Avondje stappen met hele nare gevolgen
 

Ongeveer 3 weken geleden ging ik stappen met een groepje vriendinnen. Het was heel erg gezellig en we hadden het allemaal erg naar ons zin. Totdat een vriendin van me een beetje woorden kreeg met een (voor ons allemaal) onbekend meisje.
Mijn vriendin kreeg ineens een klap van dat meisje en ik kreeg een glas bier in mijn gezicht van de vriend van dat meisje. De uitsmijters die dit zagen namen ons mee en vroegen wat er aan de hand was. Tijdens dat gesprek kregen we heel wat dreigementen naar ons kop geslingerd: "Ze zouden ons nog wel pakken". We werden allemaal de discotheek uitgezet. Eerst die jongen met dan meisje en 5 minunten later mochten wij vertrekken.

Op het moment dat wij de taxi in wouden stappen om richting huis te gaan, stonden dat meisje en die jongen samen met 5 andere jongens voor ons neus. Ze begonnen ons uit te schelden en wij wouden gewoon de taxi in stappen, maar daar hadden we de kans niet voor, want een van die jongens gaf mij een trap in me buik. Mijn vriendinnen reageerde daar op en voordat we het wisten lagen we dus met 6 jongens op de vuist. Van die vechtpartij zelf kan ik me weinig herrineren. Ik kreeg een volle vuist in me gezicht en lag bewusteloos op de grond. Toen ik weer bij was,zaten we in een ambulance. Later hoorde ik van mijn vriendinnen dat ze met ze 3en tegen me aan hebben staan trappen toen ik bewusteloos op de grond lag.

We waren er allemaal nogal slecht aan toe. Ik had een hersenschudding, gekneusde ribben en mijn gezicht zag er niet uit: blauw oog, opgezwollen lip en neus.
De volgende dag ben ik aangifte gaan doen, en wat daar uitkomt moeten we nog maar ff afwachten.

Ik ben lichaamelijk helemaal opgeknapt. Alleen ik ben hartstikke bang nu, ik durf niet meer alleen over straat. Ik zie steeds die beelden voor me en ben zo bang dat ik ze ooit nog eens tegen kom. Ik was nooit zo bang uitgevallen en had me mondje altijd wel bij, maar nu. Het lijkt wel alsof ik een heel ander persoon ben. Ik weet niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan. Ik kan er wel met heel veel mensen over praten enzo, en dat helpt ook wel. Maar ik zit echt een beetje in de knoop.
Nu wordt er tegen me gezegt dat ik met een phsychiater moet gaan praten. Maar ik vraag me af of dat wel echt nut heeft?

hee meis,
Ik ben 3 jaar geleden in elkaar geslagen door mijn toenmalige vriend.
ik reageerde net als jij, werd een heel ander persoon.
Ik heb nooit gepraat met een psyholoog ofzo, maar wel heel veel met vrienden, familie enz. Ik ben ook een keer naar slachtofferhulp geweest.
Ik hoop dat je er snel overheen bent, als je wilt praten met een vreemde (buitenstaander die er onpartijdig tegenaankijkt) je mag me altijd pmen.

Liefs, Stefanie

Ik denk dat een psychiater wel degelijk zin heeft. Heb je al aangifte gedaan bij de politie? Zij hebben ook zoiets van een trauma opvang.
Een vrouw die bij mij in de les paard rijdt, werkt in het ziekenhuis bij de traumaverwerking. Ze praat met mensen na een delict/ongeluk.

Dit maakt bewust en onbewust heel veel los en ik snap ook heel goed dat je niet meer naar buiten durft. Is er niet iemand waarmee je het kunt opbouwen? Eerst een week lang een kwartiertje buiten lopen. Dan een week een half uurtje buitenlopen.
Je kunt dit ook wel alleen doen, alleen het lijkt me fijner om het met iemand samen te doen.

In ieder geval veel sterkte en succes met dit alles. Het maakt maar weer al te duidelijk hoe ziek de wereld aan het worden is(n)

Hey mop,
Hartstikke bedankt! Heeft het bij jou lang geduurd voordat je er over heen was? Ik heb ook heel veel steun aan me ouders en vrienden, maar het haald me angst niet weg. En ik heb nog zoveel woede, dat dit zomaar kan gebeuren. Dat mensen dit doen. Dat snap ik gewoon niet.
Maar in ieder geval bedankt. Ik zal het onthouden.

Ja ik heb al aangifte gedaan. En daar heb ik ook een adres gekregen van slachtoffer hulp. Maar dat nam ik die dag niet echt serieus, omdat ik er toen niet echt aan dacht dat ik er zo mee zou zitten. Vond het wel erg enzo, maar dit had ik niet verwacht.
Ik ben verleden week met me moeder gaan proberen om de hond uit te laten, het ging 5 minuten goed en daarna zakte ik gewoon weer in.

