kwellende gedachten
 

Ik heb vaak kwellende gedachten. Hiermee bedoel ik gedachten over dingen die ik in het verleden heb gedaan, situaties waarin ik me schaamde, of waarin ik me zelf stom vond of wat dan ook. Als ik daaraan denk dan komen die gevoelens weer boven en voel ik me zo kut dat ik niet weet wat ik moet doen en het liefst mezelf iets aan doe zodat ik er niet aan hoef te denken.

maar ik weet dat de gevoelens nergens op slaan. Dat de mensen die in die situatie bij me waren het incident allang niet meer weten me niks kwalijk nemen, me niet raar of wat dan ook vinden. Ik weet dat het verleden tijd is, dat ik me eigenlijk nergens zorgen over hoef te maken. Dat ik nu leef en het eigenlijk niks meer met me te maken heeft.
Het is waarschijnlijk net zoiets als dat je bang bent voor spinnen en je weet dat er geen reden is om bang te zijn, maar toch ben je het.

Ik wil van die gedachten af, ik wil normaal over de dingen na kunnen denken zonder dat die gevoelens bij me naar boven komen. Herkent iemand dit, heeft iemand tips?

Ik herken het helemaal, elke dag denk ik wel een keer terug aan een vreselijk dom moment.
Voor zover ik weet kun je er weinig aan doen... als ik weer aan zoiets denk zeg ik hardop mijn naam en dan is het over :)

idd..
en hardop je naam zeggen.. nog nooit aan gedacht..

hoe doe je da als er mensen bij je zijn ?

ja das kut
heb ik ook altijd

dan denk ik aan dingen van die dag zelf, bijv dat ik stom lachte, maar ook aan dingen van maanden, al dan niet jaren, terug...

nutteloos natuurlijk
maarjah :s

Dan ga ik gewoon hoesten ofzo. Stop zeggen helpt trouwens ook. het gaat er gewoon om dat je je aandacht op iets anders vestigt :)
Maar het is natuurlijk geen oplossing op lange termijn :)

Mensen denken altijd dat ze zulke dingen alleen kunnen oplossen. Dat heeft er ook mee te maken omdat ze bang zijn om het tegen iemand anders te zeggen. Heb je mensen die je echt heel erg vertrouwd en waar je gewoon heerlijk mee kan praten. Waar je maar een paar woorden voor nodig heb om diegene te laten zien wat je probleem is. Iemand misschien uit je omgeving, maar kan ook iemand zijn die ver van je afstaat, want die weet immers niks ervan en kan dan ook je woord niet misbruiken. Volgens mij is het niet alleen die gedachten. Er zijn wel meer dingen die je dwars zitten. Het heeft iets met je persoonlijkheid te maken. Maar ik neem vooral aan met je omgeving. Je moet misschien wat opener worden tegenover de mensen die je echt vertrouwd en waar je een heerlijk gesprek mee aankan. Gooi eens alles van je af. En luister goed wat die andere zegt. Het zal je echt helpen. Je zal je veel beter voelen. Maar verberg je niet teveel voor de buitenwereld. Want als je eenmaal begint daarmee, dan wordt het steeds erger..Je kruipt steeds dieper injezelf en dan gaat het echt verkeerd. Nou ik hoop dat je iets met mijn woorden kan. Mazzel

Maar het probleem is juist dat je tijdens goede gesprekken helemaal niet aan die dingen denkt, omdat je dan afgeleid bent.

Bij mij wordt het trouwens opgeroepen door dingen die er op lijken :) en gister kwam ik er achter dat even je hoofd schudden ook helpt :)

ik heb dat atlijd als ik niet ga slapen, dan ga ik weer dom en filosofische denken, en dan kom je uiteindelijk weer uit bij die domme gedachten, zoals doodgaan enzo.
ik pak dan altijd me donald ducks :cool: (y)

precies, herkenning:)

Ik probeer dan om aan iets anders te denken, of iets te gaan doen ter afleiding. Best vaag, zelfs dingen van jaren geleden kan ik nu nog over piekeren.

Dat heb ik vaak ja. Dan ga ik denken aan mensen die ik een keer gekwetst heb of gewoon iets verkeerds tegen gezegd heb. Of aan domme dingen die ik gedaan of gezegd heb. Ik kan het eigenlijk nooit stopzetten omdat ik slecht ben in mijn aandacht op iets anders vestigen.

ik denk heel vaak aan dingen die gebeurd zijn, en dan komen die gevoelens weer boven. Kort geleden was ik het echt helemaal zat en heb ik hulp gezocht. Ik loop nu al zo'n 5 weken bij de schoolpsycholoog. Misschien moet je het maar eens proberen, naar een schoolpsycholoog gaan. Bij mij lucht het enorm op.

ik denk heel vaak aan dingen die gebeurd zijn, en dan komen die gevoelens weer boven. Kort geleden was ik het echt helemaal zat en heb ik hulp gezocht. Ik loop nu al zo'n 5 weken bij de schoolpsycholoog. Misschien moet je het maar eens proberen, naar een schoolpsycholoog gaan. Bij mij lucht het enorm op.

Ik zit niet op school :) en daarbij vind ik het ook weer niet zo dramatisch dat ik er iets aan wil doen, de meeste dingen vergeet ik toch.