorstellen dat je het niet fijn vind om de hele dag je ouders om je heen te hebben je hebt nu toch wel de leeftijd dat je zelfstandig bent/ wilt zijn.
misschien is het een idee om naast je school te gaan werken of vrijwilligerswerk te doen o.i.d. dan ben je wat vaker van huis weg.
misschien is het ook handig om er met je ouders over te praten.

Ga werken als je je verveelt. Of doe iets anders constructiefs: leer schaken of een muziekinstrument bespelen. Ga literatuur lezen.

:rolleyes: Sue me.

ga iets nuttigs doen, heb je geen vrienden dan? :rolleyes:

wat is dat nu weer voor dom antwoord "heb je geen vrienden?" alsof je vrienden zitten te wachten op iemand die elke dag je komt vervelen omdat haar ouders de godganse dag thuis zitten.

Al gaat ze naar vrienden. Dan komt ze thuis en zijn haar ouders er nog steeds.

Ik herken dit heel erg. Mijn ouders zijn ook zo ongeveer elke dag thuis al jarenlang en hier erger ik me dood aan. En je kunt er geen reet aandoen, al heb je vrienden. Kom je thuis, bespringen je ouders je omdat ze de hele dag niks te doen hebben dus zich maar met jou gaan bemoeien en irriteren. Geen moment rust. Niks wat je doet is goed.
Echt overal commentaar op totdat je soms gillend het huis uitrent. Dat heb ik wel eens :)

Wat je eraan kan doen? Niks. Behalve snel geld sparen zodat je je eigen huis ken betalen.

Je kan gaan werken en op jezelf gaan wonen maar als jij ervoor kiest om dat niet te doen moet je ook niet zeiken dat je ouders aanwezig zijn in hun eigen huis. Vind ik. :)

alsof het allemaal zo eenvoudig is :rolleyes:

"gewoon gaan werken en op jezelf gaan wonen"

right :rolleyes:

hij denkt misschien dat alles zo simpel ligt, ach ja, je hebt van die mensen

Waarom zou dat niet haalbaar zijn voor een 18jarige die maar 3 uur in de week naar school moet?

Inderdaad. 4 dagen in de week werken moet toch goed te doen zijn. Niet dat dat van mij moet, maar dan ook niet zeiken dat je niet thuis wil zijn.

hmm je kamer ombouwen, zodat je daar in afzondering kan leven?? Een bijbaan zoeken?? Op kamers gaan??

en ook al wil je niet op kamers... als jij zou gaan werken (wat je vast wel kan als je zo weinig les hebt) dan kun je van dat geld een heel mooi slot voor op je deur kopen (en als dat om één of andere reden niet kan, gewoon een stoel onder de deurkruk schuiven zodat die niet meer naar beneden kan en de deu dus dicht blijft (y) )

creatieve antwoorden mensen :p

Ten eerste maar het extra werken, ik ben gewoon weekend/koopavond-werker en doordeweeks zijn er genoeg mensen dus kan ik daar niet aan het werk. Baantjes zijn er helaas (waar ik woon) niet zo snel te vinden.
Maar ook al had ik een baantje, dan was ik wel vaker van huis weg, maar dan zaten mijn ouders nog altijd thuis als ik thuis ben. Het probleem is uiteindelijk, dat mijn ouders niets te doen hebben en daarom een soort benauwende interesse hebben in wat ik doe.
Alles willen ze weten en ik moet altijd hele verhalen vertellen over wat ik doe of laat, omdat ze anders weer gaan klagen dat ik stiekem of ongeinteresseerd doe.
Ik hou rekening bij alles wat ik doe met mijn ouders. Ik kan niet te vaak bij mijn vriendje thuiszitten omdat mijn ouders dan alleen zitten. Ik zit als mijn vriendje bij mij thuis is beneden, zodat mijn ouders niet gaan zeuren dat zij altijd alleen zitten. :bloos:

Mijn vriendje wordt er een beetje zat van dat ik bij alles rekening met mijn ouders houd. Ik doe het vanzelf, ik vond het gewoon. Ik merk alleen nu dat andere mensen waarmee ik omga het raar vinden en dus ben ik na gaan denken over mijn 'thuissituatie' en daardoor irriteer ik me nu opeens aan ze. (oftewel voor thrumpetlover: erger :rolleyes: )

Nee, hoor, voor mij. :D

Mijn ouders zijn ook altijd thuis. Gelukkig hebben ze hun eigen hobbies, net als dat ik die heb. Houd dat zo; dat jullie allemaal thuis zijn betekent niet dat jullie constant om elkaar heen hoeven te hangen. Ga dingen doen: buitenshuis of op je kamer. Zoek in ieder geval plekken op waar je even tijd voor jezelf hebt.

