De kleuren die men tinten noemt
 

Ontsnapping uit de leegte,
ongrijpbaar en
zo zwart.
Laat je enkel leiden
door de stroming
van je hart.

Daar vervaagt het niets
en wordt het al
wat grijzer.
Dans gewoon je leven
op jouw
eigen wijze.

Sprankelende hoop
in 't stralend
wit.
Lach maar, want de
wereld is ver-
licht.

Ik vind de eerste strofe erg mooi gevonden! .. de rest is goed, maar ik weet niet of ik het eens ben met de manier waarop je de zinnen van de laatste strofe breekt .. vooral de laatste zin: doordat je 'ver-
licht' zo afbreekt leest het minder fijn. Al bedenk ik me nu, misschien was die laatste zin wel 'dubbel' bedoeld .. als in 'lach maar want de wereld is ver' en tegelijkertijd ook 'lach maar want de wereld is verlicht' (o wat is dat moeilijk uit te leggen :p ) .. in dat geval vind ik het wel een goed idee :).

de eerste twee strofes vind ik erg sterk, de laatste steekt daar een beetje schamel bij af. het lijkt een beetje snel afgemaakt, alsof je het even niet meer wist. maar hmm die eerste twee strofes :) echt zalig om te lezen, moet ik zeggen (y)

de tweede strofe vind ik qua inhoud het beste, de eerste is ook zeker ok, maar als men het gaat hebben over 'de stroming van je hart' krijg ik altijd een beetje clichématige rillingen :| - maar ondanks dat blijf ik het mooi en angenehm vinden...

De derde strofe vond ik inderdaad wat lastiger, of ik heb er in ieder geval meer aandacht aan besteed; de eerste twee rolden er als t ware zo uit. Maar ik heb ervoor gekozen om het zo af te breken, omdat ik 't wat extra sfeer vond geven (zoals CSN al zei: het lijkt dubbel).
Bedankt voor de reacties! :)