De schemering ontkleed
 

De Schemering Ontkleed
in de stoffige straten en stegen
had ik je voorheen al eens opgemerkt
mijn zicht werd echter steeds beperkt
door de stofwolk om je heen

in de ramen reflecteerde
de ongezonde glans van grauw
er doorheen schemerde jouw
beeld’nis; onduidelijk aanwezig

laten wij ons zicht verbreden
met de prille lichtval van de dag
de sluimerige schemering ontkleden

er is veel dat enkel kijken niet vermag
het beperkt onze eindeloze mog’lijkheden
die ik al dromend reeds voorzag

Wat een heerlijke rijm en eens heel anders dan ik van je gewend ben, leuk Leuk!. 'Like the alliteratie. Beeldend. Orgineel. Inhoudelijk laat het wat te denken over, dat mag ik graag. Ik zit nog een beetje inhoudelijk te peinzen over de laatste strofe.

Ja, dit vind ik heel erg mooi. Je woordkeuze, je rijm en het gedicht loopt ook erg vloeiend. Fijn om te lezen, dit. :)

dank voor jullie reacties :) het was het eerste gedicht sinds tijden waar ik zelf ook tevreden over was, dus is het extra leuk om positieve reacties te krijgen.

Ik sluit me aan bij de lovende reacties boven mij maar heb toch als kritiekpuntje dat ik vind dat je jezelf er net iets te makkelijk vanaf maakt door gewoon lettergrepen uit woorden te schrappen en er een ' voor in de plaats te zetten, zou dat niet anders kunnen?

beeld’nis

Dit vind ik wat minder aan je gedicht: op zich ben ik er een voorstander van, maar ik vind het hier niet zo mooi staan, en sluit mij ook wel aan bij lovetear.

Het is een mooi, volwassen geschreven gedicht. Ietwat vaag qua betekenis omdat je één metafoor door heel het gedicht gebruikt, maar dat vind ik wel mooi. Het doet me echt denken aan een literair boek dat je leest in de vroege ochtend, een Nederlands dramaverhaal in een grote stad oid. Sterk.