pfeiffer hebben...
 

als je pfeiffer hebt, wordt je vaak aangezien voor slapjanus :bloos:

is dat zow?!?! en zo ja, waarom dan

dat komt denk omdat veel mensen niet weten hoe het is om pfeiffer te hebben.

mesnen die zelf al eens pfeiffer hebben gehad weten wat je door maakt en zien de ander dan niet als slapjanus.

omdat moeheid het voornaamste symptoom is en je het snelst geneest door te luieren

Juist. Morgen ga ik er misschien nog verder op in, als ik daar zin in heb.. ik heb in ieder geval ruimschoots ervaring met zulke dingen.

Nee vind ik niet, heb het zelf niet gehad maar een vriendin van me wel. Maar waarom denk je dat dat mensen, mensen met pfeiffer aanzien voor slapjanus?

Wat een onzin. Tis wel een ziekte!
Mensen die anderen met Pfeiffer slapjanussen noemen, zouden eigenlijk zelf maar eens moeten ondervinden hoe het is om deze rottige ziekte te hebben.

Hm, die reacties kreeg ik niet.
Ik werd juist gezien als doorzetter. Maar goed, ik ging gewoon nog naar school etc. doordat het niet direct duidelijk was dat ik pfeiffer had, eigenlijk pas toen het weer over was.

Ik was meestal zelf degene die mezelf een slappeling vond.

is dat zo?

-->L&G.

Verder; het hangt van degene met Pfeiffer af of ik diegene een
aansteller vind of niet, maar in het algemeen geldt wel dat ik ze
geen aansteller vind of wat dan ook; je bent niet voor niets ziek,
lijkt me.

vandaar dat ik nooit pfeiffer gehad heb :evil:

genezen is iets anders dan voorkomen ;)

Het komt doordat iedereen de ziekte van Pfeiffer weer anders ervaart. De één is na 3 weken weer beter, de ander ligt maanden op bed en heeft last van de lever en milt.

Dan krijg je dit soort situaties "Goh, Pieter stelt zich vreselijk aan met zijn Pfeiffer! Hij ligt nu al 6 weken thuis! Wat een aansteller... zelf was ik na 3 weken al weer beter."

Een vriendin van me stond na 2 weken weer te hockeyen, zelf ben ik behoorlijk ziek geweest. Het is moeilijk te vergelijken :)

Kijk, ik had ook een vriend die ziekte van Pfeiffer had, maar men zei allemaal onaardige dingen. Dat hij deed alsof....dat soort zieke flauwe opmerkingen.

Het is dus niet mijn menig...wil er alleen 8er komen waarom mensen zo denken.... :s

Mensen brengen anderen maar wát graag naar beneden om zichzelf dus weer omhoog in de sociale ladder te krijgen. Men vindt de aandacht die een, niet duidelijk zichtbaar, ziek persoon krijgt, niet 'eerlijk' want er blijft dan minder over voor de persoon in kwestie. Wat is dan de beste manier om die aandacht weer terug te krijgen? Zeggen dat de rede waarom die ander aandacht krijgt, ongegrond is.

Op het moment dat ik mn enkelbanden gescheurd had schijnen er ook mensen over mij gezegd te hebben dat ik me aanstelde omdat ik aandacht wou hebben, dat blijf je altijd houden

Same here....
kwam er pas na mijn eindexamen achter dat ik het waarschijnlijk al weken had. Daarna wel ingestort.
Maar, ik ken ook een meisje wiens lever volledig naar de klote was.... die heeft er maanden voor in het ziekenhuis gelegen. Niet bij iedereen is de ziekte hetzelfde.

Het is inderdaad niet bij iedereen hetzelfde. Ik heb het ook gehad maar liep met 6 weken weer te werken en was het over. Een vriendin van me heeft het ook gehad en er zowat een half jaar last van gehad. Het verschilt dus per persoon.

Diegene die roepen dat het aanstellerij is die weten niet wat het is, en gaan maar voorbarige conclussies trekken. Waarom weet ik ook niet.

wat zijn trouwens de symtomen precie svan pfeiffer,

syptomen: het begint soms met een fikse verkoudheid/griepje, de (lymfe-)klieren gaan opzetten (bij je keel vooral). Verder vermoeidheid en keelpijn, (een heel droge keel) en soms ontstaat er leverfunctie-stoornis met gevolg: opgewollen pijnlijke buik...
Het enge was, dat mn vriend ook erg snel afviel door pfeiffer, echt creepy. :(

Toevoeging; spierpijn, kramp in je nek, pijn aan je nieren (of iig op die hoogte) en f*cking veel jeuk.