Bedankt!

Ik raad je aan in ieder geval zo af en toe even naar het politiebureau te bellen of er nog wat mee gedaan wordt. Het gaat hier toch om ernstige mishandelingen en daar moet zeker wat aan gedaan worden. En politie wil nog weleens laks zijn als je hen niet meteen een naam en adres kunt geven.
Ik ben zelf ook weleens in elkaar geslagen op straat, maar met minder ernstige gevolgen. Het was dat een bekende van me getuige was geweest en dat zij wist wie de daders waren, anders hadden ze niet eens de moeite gedaan om op zoek te gaan.

En verder - neem vooral iemand mee als je weg gaat, liefst ook jongens. 's Avonds met uitgaan is dat niet meer dan verstandig, maar je moet ook oppassen dat je niet alleen maar thuis gaat zitten. Ga wel naar buiten, desnoods onder begeleiding.

trek een bivakmuts over je kop, trek zwarte kleding aan pak een honkbal knuppel en ga ze 1 voor 1 af ... hoe laf kan je zijn om een meisje in elkaar te tikken ... laat ik maar niet vragen wat voor soort mens het was...

maaruhm ... ga met vrienden praten etc. ga zoiezo naar een psychiater, je hoeft nog niet geholpen te worden maar je kan ook vragen of het wel wil helpen als je er naar toe gaat.

verders.... slachtofferhulp ey

sterkte...

Hmmm ik ben ook welles met een vriendin in een vechtpartij terecht gekomen met een stel meisjes , omdat ik zogenaamd een of ander nichtje had geslagen. Die waren dus puur uit op ruzie. Nou kwam ik er zelf een stuk minder erg vanaf dan jij, maar ik was ook flink geschrokken. Gelukkig ben ik verder nooit bang geweest , ben nog wel altijd voorzichtig met groepen meisjes die bijdehand doen.


Maar het is idd behoorlijk triest om met een groepje gasten een meisje die al bewusteloos op de grond ligt kapot te gaan schoppen , nu ik dat lees van jou kan ik daar behoorlijk pissed off van worden.

Maar wat hier al gezegd is probeer buiten te lopen want binnen blijven zitten maakt je uiteindelijk kapot. En het is idd echt verstandig om met een groepje jongens en meisjes uit te gaan.

Wat ik nog wel wilde weten; gaat met je vriendinnen ook goed of zijn die nu ook bang dat het weer gebeurd?


En verder kan ik je alleen maar veel sterkte wensen :)

Het is heel erg fijn dat je met je vrienden erover kan praten, maar ik raadt je toch aan om met een psycholoog te gaan praten..die kunnen je op een of andere manier toch misschien wel beter helpen met het verwerken van wat je mee hebt gemaakt. het is niet niks natuurlijk....

een meisje bij mij in de klas is vorig jaar door een bonk van een kerel in haar gezicht geslagen (ze was op haar skeelers dus viel meteen op de grond) ook die vriendin van die man duwde haar steeds etc. dus echt bedreigd...het is een hard meisje, een typisch stoer meisje, hard van buiten maar zacht van binnen (haha klinkt wel raar, maar het is zo). ze heeft er nooit om gehuild en ze vertelde dat ze al een jaar niet lekker in haar vel zat, en dat merkte ik....toen heeft ze er 1 keer om gehuild om wat er gebeurt was en nu voelt ze zich weer prima...

Ik weet niet of jij ook zo on-emotioneel reageert op wat je hebt meegemaakt of ben je juist wel heel erg emotioneel? ik wil alleen met dit voorbeeld zeggen, als je je sterk/groot houdt....doe dat dus vooral niet he!!

verder zou je misschien een praatgroep kunnen opzoeken, zodat je met mensen erover kan praten die zoiets dergelijks hebben meegemaakt....maar wat ik al zei, een psycholoog kan geen kwaad en is ook helemaal niet raar!! (dat meisje uit mijn klas is trouwens ook met een psycholoog wezen praten).....

succes en laat je niet gek maken!!

hej,
wat rot voor je dat je dit is overkomen,
t is heel normaal dat je nu bang bent om over straat te gaan, ik ben ook bedreigd geweest door mn ex (dan weer was ik zijn lief, dan moest ik weer dood etc etc) en durfde niet zonder begeleiding over straat.
maar tijd heelt niet alle wonden, ik zou er toch met vrienden kennissen familie en vooral hulpverleners over praten.
hoe meer mensen er van weten, hoe meer mensen je kunnen helpen. iedereen maakt dingen mee en zoekt oplossingen daarvoor. en van al die oplossingen die je te horen krijgt om het te verwerken, kun je je eigen oplossing maken.
gun jezelf ook rust, dat helpt ook zeker.
groetjes, en heel erg veel sterkte toegewenst.
sjaan.

