O Anna waar ging het heen?
 

Mijn hoofd een tweetalige warboel
binnen de klanken van liefdesliedjes,
die ik – en hoe kon het ook anders –
niet begrijp maar wel voel van vroeger,
van toen ik nog niet was -
ook niet wat ik nu ben.

Zoek me hier zou ik wel zeggen,
maar zoeken doe toch je niet – weet ik,
en wat maakt het ook uit
want veranderen gaat niet
van wat ik toen ooit geweest ben
en nu nooit meer zijn kan.

In mijn dromen ging Anna dood,
pijnlijk en traag maar
niet het hoogtepunt van de dag
voor hem en voor haar -
in het grijs van het gras
lagen zij lachend daar,
denkend aan hoe het was
toen Anna nog leefde.

Ik vind het een mooi gedicht, voornamelijk omdat je er een persoon bij naam in noemt; daar heb ik altijd een zwak voor. 'Anna' is mooi gekozen en past precies in de melancholieke sfeer die het gedicht met zich meebrengt.

Qua ritme is het heel rustig, het is net een melodie. Geen vast ritme, maar wel een goede overloop tussen de zinnen. Ik had bij het lezen dat het echt ging over een verloren liefde; niet alleen over een gestorven persoon, maar ook over het verlaten van iemand. Mooi, het spreekt me aan; het is mysterieus.

Dankjewel voor je positieve reactie :) .

Sluit me aan bij xineof...heb er eigenlijk niets meer bij toe te voegen :)