Althans dat was waar ik last aan had.

En die lymfen idd, net tennisballen :eek:

ik namenlijk al een tijdje last van pijn op de plek van mn nieren, erg veel last van mijn nek,
en heel erg vermoeit, maar dan ook heel erg,
bijna niks willen doen, en we echt vooruit moeten slepen,
maar er niks opgezwollen ofzo, volgensmij

Toch maar even naar de dokter. Klinkt me allemaal heel bekend in de oren.

Ben je/zijn je ogen ook geel toevallig? (Pfeiffer kan dus ook op de lever slaan, en als er iets mis is met je lever, dan wordt je geel, vandaar).

Tsja.
Ik heb nog steeds allerlei pfeiffersymptomen, maar het is een eenmalig iets.

De lymfenklieren onopgezwollen, dat moet ik nog eens meemaken :/

Maar, dokter lijkt me een goed plan hoor, trouwens

ik weet het niet,

Ik was eigenlijk van plan om na het weekend te gaan, maar ik ben nog erg aan het twijfellen, of het niet gewoon vermoeidheid is..

Ik zou maar gewoon voor de zekerheid gaan. Pijn hebben bij je nieren (weet je zeker dat het niet je lever is trouwens?) is sowieso niet goed. Bovendien is pfeiffer niet de enige vermoeidheidsziekte. :)

neej, weet niet zeker, het is een pijn die begind, als je je hand net onder je BH legt, (rond die plek, en dan aan de achterkant van je )(bij de rug..) daar zit het..(rond je pink, dus iets lager..)

en ik weet niet precies wat het is..

(ja ene beetje rare beschrijving.. maar ik wist het niet anders te zeggen..)

sorry, maar het hoeft absoluut niet eenmalig te zijn! Als je je klachten niet serieus neemt, en jezelf achterstelt, dan is de kans groot dat het weer terugkomt >>>het wordt chronisch! Dus het is wel degelijk belangrijk om met zulke "vage" klachten toch even naar de huisarts te gaan!

Ik heb op dit moment een jongen bij mij in de klas die pfeiffer heeft. Wij gaan er goed mee om denk ik, niemand zegt dat hij lui is ofzo. We hebben zelfs mailcontact opgezet om zijn huiswerk door te mailen enzo :p

Ik vind het lullig als mensen die geen pfeiffer hebben mensen met pfeiffer een beetje de grond in trappen met vervelende opmerkingen want in veel gevallen kunnen ze er zelf niets aan doen.

Weet je wat er wel ergens rond mijn 15e ofzo was,
dat het stoer was op pfieffer te hebben.. :s
want pfeiffer krijg je als je zoent, en dat heeft aan dat je met veel jongens rotzooit, :s
en je mag lekker vaak naar huis,

maar als mijn vermoeidheid nog lang duurt, vind ik da echt niet stoer.. :(

Ik heb ook pfeifer maar heb er al heel lang geen last meer van gehad. In het begin was het wel klote natuurlijk ben 2 weken achter elkaar thuis gebleven om uitterusten. En daarna iedere week toch wel een paar dage thuis. Heb daardoor hartstikke veel gemist terwijl 't me examenjaar was (gelukkig toch geslaagd)
Maar ik ben het dus wel mee eens dat mensen gelijk denken dat je en slapjanus bent. Omdat het enigste wat helpt veel slapen en uit rusten is. Daardoor krijgen mensen heel snel de indruk dat je t doet voor aandacht ofzow :s En zo ben k ook een heleboel vrienden kwijtgeraakt.. Heb trouwens nu nog steeds elke ochtend n btje pijn in me keel.

KiimmiieJ

Alleen is het nu net mijn huisarts die telkens stellig beweert dat het onmogelijk is dat pfeiffer terugkomt.

Ik loop haar deur plat joh, heb al zoveel bloedtesten gehad en heb nooits iets.

Het is gewoon een gevoelige plek van mij, mijn luchtwegen, en als ik gestresst ben word ik ziek.

Pfeiffer krijg je idd maar 1 keer, net als de mazelen (oké, als je HEEL ERG veel pech hebt kun je het nog eens krijgen, maar dan is er meer mis :p).

Maar het kan wel lang blijven sluimeren, als zijnde Pfeiffer of de gevolgen die je daarvan over gehouden hebt.

Ja inderdaad. Dit is een betere benadering. Je krijgt maar één keer een infectie van de virus die Pfeiffer veroorzaakt, maar nogmaals; zonder zorg kunnen de symptonen van Pfeiffer gewoon heel lnag doorgaan. Jarenlang soms. En das nie goed... :s
Maar om verder te gaan in mijn vraag: vinden jullie het terecht dat men degene met Pfeiffer aanziet voor een zeur, een slappeling. Kunnen jullie je daarbij iets voorstellen, in hun mening?