Dit is wel erg rot, erover praten is iig goed, eventueel met professionele hulp...

Bier in je gezicht is overigens best oké. Liedeloosheid in deze wereld, zucht :(

Super dat je er met je vrienden over kan praten. En natuurlijk helpt dat, je kan even kwijt wat je dwarszit, en mensen begrijpen je, en hebben aandacht voor je. Dat lijkt me iets heel belangrijks.

Helaas is het zo dat mensen die iets traumatisch hebben meegemaakt dit moeilijk zelf, en/of met behulp van vrienden en familie weet te verwerken (hoewel deze wel goed bijdragen aan de verwerking). Soms kan proffesionele hulp dan een, tja, aanvulling (?) zijn. Zij hebben veel ervaring met mensen die dit hebben meegemaakt (het is immers hun werk!) en waarschijnlijk in de loop der jaren, behandelingsplannen ontwikkeld, en daarna telkens opnieuw bijgesteld. Ik zou alleen niet weten wat voor 'therapie' er zou kunnen worden toegepast, maar dat doet er nu even niet toe. Het is de moeite van het proberen waard denk ik, en als jij je er niet goed bij voelt, om wat voor reden dan ook, kan je altijd nog besluiten te stoppen.

suc6 met het verwerken! (F)

ach ga buiten spelen ofzo

Ga toch ergens anders zeiken met je domme vooroordelen!

nee hij moet wachten tot zijn lonsdale trui weer schoon is, anders durft ie niet de straat op

diamant_sensation & metroidminded; Ik denk dat je met jullie opmerkingen hier best mensen kan kwetsen (als ze zich door zulke uitspraken laten kwetsen). Lonsdale heeft van oorsprong niks met 'negerhaat' of wat dan ook te maken. En je mag idd eigenlijk niet vragen of het weer buitenlanders zijn. In de stad waar ik woon zijn in de laatste periode (ff denken) 5 moorden gepleegd (sommige ten gevolge van geweldpleging, sommige met voorbedachte rade iemand te vermoorden) 3 van de daders waren blank. (Misschien heb je hart in aktie gezien, van de ouders van die Patricia die door haar man is vermoord?) Nu is in het verhaal van ts niemand vermoord, het is ook maar even ter voorbeeld

Uhmmm ik weet niks van lonsdale en die gast af of die et draagt of niet , maar ik vond zijn opmerking gewoon misplaatst.


Ik heb verder ook niks tegen lonsdale ofzo.

oké, dan neem ik mijn opmerking terug :)

Je stelt je aan.

Ik ben ooit overvallen, in elkaar geslagen en pepperspray in mijn ogen gekregen en heb er geen seconde psychische problemen door gehad. Ook ben ik honderden keren langs diezelfde plek gefietst.

Nou, sjonge sjonge. Je kan ook iets minder bot reageren!
Kan best dat jij daar geen last van hebt, maar dat hoeft voor anderen niet te gelden.

En TS: veel sterkte en praat er idd met iemand over

De zaken in perspectief zien kan ook helpen. :)

Get shocked, maar de laatste keer dat ik een mes onder mijn neus geduwd kreeg was door een spierwitte vent, nog nederlandser dan Pim Fortuyn

Mag ik vragen waar de woordenwisseling over ging?

Of eraan wennen dat niet iedereen op dezelfde manier in elkaar zit?
Ik neem aan dat je ook wel snapt dat als jij ergens geen last van hebt dat het bij een ander best anders kan zijn.

Juist! Dank u!

dat wil zeker nog niet zeggen dat zij zich aanstelt. Dat jij zonodig stoer moet reageren is een ander verhaal.

wat heeft dat nou weer met dit topic te maken en sterker nog wat voor toegevoegde waarde heeft dit, denk je dat je hier TS mee helpt?

Kinky lady: wat rot voor je. Erg frusterend dat je er eigenlijk weinig mee te maken had en dat je hiervan dan toch slachtoffer wordt. Helaas gebeuren dit soort dingen vaker, maar het voordeel (groot woord) is dan wel, dat er hulp is. Als je denkt dat je hulp nodig hebt, moet je dat zoeken. Ik neem aan dat de politie je voorgesteld heeft aan slachtofferhulp, probeer dit eens. Of zoek anders een psycholoog of iemand die je kan helpen met verwerken zodat het geen trauma wordt.

