Tegen mezelf praten..
 

Om alles een beetje op een rijtje te zetten.
Praat ik op de fiets/lopend/op m'n kamer etc. tegen mezelf :o
Meestal in het engels, ik weet ook niet waarom..
Alles wat er door me heen gaat.

Hebben jullie dit ook?
Bekend...?

X

ik schrijf alleen in mijn dagboek in het engels, kan ik makkelijker me gevoelens duidelijk maken...
raar..

maar ik praat niet echt tegen mezelf. ja heel soms, maar ik schrijf liever

ik praat ook wel tegen mezelf.. maar vooral als ik geconcentreerd ben of ik mezelf even op orde moet brengen :)

niet op de manier die jij beschrijft..

Ik praat niet inmezelf in het engels, maar doe het wel. Soms iets te sterk zelfs :o
In mn hoofd ga ik gesprekken nog eens na, voor ik discussies met mensen, praat ik met ze, maak ik ruzie met ze en alles gaat perfect zoals ik het wil. Ik heb de leiding over het toneelstuk.
Ehm, dit klinkt enigzins ziekelijk als ik het zo opschrijf en dat is het waarschijnlijk ook in de mate waarin ik het doe, want ik doe niets anders en ga daardoor steeds verder van de realiteit staan. Maar het is bij mij iets dat in de jaren gegroeid is. Volgens mij deed ik het op mn achtste al, al dan in minder erge mate.

Maar btw ik weet zeker dat het niet erg is om wat in jezelf te praten hoor ;) Al komt het misschien vreemd over op anderen :)

ik ook, ik heb echte hele verhalenin mn hoofd, alles speelt zich in mn hooft af, en daar word ik nog eens gek van, omdat ik veel dieper over dingen nadenk, waar andere mensen dus nooit over zouden nadenken..

ja precies...

ik herken me hier totaal in
ik fiets altijd 30 min van school naar huis
en als er iets gebeurd is gaat het altijd perfect
zo ook als ik in bed lig enzovoort ik droom vaak zelfs weg op school :bloos:

Ja, dat is precies zoals het bij mij is. Maar ik denk/dacht dat het bij iedereen zo gaat.


Maar ook het 'onbewuste' .. alhoewel ik niet weet of dat wel tegen jezelf praten is, en als het dat niet is, wat dan wel. Maar ik bedoel, dat je je opeens realiseert dat er iets praat in je hoofd.

Ik praat vrijwel altijd (wanneer ik denk dat er niemand is :p ) in mezelf. Ook vaak in het Engels inderdaad. En dat is omdat ik dan woorden kan vinden om meerdere dingen mee te omschrijven. Ik praat trouwens altijd tegen een denkbeeldige 'vriendin'.
Oja, als ik tussen andere mensen sta wil ook wel vaak tegen mezelf praten. Een soort discussie met mezelf voeren, zodat ik ergens uit kan komen.

En ik houd een dagboek bij. Moet ook wel, anders loopt mijn hoofd over van ideeën en gedachten. :o

O wacht, ik heb het denk ik verkeerd begrepen. Ik dacht tegen jezelf praten, in je hoofd.
Soms praat ik ook wel hard op. Niet zo vaak.

Tegen jezelf praten? Nee dat is niet normaal, maar volgens mij bedoel je gewoon denken in jezelf

heb een tijd precies zo gehad... is vanzelf overgegaan

ik scheld op mezelf...
en praten doe ik ook hardop op de fiets weer een lachbui omdat iemand me vaag aankijkt
tsja :S

Troost je, ik voer soms hele discussies in het Frans in mijn hoofd. En dan ga ik mezelf verbeteren, heb ik vooral als ik ga slapen ^^.

Maar ik herken het, hele monologen in allerlei talen...

ik heb nooit dat ik me onzeker voel, maar vaak heb ik na een gesprek, dat ik dingen nog wou zeggen.. dan herhaal ik het gesprek, maar voeg zinnen toe, die ik eigenlijk nog had willen zeggen..
ik vind het niet raar, want ik heb nooit dat als ik weer met diegene praat, dat ik dingen aanhaal die ik niet gezegd heb..
kennelijk een manier om het te verwerken ?!
soms gaan die gedachten idd wel diep ja..
soms praat ik wel eens in het engels.. das wel leuk, want het is soms zo dat je je net beter in het engels kan uitdrukken!
hoe dan ook.. als je echt met problemen zit moet je erover praten :)
trouwens.. waarom hebben alleen meisjes hierop gereageerd??
is het soms raar om je gevoelens te tonen?
hoor het wel :D thijs

ik praat tegen mezelf als ik onrustig ben, chaotisch..