Ehm, dat vind ik dus echt niet terecht. Ik heb zelf dan ook een behoorlijk zware vorm van Pfeifer gehad (6 maanden lang kon ik níks, zelfs niet mn tandenpoetsen of naar de wc lopen) en dat is overgegaan in ME/CVS (soms ook wel chronische pfeiffer genoemd).
Ik heb dus al zeer veel van dat soort 'aansteller' reacties gehoord, en het komt gewoon doordat mensen het baseren op wat ze (niet) weten. Ja, er zijn ook mensen die na drie weken weer beter zijn, maar het is per persoon verschillend. En er zullen ook vast wel mensen zijn die er lekker gebruik van maken en zich heerlijk in hun bed nestelen. Maar geloof me, na een tijdje zou je willen dat je zo snel mogelijk naar school terug kon..

Hm, ja.. dat klinkt toch wel als je nieren. Lever voel je meer aan de voorkant (en maar aan 1 kant ;)) Ben je al naar de huisarts geweest? :)

nee,
ik moet nog steeds gaan, is een beetje moeilijke stap, maarja toch maar eens gaan,
ik probeer het alleen maar uit te stellen..:(
maar ik moet me toch maar eens gaan slepen naar die huisarts..

Eind maart werd bij mij de diagnose Pfeiffer gesteld. Ik kan nu eindelijk zeggen dat het sinds enkele weken een stuk beter gaat. Ik kan weer volledige dagen werken en heb dan in het weekend nog steeds zin om actief te zijn, dit was voorheen echt niet zo. Maar op sommige dagen, zoals vandaag, heb ik een enorme terugval, slaap ik overdag urenlang, gaat mijn keel zeer doen en word ik duizelig en afwezig. Ben net als een zombie boodschappen wezen doen.

Je moet de ziekte niet gebruiken als excuus voor dingen maar ik heb heb veel moeten laten ivm die ziekte, en nu soms nog steeds wel. Ik plan bijv. geen 2 heel drukke dingen op 1 dag, als ik 's middags ga wandelen dan ga ik 's avonds niet naar een feest, bijvoorbeeld.

Heel soms hoor ik reacties zoals "heb je dat nou nog" en "kom op het lukt wel". Ik antwoord dan dat ik degene ben die het voel en dat ik mijn lichaam de rust wil geven waar het om vraagt.

Toen ik nog geen Pfeiffer had, had ik een raar beeld van de ziekte. Ik dacht altijd dat het te maken had met stress, en een weekje slapen dan was het over. Nu, achteraf, heb ik wel spijt van deze gedachtes. En ik kom nu mensen tegen die het ook nog niet weten.

Ik denk dat je het zelf moet gehad hebben voordat je weet hoe erg en slopend het is. Het is frustrerend dat je dingen moet laten en je regelmatig klote voelt. Dit draagt niet bij aan een snellere genezing.

(voor de duidelijkheid: ik had een zeer ernstige vorm waardoor ik 6 weken op bed gelegen heb omdat mijn lever en milt niet meer werkten).

Over het algemeen vind ik dat niet, al zijn er natuurlijk uitzonderingen die zich ook echt gedragen als een zeur en een slappeling. :o Ik had zo'n meisje op de middelbare school, die maakte er echt misbruik van en die voelde zich zelf echt 'goed' en zielig oid (dat maakte ik niet alleen op uit haar gedrag, dat zei ze ook). En als ik ergens niet tegen kan...

'k heb zelf geen pfeiffer (gehad), wel me/cvs...zelfde soort idee.

Pfeiffer...hmzzz....
Kheb het zelf ook gehad! Om een lang verhaal wat korter te maken. Kkwam er zelf pas achter toen ik echt goed ziek werd en ook al steeds moe was. Zelf heb ik er een dik jaar last van gehad. Heb ook nog een terugslag gehad. Dus mocht iemand het hebben..blijf rustig aan doen, begin niet te snel aan alles, anders ben je nog veel verder van huis. Tis wel echt een ziekte hoor! Je kunt dan veel minder! Gelukkig kan je het maar 1x krijgen!
Maar sindsdien hou ik wel erg veel van slapen :D

Huggg Roelof

ik ben bang..:(

Waarom?

Doe het nou maar..
voor dingen die niet erg zijn geldt: voor niets zorgen gemaakt
voor dingen die wel erg zijn geldt: hoe langer je wacht, hoe erger het wordt.

