Heey allemaal, ik zit met iets in mn maag en hoop echt dat jullie me kunnen helpen...t zit dus zo, sinds n week heb ik n hele lieve vriend, hijs 19 en ik ben 16, dus leeftijd vind ik nie zo'n probleem. Maar k weet nu al dat mn ouders er tegen zullen zijn, omdat hij n oorbel heeft en een tattoo en tsjah...(dit klinkt misschien shabby, maar zo is hij helemaal niet...)
Maar ik ben op zich anders, ik doe 4 vwo, en hij heeeft mavo gedaan...voor mij maakt dit allemaal nix uit, maar door dat soort dingen zullen denk ik mn ouders zeggen dat hij nie mn type is, en als ze horen dat ik iets met hem heb, dan gaan ze uit hun dak...en kweet nu al dat ze dan ook moeilijk gaan doen als ik met hem zou willen afspreken...dus ik had me voorgenomen om mn ouders nix te vertellen over hem...ik ben gelukkig met mijn vriendje, en ik heb geen zin in herrie thuis....nu is het probleem dat ik niet vaak naar hem toe kan gaan zonder dat het opvalt...maar daar kan ik dan nog mee leven..maar hij wil ook af en toe naar mij toe komen (wat ook heel normaal is).
Toen hij vroeg of iets met hem zou willen hebben, heb ik hem wel gezegd dat mn ouders er tegen zouden zijn en dat ik ze dus nix zou vertellen...maar nu, 2 weken later, vroeg hij vandaag dus of hij ook n keer naar mij toe mocht komen (volgende week ofzo)... ik heb gezegd dat ik dan zou kijken of ik kon, en toen vroeg hij wel of mn ouders dat goed zouden vinden...toen heb ik gezegd dat hij gewoon moest komen, en dat mn ouders wel vaak weg waren...ik vind ut zo moeilijk om tegen hem te zeggen dat mn ouders tegen onze verkering zullen zijn, (ik heb hem dit wel 2 weken geleden gezegd, maar weet nie of hij ut zich nog herinnert) ik ben ook bang dat hij dat op n gegeven moment als n reden zal zien om ut uit te maken...kweet dus echt niet wat ik moet doen nu, ik wil hem niet kwijt, maar ik kan mn ouders ut gewoon niet vertellen....moet ik mn vriend gewoon uitnodigen als ik weet dat mn ouders weg zijn ofzo? Hebben jullie tips en advies? Begin ajb nie van 'wat maakt ut uit dat hij mavo heeft gedaan' kweet allang dat dat nix uitmaakt..maar mn ouders denken daar nu eenmaal anders over, en ik kan ze echt niet ovetuigen van mijn mening....wat vinden jullie hiervan?
Als mn vriend genoeg om me geeft, moet hij dan accepteren dat mn ouders onze verkering nie zullen goedkeuren? Ik heb hem alleen vertelt dat mn ouders hem te oud zullen vinden, ik kan toch moeilijk zeggen 'mn ouders zullen je n shab vinden' :(
Owww help me!!! Alvast heeeeel erg bedankt!!!

veel liefs van mij..

nou kijk ik ga er vanuit dat die vriend van jou op alle stereotype kenmerken van anti-ouders mensen een heel gewone en aardige jongen is.

Dan lijkt het me juist het slimst om hem vaak mee te nemen en ook gewoon als je ouders er zijn. Dan leren ze hem misschien kennen en vinden ze hem wel een aardige jongen en dan gaat die tatoe in hun ogen en die mavo opleiding ook nie tellen.

(voorbeeld dat het werkt, mijn zus: haar vriend is groot breed, kaal en een sik en heeft zijn opleiding nie afgemaakt (mijn zus doet HBO) Mijn ouders hadden in het begin ook en beetje iets van :eek:, maar nu zijn ze er vet gek op en mogen ze hem vet graag en eet hij hier zowat elke dag)

nu wil hij n keer 's avonds n film met me kijken, wat nu?? Ik ben 's avonds normaal nooit weg! (alleen uit af en toe)

Ik ben n schijtluis als ut op liegen tegen mn ouders aankomt... :( ik voel me zo gelukkig met hem, maar dit verpest alles...

mijn ouders zullen BLIJVEN zeiken dat hij niet mijn type is, ik ben pas 16, ze kunnen nog zóveel voor me beslissen..maar dit is mijn beslissing, maar die zullen ze echt niet accepteren/respecteren...

:(, ik kan ut proberen, maar dan wel pas over n tijdje...ik durf dat echt niet....thx anyway..

liefs mij

Kijk ik blow dagelijks en mijn ouders vinden dat niet goed en ik zeg altijd dat ik naar vrienden ben ofzo (dat is dan bevestigd bij die vrienden of die zijn waar ik ben). Dus zeg gewoon dat je naar een vriendin bent, met haar video kijken

ja en als ze blijven zeiken, dan maar scheit aan je ouders denk ik. Zullen ze na een tijdje zelf in moeten zien dat zeiken geen zin heeft en dat jij gewoon vet veel om hem geeft

kan ik ze dan niet ut beste gewoon NIX vertellen?? Is n heleboel zeik minder...wat vinden jullie?

als je toch alleen maar gezeik krijgt is niks vertellen misschien wel beter, maar denk er wel aan dat ze er toch een keer achter komen (waarschijnlijk) en dat het zelfs moet, als je bijv ooit met hem op vakantie wilt. Dan zullen ze toch wel willen dat je een hele tijd al met iemand hebt, en dan kun je moeilijk zeggen van ja we hebben al 13 maanden

mjah meebie wel....zijn er ook nog anderen die hier n mening over hebben?? Anyway, thx tox, merken jouw ouders eigenlijk nu dat je blowt???:D of krijg je ut klaar om dat verder geheim te houden?