Ik schrijf in m'n hoofd in m'n dagboek. Ook om rust te krijgen idd, maar gelukkig hoort niemand dat. :o :D

me too.

Ik praat ook tegen mezelf, als ik een beetje warrig ben mompel ik vaak wat woorden die in mn gedachtes vastlopen. Als ik erg paniekerig wordt helpt hetnog weleens om hardop 'stttttttt, rustig maar' tegen mezelf te zeggen.

Verder doe ik het ook de hele dag, ook in het engels, vaak lopen engels en nederlands door elkaar. (soort wel niet spelletje met betrekking tot wat ik dan aan het doen ben). Alleen is dat in gedachten, ik gebruik dan wel mijn eigen naam, zo van 'anne het is belangrijk dat je je huiswerk doet, het gaat om je toekomst.'

Ik geef constant commentaar op alles wat ik zie, in mijn hoofd. Ja, dat is ook praten tegen jezelf he? In Nederlands, Engels en heel soms zelfs Duits. Als ik echt veel aan mijn hoofd heb, heeft het weleens niet direct met mijn omgeving te maken. En wat metallica en BizZz zeggen herken ik ook.

Volledig normaal denk ik.

:eek:

je bent mn soulmate man..

als ik huiswerk maak ofzo, en ik snap een opdracht niet (wanneer snap ik 'm eigelijk wel..) dan praat ik in mezelf, in het engels. zo van ; 'for god sake, what the fuck am I doing man..'
en als ik stoned bent, praat ik ook in mezelf. in het engels welteverstaan.

pas geleden was ik ook echt wazig ineens, ik had een film gezien over een ontvoering enz. het meisje dat ontvoerd was gooide een batterij van de luidspreker in het gasfornuis die aan stond, zodat de boel zou exploderen.
even later zat ik op mn kamer tegen mn tafel aan te bonken met mn kop ; 'I should write that down. I should write that down. On paper..yeah I should write it down on paper..just in case'

jezus al die onrealistische verhalen van mij...kword er niet goed van..

kheb er geen problemen mee eigelijk..jij wel dan?

zou het iets vrouwelijks zijn??
zelf geen last van..

Ik praat ook tegen mezelf, maar niet hardop...(zelden...maar dat is meestal dan lachen om iets of schelden) maar ik praat dus vooral INmezelf....ik werk in vakanties etc. in een fabriek en daar doe ik saai werk....dan praat ik meestal in mezelf...dan ga ik fantaseren ofzo....ik denk dat heel veel mensen dat doen, dus daar is niks geks aan...

Hehe, ja dat heb ik ook. En dan toetert opeens een auto en dan heb je zoiets van o ben ik hier al :D Soms zie ik mensne echt vreemd kijken, want ik gebruik volgens mij ook mn gezicht erbij, gezichttrekken die je normaal ook zou doen als je met iemand praat.
Op sommige momenten vind ik het zelfs heerlijk om heel vroeg naar bed te gaan om maar weg te kunnen dromen :o Laatste tijd heb ik dat weer erg, maarja...

jah dat heb ik ook... vooral op de fiets en als ik alleen loop (wat in 99% van de gevallen zo is :S ) praat ik wel is hardop tegen mezelf, en meestal denk ik in het engels tegen mezelf enzo
meestal gaat het over dingen die ik anders zou willen gedaan hebben, en dat zit ik heftig ja en nee te schudden enzo
ziet er echt super stom uit als je jezelf dan ziet :bloos:

Ik heb soms hele conversaties met mensen die er niet zijn. Ook meestal int engels. Natuurlijk doe ik dit alleen maar als er niemand is. Of ik mompel gewoon wat. Straks denken ze nog dat ik gek ben ofzo.
:o