Ik ken het probleem maar al te goed. Een tijd geleden moest mijn vader stoppen met zijn werk omdat 'ie een hernia had opgelopen en hij zat dus ook de hele dag op m'n lip.
Het allervervelendste voor mij was nog dat ik geen deur in m'n kamer heb (zolder, met open trapgat) waardoor 'ie dus alles kan horen en ik daardoor geen muziek meer kon luisteren. En verder issie nogal bazig en had ie overal commentaar op.
Dus ik werd daar op een gegeven moment helemaal gek van. Ik kon niet meer gewoon tegen 'm praten, alleen maar snauwen. Ook niet echt bevorderlijke voor de sfeer :S

Wat je er aan kan doen? Vrij weinig. Het zijn tenslotte je ouders en jij woont in hun huis. Maar mss helpt het als je ze uitlegt dat je wat privacy en ruimte voor jezelf nodig hebt. Mss door je kamer te verbouwen, of mss willen ze je wel helpen met het zoeken naar een huisje voor jezelf.
Zorg er iedergeval voor dat ze het weten. Anders kunnen ze er ook geen rekening mee houden.

geluid houd je niet tegen (hoewel een draadloze koptelefoon waarmee je gewoon rond kan lopen uitkomst kan bieden) maar als je wilt dat je ook visueel wat meer privacy hebt, kun je toch ook kijken of je iets van een groot gordijn kan ophangen? dat scheelt allicht :)

jouw houding irriteerd me, ja dat irriteerd me echt, ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe erg dat me irriteerd
JAAH DAT IS IRRITANT

en even on topic, misschien kan je een baan zoeken, en je kan ook gewoon op jezelf gaan wonen, zo vreemd is dat niet.

Ik ken het gevoel wel...ik irriteer me wel eens aan mn ouders omdat ze ook controleren op wat ik doe (niet dat ze me achtervolgen) maar ze zeggen ook vaak: heb je geen hw, zou je niet eens wat gaan doen...ze bedoelen het goed weet ik...
Praat er eens met ze over, misschien voelen ze hetzelfde misschien zijn ze zich er niet van bewust...kan eigelijk alleen maar beter worden.

Supahtip: ga.. op... KAMERS!

k snap wat je bedoelt, mijn moeder is altijd thuis en ik zit nog op de havo dus na 3 uur ben ik ook altijd thuis. De sociale controle is enorm groot, ik kan niet eens een kwartiertje later thuis komen of ik moet al verklaren waar ik ben geweest. Heel iritant, k probeer meestal tijd voor mezelf te maken, vooral op mijn eigen kamer enzo, ben ik toch een beetje alleen :)

hey,

Ik snap wat je bedoelt, ik vind het ook heerlijk als ik alleen thuis ben, gelukkig zijn mijn ouders wel vrij ondernemend, ze werken allebei en ze zijn 's avonds nogal eens naar veilingen en van dat soort (rare) dingen hahah.....zoals nu ben ik ook weer lekker alleen en kan ik mijn muziek hard aanzetten etc!

Maar ik wil wel 1 ding kwijt...je bent 18 jaar, het huis is van je ouders, JIJ woont bij HUN in huis....je kan niet van je ouders verwachten dat zij uit HUN huis moeten omdat hun dochter ook wel eens alleen thuis wilt zijn....

je bent nu op de leeftijd dat je je meer los gaat maken van je ouders, en min of meer klaar gaat maken om voor jezelf te gaan zorgen..ik weet niet of jij een zelfstandig type bent...maar ik zou dan zeggen, ga lekker op kamers en zoek je vrijheid op! ik weet dat het eng is om op kamers te gaan (iig ik vind het eng, maar ben zelf ook op zoek), maar ooit zal je toch je eigen stekkie moeten hebben:)

succes en ik hoop dat je wat aan mijn theorie hebt;)

Ja ok, JIJ woont bij HUN in huis...das helemaal waar...maar dat hebben ze zelf gewild..tuurlijk moeten ze hun huis niet uit omdat ze ff alleen wil zijn maar...tklinkt zo....als je begrijpt wat ik bedoel zo van je mag blij zijn dat je onze dochter bent, maar zo zal je het vast wel niet bedoelen....

Kzou zorgen dat je een hobby buitenshuis kreeg...wielrennen, wandelen...weet ik het.

ik herken dit heel erg, 2 jaar trug zaten mijn pa en ma ook allebei thuis (duurde maar een jaar, maar dat wisten we toen nog niet). toen heb ik op een gegeven moment tegen ze gezegd, gewoon tijdens het avondeten, dat ik me nogal ergerde aan hun gedrag. gewoon, dat ze de hele tijd op mn vingers keken en zo. en dat hielp, en klaarde de lucht aardig op. maar ook omdat ik wel begrip voor ze had, en t gewoon op een volwassen manier heb aangepakt.

Tja soms zijn ze gewoon irritant....maarja jij hebt tenminste nog 2 ouders....ik heb alleen nog maar me vader :|

just take a look on the bright side ;)

Ik heb precies hetzelfde probleem, ik weet hoe je je voelt. Ik had het vandaag nog dat mijn ouders me constant zaten te comanderen, me niet gewoon ff met rust lieten enzo... Ik weet niet goed hoe je ermee moet omgaan. Over het algemeen verloopt hier in huis alles vrij rustig en gaat iedereen z'n gangetje, ik denk dat het meer te maken heeft met de stemming die men ouders hebben...