Kom op.. :) (y)

Ik snap niet waarom je dat uitstelt. Als je duidelijkheid hebt, is dat veel minder eng!

klasgenoten deden erg triest toen ik pheiffer had ze maakten opmerkingen zoals: nou als ik pheiffer had zou ik echt wel gewoon naar school gaan, nou als ik pheiffer had was ik echt niet zo moe.. :rolleyes: (n) maarja dat zijn van die roddelkutjes he

aah jah ik hou ook veeeel meer van slapen dan voorheen. en i heb ook last van terugslagen omdat ik het niet goed uitgeziekt heb echt zwaar kut

Dan zou ik voorlopig maar eens rustig aan doen.. Zie mijn verhaal hier boven ergens..
Het kan dus overgaan in ME/CVS. Nou schijnt het dat je daar dan al aanleg voor moet hebben, maar er is niks wetenschappelijk bewezen. En meid, doe jezelf dat echt niet aan...
Het lijkt nu misschien vervelend, je bent al zo lang moe geweest, maar goed uitzieken is echt zó belangrijk.. Anders zit je er dus misschien voor de rest van je leven aanvast..

Hoe weet je zeker dat ze een aanstelster is? Bad Timing? Van haar opmerking? Ik had namelijk ook een meisje in mijn klas die zei dat ze ME had, kon zowat elke dag niet op school komen, maar ging wel mee naar schooltrip Parijs...

Ik denk dat dit wel te vergelijken is met Pfeiffer, voor mijn volgende vraag:

Wanneer denk jij dat het doorgestoken kaart is dan?! Zou je het tegen haar zeggen, dat je haar manier van doen niet bepaald overtuigend vind, of zou je het onder je vriendinnen alleen vertellen? Beetje roddelen dus...

Door wat ze zei en hoe ze deed (en dan bedoel ik dus niet dingen als niet op school komen, eerder naar huis gaan, enz.). Ze deed oa uitspraken als: "stel je niet zo aan, jij weet niet wat moe zijn is, IK wel, want IK heb pfeiffer" en dingen als "je moet aardig tegen mij zijn, want ik heb pfeiffer, dus jullie moeten me ontzien en anders ga ik naar mijn mentor". Beetje onzin, als je het mij vraagt...zeker omdat ik zelf ook wel weet wat moe zijn is...maar goed, zij dacht kennelijk dat ze de enige was ed.

Qua leuke dingen wel doen en andere dingen niet begrijp ik wel, mensen zeggen vaak "ik kan al zo weinig dingen, dus dan doe ik liever de leuke dingen wel en de minder leuke dingen tijdelijk even niet". Dat kan ik op zich wel begrijpen...al snap ik ook wel dat het voor de omgeving vreemd is. (Zelf ga ik wel vrijwel altijd naar school en juist eerder met dergelijke uitstapjes niet mee.)

Wat versta jij onder "doorgestoken kaart"?

Wij hebben het er toen voornamelijk onder vriendinnen over gehad, maar het ook wel tegen haar gezegd (alleen minder hard, omdat we anders zonder meer ruzie hadden gehad met alles er op en eraan). Haar beste vriendin zat ook in ons groepje en zij heeft het ook met haar over gehad.

Van zulke opmerkingen kan ik ontzettend kwaad worden..
Ik heb zelf ook ME. Je moet goed bedenken, dat als je pfeiffer hebt, ok, dan ga je natuurlijk niet mee met schooluitstapjes en dergelijke, je gaat dan ook niet naar school of maar kort.
Maar als je ME hebt, heb je dat voor je hele leven!
Moet je dan je hele leven lang alleen maar de serieuze dingen doen, en nooit de leuke?
Voorbeeldje: Ik ben zelf bijvoorbeeld nu al weken niet naar school geweest, omdat dat gewoon niet te doen was, 10 minuten met de bus en dan 2 x 50 minuten concentreren.
Maar afgelopen weekend ben ik wel, voor het eerst in bijna 3 maanden, een keertje weer naar het café geweest.
Ja, als ik dan iemand tegenkom uit mn klas, snap ik dat ze raar kijken. Maar wat zij niet zien, is dat ik maar een uurtje in het café ben, gebracht en gehaald word door een lieve vriend of vriendin met rijbewijs (terwijl ik maar 5 minuten er vandaan woon), en daarna 3 dagen kapot ben.
Maar moet ik dat dan laten? Nooit leuke dingen doen?
Dat meisje uit je klas heeft waarschijnlijk na die schooltrip ook op bed moeten liggen, misschien wel een paar weken..

Vooral je opmerking: ze 'zegt' dat ze ME heeft, komt echt heel erg verrot over op mij..