Ik doe het ook wel eens. Dan zit ik achter m'n computer en scheld ik wel eens op mezelf als ik weer eens iets fout doe of als het niet gaat zoals ik wil. Ook als ik stoned ben zit ik wel eens tegen mezelf te praten. Dan laat ik m'n gedachtes gewoon gaan en ben ik het kwijt. Dan gaat het er niet om dat iemand het hoort of niet. Maar gewoon om het feit dat ik het kwijt ben. Ik voer ook in m'n hoofd gesprekken. Dan ga ik hele discussies met mezelf aan en kom ik uiteindelijk nooit tot een conclussie en houd ik maar weer op.

Ook als ik heel erg geconcentreerd ben dan wil ik nog wel eens iets tegen mezelf zeggen wat ik niet moet vergeten. Volgens mij is dit laatste vrij normaal. Ik werk in een supermarkt en ik hoor heel vaak mensen iets zeggen. Dan vraag ik wat ze vroegen (ik ga er maar vanuit dat ze iets aan me vragen als er niemand anders in de buurt is en ze toch iets zeggen), en dan krijg je als antwoord: nee ik vroeg niets ik zei wat tegen mezelf.

Als ik aan het werk ben willen m'n gedachtes ook wel eens afdwalen. Dan ben ik heel geconcentreerd bezig en hoor ik bijna niets meer wat er tegen me gezegd word. En ondertussen zit ik dan te denken aan hoe erg ik het af en toe aan het verneuken ben, of aan hoe goed het wel niet gaat :).

Vreemd, ik denk ook heel vaak in het Engels en heb ook geen idee waarom. Misschien omdat bijna alles op tv in het engels is dat je dan uit gewoonte nog nederlands praat maar eigenlijk je gevoelens beter in het engels kan beschrijven ofzo.

coclusie: gooi de tv het raam uit. :p

Ik praat ook regelmatig - met mezelf - tegen mezelf, hardop en bij voorkeur in het Engels. Waarom? Geen idee, of niet precies in ieder geval :) Ik doe het meestal als tijdsverdrijf, want ik moet voor m'n werk en school veel reizen en in je eentje is dat vreselijk saai. Maar ik doe het wezenlijk altijd als ik er zin in heb, dus ongeacht waar. Dus bij gebrek aan gezelschap, moet ik zelf wat (of iemand, soms) verzinnen. Meestal doe ik het trouwens om mijn verhaallijn te helpen: ik ben hobbyschrijver en het is me opgevallen dat het soms makkelijker voor de dialogen werkt als je ze zelf (ongeveer) doorneemt. Daarnaast heb ik het ooit voor elkaar gekregen om een uur lange hoorspel in mijn hoofd te krijgen (in het Engels) omdat ik die eens met iemand zou opvoeren, dus die oefen ik soms ook nog wel eens om tijd te verdrijven.

Het klinkt vreemd, mensen vinden het vreemd en waarschijnlijk is het ook vreemd, maar ik lig er niet wakker van. Dus ja, ik heb het ook :)

Ja! Precies hetzelfde! Ook in het Engels, al mijn hele leven.
En ik vind het fijn en het helpt inderdaad een vorm van structuur aan te brengen in alles. Want, ik zeg altijd maar, dat ik mijn eigen beste vriend ben en niemand mij beter begrijpt dan ikzelf. :o

Ik weet niet wat het is, maar het is in ieder geval wel 'in', de laatste paar dagen hier op spiegieologie, dat in jezelf praten en denken enzo - in het engels - (desnoods [of sterker nog, vaak?] overhard)

Eerst al dit topic:
*pling*

en vervolgens meteen

*DEZE*

Ik zou bijna zeggen: Je bent juist hardstikke normaal!
Sterker nog, beschouw die 'bijna' maar als niet gezegd. ;)
Naar mijn idee is het in ieder geval helemaal hip!

ik praat (ook hardop) in mezelf ja. niet echt tegen mezelf, meer in mezelf. en in mijn hoofd gebeurt ook vanalles altijd.

