Nietigheid vernietigt mij niet.
 

Knagende gedachten kondigen hun komst niet aan,
dus word ik onverwacht in het diepe gesmeten.
Waar is mijn held, mijn ridder (voorbijganger)?
Red mij of zeg dat het een schande is;
die kapotte relingen (het gat in mijn hoofd).

Vorige levens, déjà vu -
Heb ik alles al eens meegemaakt,
gaat het nu secondekort
eventjes aan mij voorbij.

Ik ren en ik focus,
ik ben - en ik weet dit –
alleen levensfigurant.
Botsing, dan verward stiltebrekend
gefluister (van mijn kant):
“Excuseert u mij, ik wilde alleen maar even niets meer”.

Dit is xineof in hoogtijdagen, geweldig.

:)
Dit is CSN in hoogtijdagen en óók geweldig ja! :D
Ik denk echt dat ik dit één van je beste gedichten vind, die ik van je gelezen heb althans. Wat een mooie woorden gebruik je en ook inhoudelijk, heel knap gedaan!
Bewondering. :)

Waw, idd dit is geweldig! :eek:

Hah, nu baal ik dat ik maar 2 van xineof's gedichten heb gelezen - welke overigens zeer goed waren dus dit is een groot compliment - ..

Haha, *bloos*.

Dank je :bloos: :) .

Dit vind ik echt een van je beste tot nog toe. Het spel met de haakjes, de verwarring die ook in de vorm opspeelt. Ook het woordgebruik, de inhoud en de beelden spreken mij ten zeerste aan!

Mooi!