werk versus privé
 

Wat vinden jullie van het feit dat de vrouw steeds meer macht krijgt en precies steeds ambitieuzer wordt?
De verantwoordelijke op mijn vorig werk (waar ik ontslag heb ingediend) was een vrouw, getrouwd met een klein kind van amper een jaar. De verantwoordelijke onder haar was ook een vrouw en ook moeder.
Hoe kan een vrouw het in godsnaam fiksen om kinderen te hebben, een man, en dit combineren met een ongelooflijke carrière?

Ik vind werken belangrijk en vooral, genoeg geld verdienen. Maar niet op dat punt dat ik mijn man en mijn kind(eren) bijna nooit zie.
Die ene zag ik af en toe verdwijnen in het bureau van de baas voor een zogenaamde 'meeting'. Dat terwijl haar man dan op zakenreis was in het buitenland. Een meeting noemen ze dat dan.
En als we het nu eens hebben over het feit dat er steeds meer echtscheidingen zijn, dan valt er een goede verklaring te geven.
Privéleven vind ik nog altijd belangrijker dan werk. Er moet een ideale balans te vinden zijn vind ik.
Wat vinden jullie?

Als beiden niet fulltime werken en een goedbetaalde baan hebben kan het makkelijk. Als beide ouders drie van de vijf dagen werken kan het zo afgewisseld worden dat altijd wel een ouder thuis is bij de kinderen en voor die ene dag dat ze elkaar overlappen moet dan maar iets worden gezocht. Of een werkt twee en de ander drie dagen. Als je allebei goedbetaalde functies hebt kan dat best. Of ze zoeken een man die het niet erg vindt om vaker thuis te zijn.

Ach kom, het gaat zo vaak fout. In hogere functies zijn werkweken van 70 uur niet ongewoon en wordt het eigenlijk van je verwacht.

Wie van de twee, hij of zij, een dergelijke workload op zijn schouders neemt maakt niet uit. Op een dergelijke manier groei je uit elkaar of je wilt of niet. Je ziet elkaar weinig, er moet thuis vaak nog wat gewerkt worden, en je bent moe, moe, moe.

En omstebeurt thuis zijn om voor het kroost te zorgen is vast leuk voor het kroost, maar dan nog zien de beide hardwerkende ouders elkaar niet en zijn ze nog steeds even moe.


Een flitsende en dus tijdrovende carriere is niet bevorderlijk voor je prive-leven. Je ziet ook dat mensen die al een tijdje in die rat race zitten er niet eens meer uit willen, omdat ze geen prive-leven meer over hebben. Zelfs borrelen doen ze nog met de zaak.

Ja, het is altijd leuk dat kinderen de juf van het kinderdagverblijf als moeder gaan zien...

(genoeg frustraties geuit voor vandaag)

lame topic, het slaat nergens op want vrouwen krijgen helemaal niet steeds meer macht en gaan ook niet meer werken. dat is al een jaar of 10 gestagneerd

ik vind dit belachelijk! ten eerste zou ik als ik een klein kindje had, niet gaan werken, en pas met werken beginnen als deze naar de middelbare school gaat. ik vind dat prive-leven voor werk gaat. ik zou het nu al verschrikkelijk vinden als ik door mijn baantje mijn vriend niet meer kon zien.

daar kom je nog wel van terug

mijn moeder had eerst ook dat plan om te gaan werken wanneer ik op de middelbare zou zitten maar dat is toen ik in groep vier zat geworden.

eerst alleen onder schooltijd en toen ik wat ouder werd denk een jaar of tien kwammen er ook nog wel klanten na schooltijd.

toen ik 11 was kreeg ik een sleutel zodat m'n moeder ook naar klanten toe kom wanneer ik uit school zou komen en daarna was ze dan altijd vrij

in de eerste klas plannde ze het zo dat ze geen klanten had toen ik thuis kwam de eerste periode maar daarna gewoon wanneer ze ,maar kon en ze werkt dus ook voltijd nu

tja, carriere en kinderen is wel een leuke combi, maar ik denk dat het beter is om bijvoorbeeld vroeg kinderen te krijgen (bijvoorbeeld na het afstuderen) vervolgens nadat de kinderen naar de middelbare school gaan of als ze het huis uit zijn carriere te gaan maken

ik vind het echt sneu als kinderen op een kinderdagverblijf worden gedumpt
Laatst fietste ik langs een basisschool, was net uit, aan de poort stonden alleen bejaarden de kinderen op te wachten, de ouders werkten en er ging een hele stroom van de basisschool naar een groot bejaarden flatgebouw
(N)

eerlijk gezegd vind ik de kinderen op de peuterspeelzalen en basisscholen er zo niet op vooruit gaan, ze worden volgens mij steeds agressiever etc.. moeders hebben geen tijd om met hun kinderen rustig in de speeltuin te spelen of boekjes voor te lezen.

Ik vind het wel behoorlijk aanmatigend dat jij zo durft te oordelen over iemands privéleven. Ik kan me goed voorstellen dat je daar weg bent.

(y)

Ik vind dat het jou geen reet aangaat wat die allemaal uitvreten zolang het niet ten koste van het werk gaat.

Dat ik zo durf te oordelen? Met jou kan ik denk ik zeer goed babbelen :rolleyes:
Godverdomme mag ik hier dan geen eigen mening meer geven ofzo? Als het zelfs niet meer is toegestaan om een MENING te geven dan heb ik hier inderdaad ook niks te zoeken.
Als dit jou ergert ofzo geef dan een eigen mening dan kunnen we er misschien dieper op ingaan.
Ik heb me behoorlijk geergerd aan die ene bazin van mij zoals ik al vertelde en heb alleszins het lef gehad mijn ontslag in te dienen (omwille van vele redenen) aangezien ze mij vast wilde aannemen. Heb ondertussen ander werk (y) :p
So: niets is beter dan kritisch zijn en een eigen mening hebben!!

Er is niets mis mee om je eigen mening te hebben en te ventileren. Alleen spreekt er bij jou een zekere superieuriteit t.o.v je excollega's uit en ben je vrij aanmatigend. Bovendien voeren intolerantie en vooroordelen de toon. Je kent die mensen niet eens goed. Mensen zijn in hun privéleven heel anders. Bovendien ben je een snotneus die nog geen kinderen heeft of getrouwd is, waardoor het wel héél makkelijk is om zo je bek open te trekken.

Het gaat mij misschien geen reet aan maar ik mag nog altijd een eigen mening hebben over iets, dus ga elders zeiken.

Ik denk het niet. Jij zet het op een forum, je wilt dus dat andere mensen hun mening geven. Dat mijn tolerante mening jou niet aanstaat, is helemaal jouw probleem.