Perfectionistisch eb gedreven zijn....
 

Mjah het is niet echt een heel groot probleem, alleen nu effe wel tijdens mijn tentamen periode. Ik ben namelijk benieuwd wat anderen hiervan vinden en of zij het herkennen en wat je eraan kunt doen.
Want ik ben dus perfectionistisch, als ik iets moet doen, bijvoorbeeld een tentamen omdat dat nu actueel is, dan stress ik weken de pan uit en studeer ik dag en nacht om maar een voldoende te halen. Mijn school is best zwaar, maar niet zo dat het onmogelijk is. Meeste vakken zijn goed te doen alleen een aantal niet. Ik ben dan zo gedreven dat ik net zo lang door wil gaan tot ik het ken, maar wel ten kosten van mijn gezondheid. Iedereen weet dat het niet goed is uren te leren. Maar als ik dat niet doe dan voel ik me schuldig als een tentamen niet lukt en dan denk ik: had ik maar meer moeten doen.
Mijn ouders vinden ook dat ik te gedreven ben en later tijdens mijn stage kan ik dat eigenlijk niet gebruiken. Voor een deel is gedreven zijn goed maar te is haast nooit goed.
Als iets niet lukt dat kanik helemaal in een dip terecht komen. Vooral wat school betreft. Misschien wil ik wel teveel maar als ik weet dat ik iets kan of wil dan ga ik er helemaal voor tot ik het haal. Maar hoe moet ik grenzen trekken van tot hier en niet verder: nu stop ik...
Ik denkdat het zeker wel met mijn onzekerheid te maken heeft, zo doe ik tenminste nog iets goed, of juizt niet...

Maar goed, je ziet het wel het is niet zo'n groot probleem alleen erg lastig en ik wil graag wat rust in mijn hoofd dus ik was benieuwd of iemand dit herkende.....

jaah, ik herken dit wel...
niet van mezelf, maar een vriendin van mij wel...
Die zit echt te zeiken als ze een keer een 5,5 ofzo heeft. Ja, ook weer niet echt zeiken, maar heel... tja, kweetniet, gewoon, dan zegt ze: 'Sjit, als ik nou gewoon beter had geleerd dan hed ik wel een voldoende gehad' of 'Damn, ik had veel beter moeten leren'

nouja, ook dat niet precies, maar ze laa heel duidelijk merken dat ze het absoluut niet leuk vind dat ze zo'n 'laag' cijfer heeft gehaald

Dan denk ik echt zo van: Meid waar maak je je druk om, het is geen 3 ofzo, en ach... je kan hem herkansen, en ophalen...
ik heb zelf dit jaar nog nooit een voloende gehaald voor natuurkunde, en daar zit ik ook nooit over te zeiken. ik denk, jammer dan, met 1 onvoldoende ga ik ook wel over, en anders doe ik het gezellig nog een jaartje, geen probleem

nou klinkt het zeker ook weer dat ik geen f*ck uitvoer ofzo, maar dat is niet zo...
heb in t begin van t jaar niet zo'n goede start gehad, en tja, met natuurkunde heb je die start toch echt wel nodig voor de rest van het jaar...

nouja, sorry, ik denk niet dat je hier iets aan hebt...

ik denk dat je gewoon moet proberen, om jezelf te verplichten om na bv 1,5 uur leren weet ik veel, ff een half uurtje met je hond te gaan lopen(als je die hebt) of de kooi van je huisdier te verschonen (als je die hebt) of ff tja, iig iets anders gaan doen, weet zo ook ff niet wat...

maar iig, je moet onthouden dat het echt niet erg is als je een keertje een wat lager cijfer haalt...

Ik ben wel perfectionistisch, maar niet in die zin dat ik dag en nacht leer. Wat je bij mij merkt, is dat ik van echt alles een samenvatting maak, en echt alles catalogiseer wat betreft mijn opleiding (en vaak genoeg ook andere dingen die ik interessant genoeg vind).

Voor mijn propedeuse heb ik zelf samenvattingen geschreven van gemiddeld tussen de 80 en 100 A4'tjes (kleine letters) en deze helemaal uit mijn hoofd geleerd.

