extreem gevoelig voor stemverheffing
 

ik had zojuist een aanval. Ik weet alleen niet waarom en wat het precies was. Ik kan sinds een tijdje niets meer van mn ouders hebben. Als mn vader met stemverheffing praat ga ik al hyperventileren en sla ik mn handen voor mn oren. Het voelt dan alsof ik helemaal high ben in mn hoofd en elk moment flauw kan vallen. Als we dan ruzie krijgen of er is discussie, kan het minste of geringste me in tranen brengen en dan is er geen stoppen meer aan. Ook heb ik dan telkens weer dat hyperventileren en het gevoel dat ik flauw ga vallen. Ik begin me hier heel ongelukkig door te voelen. Iemand enig idee wat er met mij aan de hand is dat ik zo extreem heftig reageer op mijn ouders? Bedankt :)

Ik heb nog maar één keer zo'n aanval gehad en begreep ook niet waarom ik nu zo sterk reageerde op mijn vaders uitvlieger.
Ik voelde me ook draaien en was erg aan het hyperventileren.

Wat me toen hielp is mezelf bekijken van op een afstand en me afvragen waarom ik het niet kon doen stoppen. Toen stopte het plots.

Ik was toen vooral gekwetst en voelde me in de steek gelaten. Misschien was het wel dat ik per se de bevestiging en graag wou gezien worden door mijn ouders en ik de uitvlieger opvatte als een afwijzing.

Misschien is het ook zoiets of misschien totaal niet?

Kan je wat meer vertellen over de band tussen jij en jouw ouders? Hoe loopt het anders in je leven? Heb je dit al meer gehad vroeger? Wanneer begon het?...

Misschien wil je eigenlijk vanalles terugzeggen maar je durft het niet en hierdoor ontstaan opkroppingen. Je voelt je misschien zo oneerlijk behandelt en uit dit in deze aanvallen.

Misschien een goed idee om eens na te gaan wat je vader regelmatig naar je roept, bijvoorbeeld: "Ben je nu al weer bij die jongen blijven slapen zonder te bellen?! Blijf vannacht maar thuis!!!" Bedenk hier een antwoord op bijvoorbeeld: "Ik ben oud genoeg hoor!! Ik ben verdomme geen klein kind meer!!" Als het een keer daarna gebeurt ben je voorbereid en kun je jouw antwoord geven. Ruzie is niet erg maar probeer het op discussieniveau te houden. Kom niet met antwooren zoals: "Rot maar lekker op het interesseert me toch niet" maar bedenk iets goeds om terug te zeggen. Geef hem gelijk op de punten waar hij dat ook heeft maar als hij met iets komt waarin hij geen gelijk heeft of wat jij niet juist vind dan zeg je dat. Probeer in de discussie steeds rustiger en kalmer te worden dan zal je merken dat hij dat ook wordt .

heb je dit alleen maar bij je ouders of ook bij andere personen?
ik kan soms ook heel overstuur worden als mijn beste vriend zijn stem zo verheft tegen mij.. meestal onbedoeld..
als ik jou was zou ik wel goed uitzoeken wat hier de oorzaak van is.. misschien heb je wel heel vaak ruzie met je vader enzo...
en kben het ook eens met de andere reply's ...

www.hooggevoelig.nl (ik denk dat dat m is) misschien heb je dat...kweenie hoor

heb ik ook, als iemand gaat schreeuwen, duik ik in elkaar en work bang :confused:
er is nogal veel geschreeuw in mijn verleden....

zorg dat je vader geen reden heeft om zijn stem te verheffen...

en los het probleem op...

Ik denk dat ik hier ook last van heb. Ik weet ook niet zo goed wat ik eraan kan doen. Je kunt als advies geven, zorg ervoor dat je vader zijn stem niet hoeft te verheffen. Maar mijn vader doet dat nou eenmaal nogal snel. Mijn zussen hebben hier geen last van, ik ben meestal degene die dan naar zn kamer gaat of er erg van schrikt. Misschien wil je erover mailen/PM'en? Je bent welkom hoor.

Keukentrappetje

Hmm, de boodschap van jou: wees braaf!

Ironie?

Ik herken het wel. Ik ben echter ook vrij gevoelig voor andere harde geluiden, zoals luide muziek, ehm, het terugzetten van borden tussen andere borden na het afwassen en afdrogen, het blaffen van de hond, reclame, andere harde geluiden in bijvoorbeeld het verkeer of openbaar vervoer, etc.

Andere mensen begrijpen dat vaak niet goed. Ik denk dat het ook een soort hooggevoeligheid is.

Mijn moeder en ik hebben een tijd samengewoond met haar vriend (of hij met ons ;) eigenlijk), en in die tijd was er nogal eens ruzie, waarbij hij een paar keer enorm schreeuwde en met de spullen ging gooien. Als ik dan een stemverheffing hoorde, begon ik sneller te ademen, werd ik heel bang en begon ik helemaal te trillen. Eén keer viel ik zelfs bijna helemaal voorover in de kamer van de opwinding, als het ware.

Ik denk dat het bij jou ook best een soort hooggevoeligheid zou kunnen zijn. Wat ik zo van je lees, ben je een behoorlijk geestelijk ontwikkelde en bewuste vrouw (niet dat ik zoiets nu ook meteen van mezelf zou willen zeggen, maar ik heb ook wel spirituele interesses en denk over veel dingen ook wel anders na dan andere mensen), dus het zou best kunnen.

Misschien is het voor jou soms ook moeilijk aanpassen aan negatieve energie van anderen. Eigenlijk zou je moeten leren je ervoor af te sluiten. Het is in feite helemaal niet slecht dat je openstaat voor energieën van anderen, want dat betekent dat je ook liefde vrijer en opener kunt ervaren.

Het advies dat ik je kan geven is je op zo'n moment te concentreren op je innerlijke rust, door bijvoorbeeld rustig adem te halen (3 seconden in, 6 seconden uit) en je daarbij te concentreren op het punt onder je navel. Focus je op je rust en je liefde, en niet op het negatieve aspect van het lawaai. Besef dat lawaai net een geluid is, net als al het andere.

dat had ik ook.. meestal moest ik er ook van huilen

Oh ja, hmm, huilen. Misschien deed ik dat ook wel, can't remember

Ja, dat heb ik ook. Ik weet niet hoe het komt.

Het kunnen weerstaan van zulke negatieve omstandigheden is misschien wel veel erger dan het niet kunnen weerstaan ervan.