Heb ik ook, echt praten tegen mezelf, maar ook meer onbewust, bijvoorbeeld als ik aan iets denk waar ik me voor schaam ofzo, dat ik dan onbewust, 'kut, godverdomme' of zo zeg, zomaar ergens doorheen, tsja, dan wordt je wel raar aangekeken ja :)

Ik praat ook wel eens tegen in me eigen over de dingen die me bezig houden meestal in mezelf en meestal in het nederlands en soms in het engels

ik praat altijd in mezelf...bijvoorbeeld als ik wat typ, dan zeg ik weleens wat ik typ ja.. :P

en soms zeg ik zomaar opeens wat, zomaar uit het niets. en dan heel hard :bloos: oeps...

ik ken het:D
en ik praat veel tegen mijzelf als ik fiets.
heb er schijt aan,ik voel me er beter bij (y)

heel erg bekend:o
vooral op de fiets naar school als ik saai in mn eentje fiets..
dan denk ik aan situaties, maar dan verander ik ze in mn gedachten en vertel ze dan hardop aan mezelf op een manier waar ik vrolijk van word:)

Als ik geen muziek bij me heb en ik moet een lang stuk alleen fietsen doe ik dat ook.

Ik praat ook heel veel in mezelf. Ik kan me eigenlijk niet bedenken waarneer niet, ik doe het dan ook al zolang ik me kan herinneren.
Ik praat niet hardop en in het Nederlands altijd.
Ik heb echt hele gesprekken met mensen. Soms gesrpekken die nooit zullen plaats vinden maar ook achteraf dat ik een gesrpek opnieuw doe en dan alles wat ik wel had moeten zeggen maar niet gedaan heb zeg. Zeg maar(:p). Het zijn bij mij trouwens niet alleen woorden maar ook heb ik er beelden bij. Pff als ik er zo over nadenk gebeurt er echt heel veel in mijn hoofd.....
Tis soms zo erg dat ik soms niet meer weet of het stoplicht waar ik net langs kwam wel op groen stond, en na een halve bladzijde weet ik niet meer wat er stond. Ik heb het ook als ik viool speel. Ik speel wel door maar hoor niet wat ik speel omdat ik weer veel te veel aan het praten ben in mn hoofd. (EIgenlijk denken dus).
Mja meestal vind ik het niet erg maar soms zou ik wel eens willen dat ik 'mn kop' een keertje hield. Want ik ben zo best afwezig en dan mis ik gewoon veel van het 'echte' leven.

:|

Alleen als ik kwaad op ben op mezelf ga ik praten(vloeken) :D

Ik heb soms hele dialogen in mijn hoofd zitten.
Dialogen die ik met een (door mijzelf op dat moment gekozen) persoon. En zo kan ik helemaal bedenken hoe dat gesprek loopt. Wat ik zeg, hoe die persoon daarop reageert. Soms fluister ik "mijn tekst" en denk ik erbij wat die persoon zegt.
En het gaat hier niet alleen om dingen die ik sowieso moet gaan zeggen tegen iemand, en dat ik me erop voor kan bereiden ofzo, maar echt om dingen die ik graag aan iemand zou vertellen.
En zo vertel ik het in mezelf tegen een persoon waartegen ik dat misschien wel graag zou willen vertellen (maar de gelegenheid er niet voor krijg bijvoorbeeld).
Nou ja, ik vind het best leuk :)

Ikzelf heb dit niet.
Een jongen op school echter wel. Hij heeft ook ADHD en is over het algemeen vrij druk. Laatst was hij hardop aan het denken en wij moesten er allemaal maar om lachen :p
Maargoed, ik heb er geen last van... en mijn buren ook niet :D

Ja, precies. Heb ik ook :)
TJa, in zekere mate is het nog leuk....

ik vind eigenlijk dat al jullie verhalen een beetje een hoog arrogantie niveau bevat
jullie voelen jezelf meerwaardig, in ieder geval dat vang ik op uit jullie verhalen

Is dat relevant dan?

:confused:

Ach gossie, nu vind je me vast arrogant..
:o

Kan je dat beargumenteren? Want ik zie niet in wat er arrogant is aan deze posts. Is in jezelf praten zo arrogant dan?
Hum :rolleyes:

Ik praat ook heel vaak tegen mezelf en ook vaak in het engels. Hoe dat komt weet ik niet.