De zenuwen komen dan ook erg op bij mij, maar het is juist op het einde dat ik haast niet meer leer :/ ik zie enkel alles voor me, alle hoofdstukken gaan dan door mijn hoofd :)

Wat denk ik een groot verschil is tussen jou en mij, is dat ik me weinig zorgen maak tijdens het leren. Ik zie het meer als een project dat ik afhandel, begrijpen doe ik toch alles ervan; ik moet het alleen onthouden, daar zit het hem bij mij in..

Ik ben altijd doodsbang dat ik op een examen zit en niet meer weet hoe dingen nou precies in elkaar zitten en dergelijke :D het zijn altijd de kleine dingen waar ik bang voor ben.

Maar goed, hier heb je weinig aan. Iets wat tegen stress helpt, is:

A) Relativeren
Wat is het ergste dat kan gebeuren? En als dit gebeurt, wat zijn de consequenties daarvan? Ik weet bijvoorbeeld als ik een tentamen moet gaan doen, dat ik het altijd opnieuw kan proberen. Fijn is iets anders, maar mijn leven hangt niet af van dat ene examen :)

B) Bewust met stress omgaan
Als je de spanning voelt, en gewoon merkt dat de stress lichamelijk gevolgen heeft; probeer dan pauzes te nemen. Gewoon even 10 minuten niets doen, een beetje rondlopen, armen losschudden, maakt niet uit wat; als het maar ff de spanning wegneemt. Als je dit regelmatig doet, kun je er iig iets beter mee omgaan.. een beter lichamelijk gevoel leidt weer tot beter concentratievermogen enz..

topic van Gothic

Lijkt er wel een beetje op. Misschien heb je d'r iets aan.

Misschien is perfectionistisch zijn wel goed. Ik ben dat niet (perfectionistisch niet, wel goed :D). Ik kan mijn ouders heel goed de zenuwen injagen door ongeïnteresseerd te doen over een 5,8 voor wiskunde, boeit me ook niet zoveel. Zolang je niet extreem bezig bent, lijkt het me goed. Ooit was ik zo ongeïnteresseerd in resultaten (qua alles), hoe dat afliep... niet zo mooi. Maar nu probeer ik een beetje meer mijn best te doen, mezelf te motiveren enzo, aardig(er) doen tegen mensen.

*Het is ook NOOIT goed* ;)

Middelmatigheid in ieder geval niet.

Misschien moet je proberen op een andere manier wat rust te vinden? Proberen je cijfers (die je hebt, maar ook die je gaat halen) een btje te relativeren: 'ik slaag echt wel, ook al haal ik niet iets heel hoogs', 'ach tis maar een cijfer, wel belangrijk dus maar niet het enige'.... zoeits? kweenie...

Mjah ik snap heel goed wat jullie bedoelen en ik heb er zeker wat aan alleen is alles makkelijiker gezegd dan gedaan. Het is ook weer niet zo dat ik die punten dus niet nodig heb, want ik heb ze keihard nodig, daardoor wordt het nog erger. En ik probeer allemaal tegen mezelf te zeggen dat het niet nodig is maar het helpt niet....

Ik denk dat het een goed idee is om hier met je studiebegeleider/ster over te praten. Misschien dat je dan ook wat minder gespannen bent en je beter op je tentamens kunt concentreren, zodat dat je tentamenscores ten goede komt.

Mjah jullie hebben gelijk maar bij ons op school is allemaal niet zo duidelijk naar wie je dan toe moet.
Ik wil wel even zeggen dat ik AL mijn tentamens nu gehaald heb, ook de moeilijkste, een paar heb ik nog niet terug maar dat zullen denk ik ook wel voldoendes zijn!
Dat vind ik dan wel weer goed van mezelf!

Ik kan nogal heel erg perfectionistisch zijn soms. Alleen niet wat leren/voorbereiding betreft, maar als ik eenmaal ergens mee bezig ben, dan moet het ook echt perfect worden.
Soms heb ik dat helemaal niet, soms heel erg extreem.

(edit dankzij mijn 'typtalenten' (of misschien wel mijn perfectionisme ;)) )