Decor van liefde
 

- En als het doek opgaat, valt de stilte,
want ik ben de mooiste van het land
en jij zou dan wanhopig
mijn vader smeken om mijn hand -

En daar staan we dan, jij als hij
en ik niet langer synoniem van mij,
beiden spreken we de mooiste woorden
over liefde, geluk en al wat mooi kan zijn.

Gevangen in een rollenspel,
- veilig en geborgen -
zo blijft het leven altijd
onuitgesproken verborgen.

Maar plots maak jij je los en jouw ogen
- zo stond dit toch niet beschreven-
kijken me bang, maar berustend aan.
Het is tijd om te leven.

Nee! Ik durf niet te improviseren
en ken het script van het leven niet.
Het leven wordt mijn dood, maar jij,
jij hebt al voor ons besloten.

En het doek valt.

Ik vind 'm prachtig!

En daar staan we dan, jij als hij
en ik niet langer synoniem van mij
Vind ik vooral mooi... Orgineel gevonden..

Ja verder niet veel op te zeggen.. Gewoon prachtig

wauw (y) (y) :) ik vind hem heel mooi.
haha toevallig had ik ook een gedicht gemaakt over toneel (naja ballerina) maar ik vind jouw gedichten super :)

Die laatste strofe vind ik verschrikkelijk vergeleken bij de vorige (vraag me niet waarom) en de zin: het doek valt, is wel heel makkelijk binnengekopt.

Qua vorm stoor ik me aan het ontbreken van een spatie in de 4de strofe tussen het streepje en de n van beschreven. In het algemeen vind ik dat je te overdadig met die streepjes omgaat.