doei

Ik ken de zelfde situatie ook wel een beetje, wat je denk ik het beste kan doen is je ouders nix zeggen, en ineens samen voor de deur staan en zeggen: 'dit is mijn vriend', zo kunnen ze geen vooroordelen hebben en kunnen ze hem gelijk leren kennen, dan zien ze misschien ook wel dat het gewoon een hele aardige jongen is, die wel gewoon bij je past en waarbij jij je gelukkig voelt :) En als ze het niet accepteren moet je juist niet opgeven, laar zien dat je bij die jongen wil zijn, dan zullen ze op een gegeven moment toch wel inzien dat jullie bij elkaar passen, en zullen ze het niet zo erg vinden, maar dat heeft wel tijd nodig hoor :)

Gewoon uitmaken. Dat is het beste. Het niveauverschil zal uiteindelijk toch onoverbrugbaar blijken te zijn. Wie eens steelt, is altijd een dief, luidt het spreekwoord; dus: wie eens een mavo-man is, blijft altijd een mavo-man.

???

Sorry hoor!!! maar ik denk dat je ouders zich ermaar bij neer moeten leggen .. en je moet hem gewoon mee nemen :)
Maar goed ik kan me eigenlijk niet echt erin verplaatsen want ik zou echt dikke schijt aan mijn ouders hebben als ze mijn vriendje niet mochten alleen maar om zijn uiterlijk/nivo en dat ze hem geen eens van binnen kennen!!!

maarja wie ben ik

ik snap dat je het er moeilijk mee hebt ik heb zelf precies dezelfde problemen gehad. het heeft bij mij 6 maanden geduurd voorat ik het durfde te vertellen (in een brief) en na een jaar is hij voor het eerst bij mij thuis geweest. de situatie is nu erg geforceerd allemaal. ik zou het ze proberen te vertellen en nadruk leggen op dat ze hem de kans moeten geven zich te kunnen bewijzen. ik weet niet hoe jouw ouders zouden reageren maar ik denk dat je het gewoon moet proberen.ik hoop dat het je lukt je ouders te overtuigen. als je vragen hebt of er over wil praten mag je mij altijd mailen (lemon@dolfijn.nl)
Liefs miss x

Ik zou 'm gewoon eens voor de avond uitnodigen en je ouders daar op geen enkele manier op voorbereiden. Gewoon "Oh, vanavond komt m'n vriend op bezoek"

Probeer het eerste uur dat hij er is het gevreesde "dus hou oud ben je/wat voor opleiding heb je/wat ga je allemaal uitvreten met mijn lieve kleine meid gesprek te vermijden, en geef je vriend de kans om je ouders ervan te overtuigen dat hij een leuke jongen is die jou heel gelukkig maakt. Als die eerste indruk goed is zal de rest later heel wat minder zwaar wegen.

Je kan hem beter mee brengen en hem voorstellen als je nieuwe vriend... Ik veronderstel dat ze niet zo'n scene maken met hem erbij??? Ja en tenslotte, wie het niet geprobeerd heeft, kan het niet weten... Dus als ze hem niet kennen kunnen ze ook niet weten of hij een shab is (wat dat dan ook zijn mag) en dan nog, mocht hij dat zijn, dan is dat nog geen misdaad, toch?
En onthou: jij blijft bij hem zolang jij gelukkig bent, niet zolang je ouders gelukkig zijn. En als dat betekent, dat je later met hem trouwt (ookal is er dan een niveauverschil) dan is dat maar zo.

Gewoon niets zeggen maar het ze wel laten merken,
Vorig jaar had ik met een jongen die echt veeeel ouder was me ouders zouden dat normaal ook niet toe laten. Maar hij is hier geweest en ze vonden en aardig enzo. Ik ging elk weekend daar heen dus zo begonnen ze door te krijgen dat we wat hadden. Uiteindelijk heeft ie een gesprekje gehad met me ouders van doe geen dingen die zijn niet wilt en zo. En accepteerde ze het. Nu zeggen ze zelfs dat het op bepaalde dingen mij toch goed gedaan heeft dat ik een tijd wat met hem gehad heb.

Hallo,

Ik zit ook met zo een gelijkaardig probleem...

IK heb een vriendin en zij is 7 jaar jonger dan mij...

In het begin (na 2 weken had ik ze al voorgesteld) was dat bij mijn ouders ook zo van "wat voor zot ben jij.." maar toen ze haar echt leerden kennen vonden ze haar "volwassen" en mijn vader is der nog nekeer zot van ook :)


Maar langs hare kant is het wat anders....
Zij wisten het ongeveer na 3 à 4 maand.....

Nu, wij verkeren nu al 10 maand...
en ik ben nog nooit binnen geweest bij haar thuis als haar ouders thuis zijn en ik vind dat ook zo een beetje "vervelend"....

Ik doe zo mijn best om er goed uit te zien in haar ouders ogen...

Wij mogen bijvoorbeeld nooit alleen op stap naar Gent (winkelstad)... dus moeten wij altijd een smoesje uitvinden...

Maar wij maken der ons nu nietmeer druk over... wat kan het mij nog schelen wat haar ouders van mij denken.. zolang ik maar bij haar blijf... omdat ik haar doodgraag zie...


groeten

DJken

Je ouders hebben gelijk. En vergeet niet: je hebt ze nog lang nodig...

abt doe je echt niks anders dan overal lekker stoken

ochja, ouders...

eens vlieg je toch uit, en zij gaan veronderstelbaar EERDER dood dan jij..

tijd zat toch?