Zelfs minder erge dingen, bijv. alleen bedreiging en geen echt geweld, kunnen leiden tot een trauma. Ik ben zelf alleen bedreigd met een wapen en dat is nu een jaar geleden maar ik merk soms dat ik er nog last van heb. Vanavond nog. Ik was ergens aan het eten toen er drie mensen schreeuwend binnenkwamen. Ik dacht er gelijk weer aan terug. Toch durfde ik wel gelijk weer de straat op na het voorval. Als jij daar nu al moeite mee hebt, is hulp zeker aan te raden. Maar je moet zelf willen natuurlijk.

Succes ermee.

Dat zeg ik toch ook? Niet iedereen is een aansteller.

Hallo idereen,

Sorry dat ik niet meer heb gereageerd op jullie berichtjes. Ik ben een tijdje niet achter de pc geweest ... vandaar.
Ik wil jullie allemaal wel heel erg bedanken. Ik heb alles gelezen, en ontzettend bedankt voor jullie mede leven en adviezen.

Ik heb ook een paar vragen gevonden zal op allemaal proberen antwoord te geven:

Nee het waren geen buitenlanders ... gewoon allemaal Nederlanders.

Als jij dat vind jongen, best! Ik denk alleen dat we allemaal hetzelfde zijn als jou!

Ja hoor ... dat meisje was nogal dronken en stond de hele tijd tegen mijn vriendin aan te duwen. Waardoor mijn vriendin gewoon normaal vroeg of zij daar mee op wou houden, want het werd een beetje irritant. Dat meisje vond dat zei niet het recht had om datte zeggen en reageerde nogal overdreven. Waarop een woordewisseling ontstond.


Nogmaals allemaal heel erg bedankt.
Ik weet niet of het jullie wat doet ... maar wil het toch even kwijt. Ik loop onder tussen wel bij een psychiater. Ik heb afgelopen maandag mijn eerste gesprek gehad. Het gaat alleen nog steeds beter, integendeel het lijkt alleen maar erger te worden. Ik heb nu ook regelmatig last van angstaanvallen.


Groetjes en heel veel liefs

Deed die taxi chauffeur nix?

Sterkte verder! Ik weet wel dat als ik tijdens het uitgaan gasten tegen een meisje tekeer zie gaan dat ik me zeker er mee zou bemoeien.

Verder moet je je nix aantrekken van die lapzwans die denkt dat die stoer is omdat hij vind dat je je aanstelt.

eej meis,
wat onwijs klote voor je dat je dit hebt meegemaakt.
Misschien helpt het je als ik je vertel dat je bij de psych vaak in het begin een periode hebt waarin al je 'klachten' eerst erger worden en pas daarna afnemen. Ik liep ooit ook bij de psych (niet voor iets als wat jij hebt meegemaakt, dus daar kan ik je niet mee helpen), en bij mij was het ook zo. Probeer om door te zetten, want voor je het weet gaat het beter. Ik hoop dat je nog steeds kunt rekenen op steun van je familie en vrienden, want die kunnen je er echt door heen slepen! Succes!

een psychiater kan nut hebben, maar daar moet jij het nut zelf van inzien. Zou je wel met een 'nog onbekend' persoon willen praten? Spreek je liever onbekende mensen? of heb je liever je vrienden/vriendinnen waar je mee zou willen praten.. omdat zij jou kennen en misschien beter begrijpen?

Om op je voorval terug te komen. Zoiets grijpt je natuurlijk aan. Je bent niet meer de 'ik' die je daarvoor was; Logisch, er heeft iets plaatsgevonden wat je bang maakte. Maar de kans dat het weer gebeurt, is klein.. Als je perse uit zou willen, zoek je het toch wat verderop op? (andere plaats, stad)..Geen kans op dezelfde personen.. Maar ben je ook bang dat anderen dit gaan doen bij je? Zoja, dan moet je misschien gewoon de 1e stap zetten en je wel een avond vermaken.. En ga je afvragen na een gezellig avondje uit, waarom je nog 'heel' bent .. succes ermee

hey KiNkY-lAy-D,

Ik heb ook een vriendin gehad die inelkaar gelsagen was, en die had precies dezelfde klachten als jij. Wat jij hebt heet straatvrees. Dit wordt meestal veroorzaakt door een traumatische ervaring.

Die vriendin heeft toen hulp gezocht bij een psycholoog. Praten met vrienden, familie, buitenstaanders, is heel goed, maar je hebt een psycholoog nodig. Het is helemaal niet raar op psycholoog te gaan ofzo, zoveel mensen gaan er heen. Ik denk dat het je echt heel erg veel zal helpen.

En als je misschien wilt praten met een buitenstaander, dan mag je me een berichtje sturen.

success