Fenomenaal zicht
 

Toen de wereld zich trots openvouwde
en ik het leven om me heen weer zag,
ja, toen ik in de ontluiking van die dag
twee konijntjes in 't schuchter licht aanschouwde.

(De schemering loste op met iedere pas
en bladeren ritselden als de dag tevoren.
Het gras was niet langer nog bevroren
en ik geloofde dat het nimmer anders was.)

En daar was het moment van het ware
en van het reine dat verdampte als druppels dauw.
Vannacht zou de natuur weer nieuwe baren,

na weer een dag waarin de mensheid overheersen zou
en zich zou verwonderen niet te kunnen verklaren
dat enkel in gedachten hun wereld is gebouwd.

ik vind hem heel goed, ik vraag me alleen af waarom alle strofe's rijmen behalve de laatste.. dat vind ik wel een beetje jammer

Ha, ja; mooie woorden, het leest lekker, en het is inhoudelijk ook erg goed. Ik ben het alleen wel met wilookmeepraten eens .. jammer dat je de rijm met die laatste strofe breekt :) .

Dank je wel voor jullie reacties! :)
Ik heb de laatste strofe inderdaad ook wat gewijzigd, omdat ik het er ook niet helemaal mee eens was dat er geen rijm meer was. Is dit beter? Of is de rijm nu te geforceerd? :s