Gozer je bent 23

Ja ze hebben het zelf gewild ja...maar het blijft hun huis...en zij kunnen gaat en staan waar zij willen....zij hoeven hun huis toch niet uit omdat hun dochter dat wil? als ze alleen wilt zijn dat gaat ze zelf weg of het huis uit...logisch toch...

Ik herken het ook wel een beetje hoor...

Het is niet dat ze altijd thuis zijn, het is meer dat ze altijd 's avonds en in het weekend thuis zijn! Mijn moeder is dan ook nog eens zo iemand die om 10 uur gaat slapen (ja ook in het weekend ja). Als ze op vakantie zijn is het hier altijd reuze gezellig, veel mensen over de vloer tot 's avonds laat of 's morgens vroeg, muziek aan, nou ja je kent het vast wel....

Maar als ze thuis zijn: "Zet het muziek wat zachter", "Weet je niet hoelaat het is??" (10 uur!), en ik praat wat minder makkelijk als ik weet dat mijn ouders horen wat ik zeg. Dus eigenlijk nodig ik haast nooit iemand uit om langs te komen....

Op zich zijn het hele goede ouders, ze zijn alleen 's avonds altijd thuis. (n)

Ik heb juist het tegenovergestelde.
Ik zit ook hele dagen alleen thuis (door ziekte ook maar een paar uurtjes school), en dat vind ik nou juist verschrikkelijk.
Mijn broertje werkt van 8 tot 5, mijn ouders van 7 tot 7, en ik vlieg hier soms zowat tegen de muren op.
Het enige positieve hier is dan msn (maar ja, dat is ook niet hele dagen leuk), en de hond en de katten, maar die praten dan weer niet terug he.
En ik geniet er soms heus wel van dat ik lekker muziek kan draaien en kan doen wat ik wil, maar je bent dan gewoon altijd zo.. alleen.

Ik heb dus helaas geen tips voor je, behalve misschien je iets minder aantrekken van je ouders (al is dat moeilijk natuurlijk). Als ik lees hoe jij er mee omgaat, en dat je dus uit jezelf, zelfs met je vriendje, bij ze gaat zitten, ligt het er ook niet helemaal aan dat zij altijd thuis zijn, maar zonder jij e ook nog eens nooit af. Misschien zou dat kunnen helpen.

Volgens mij is er een soort instinct bij zowel ouders als kinderen. Dat instinct komt als het kind puber wordt. De ouders en kinderen willen elkaar dan eigenlijk kwijt. Niet op een manier van elkaar nooit meer zien maar vanuit de kinderen op een manier van: "laat me met rust als ik rust wil, geef me privacy, bemoei je niet met alles" en vanuit de ouders op een manier van: "Word eens zelfstandig, gedraag je volwassen, maak niet alles in huis op want wij betalen het en jij moet zelf je geld verdienen wees blij dat je hier nog woont enz."

Bij bijvoorbeeld katten stoten de moeders de kinderen ook af. Alleen bij katten zijn geen normen en waarden die doen alles instinctief. Bij mensen zijn er wel normen en waarden (balkelende bedankt :mad: :p ) en dus blijven we met tegenzin bij onze ouders wonen en houden onze ouders ons met tegenzin thuis tot we van de hoge boompjes (weer die balkelende :mad: (n) ) op onszelf mogen wonen enzo

dit verhaal in het kort samengevat: Balkenende zuigt (oke das ff offtopic, de rest is serieus)

Ik maak hetzelfde mee, misschien nog erger en 1 ding kan ik je zeggen: je zult je er moeten bij neerleggen.
Ik zit al 3 jaar met dit probleem. Als ik hier thuis ben is het net alsof zij spoken zijn die me steeds achtervolgen, ik walg ervan. Ik ben niet vaak thuis maar als ik dan even wil uitblazen en thuis iets wil eten, dan zijn zij er altijd, er is geen moment rust in dat huis, het spookt er werkelijk!
Mijn moeder is huismoeder en enkel uit huis voor boodschappen. Mijn vader is zelfstandige en heeft zijn praktijk thuis. Met andere woorden, mijn moeder is een huisplant en mijn vader wordt het stilletjesaan ook. Ze doen niks anders dan zich ergeren aan de 5 kinderen omdat de ene het niet doet zoals zij verwachtten, omdat de andere een vriendin heeft die ongemanierd is enzovoort.
Ik heb nu sinds kort een baan en ben op zoek naar een woning.
De dag dat ik iets gevonden heb en ik in de zetel kan gaan liggen in mijn eigen huis zonder dat ik bang hoef te zijn dat een van mijn ouders commentaar geeft, zal ik de beste dag hebben van mijn hele leven!

Het gaat vooral om het af en toe even terugtrekken van de buitenwereld denk ik. Even alleen zijn. En als je dan hard gewerkt hebt en thuiskomt om even te ontspannen zodat je er later weer tegenaan kunt is het erg vervelend als je ouders gaan zeuren. Vooral als ze zeggen dat je lui bent als je even gaat ontspannen. Moeders (of vaders) doen vaak thuis de was enzo maar ze vergeten dat hun kinderen de hele dag ook zwaar werken en beseffen niet dat die ook behoefte aan rust hebben.