New York of wat ik wil.
 

Een andere stijl.

1. New York of wat ik wil
   
   Ik wil vanille tonen voelen -
   een off-beat groove in een veloursen lounge;
   
   zien hoe duizend zonnetjes
   de nacht vertellen dat het dag is;
   
   vergeten om te slapen in een
   ritmeloos geroezemoes.
   
   Ik wil bijten in de appel
   waarvan geen enkele hap vult.
   
   En wil het zo graag alleen doen,
   dat ik zonder jou niet ga.

Wat is een verloursen lounche? Bedoel je misschien een lounge ofzo(ik neem aan van niet, maar het stond niet in het woordenboek :o ).

Die laatste strofe komt een beetje uit de lucht vallen vind ik, het idee vind ik wel mooi, samen een zijn, maar het lijkt zo los te staan van de rest.

Voor de rest vind ik het mooi, vooral de verwoording, ondanks dat ik twijfel of je met zonnetjes nou sterren of discolampen bedoelt :o . In ieder geval mooi om te zien dat je creatief bent en ook nadenkt voordat je iets opschrijft(zo komt het tenminste over).

Hm. Niets voor mij.

edit: weinig dan :D

Velours is een zacht soort kledingstof. De Van Dale zegt:

1. ve·lours1 (het, de ~ (m.))
   1 fluweel

Je kent het vast wel - misschien helpt een plaatje:
http://www.gordijnenverhuur.nl/asset...ours_lilla.jpg
Velours komt nog al eens voor in hotellounges (is idd met een 'g' in plaats van 'ch':bloos: ), waar jazz wordt gespeeld (in New York dan). Het geeft samen met blue note jazz een soort warm gevoel - vandaar dat ik dat velours benadruk.

Ja, misschien kan ik dat beter aankondigen. Het idee is dat ik graag al deze dingen wil doen en dan vooral alleen - het zelf meemaken, maar tegelijkertijd mijn vriendin daar bij nodig heb. Zeg maar een paradox van alleen zijn.

Tja, wat zijn voor jou die duizend zonnetjes? Het ligt er een beetje aan wat voor jou als lezer werkt. Ik doel meer op alle kleine zonnetjes, alle lichten die de stad die nooit slaapt verlichten. Maar in relatie met de voorgaande strofe, kunnen dat ook lichtjes in de lounge zijn natuurlijk.

En ik dicht overigens idd vanuit conventies. Ik denk lang na over iedere gedicht. Zo heb ik hier bewust voor een aritmisch gedicht gekozen om de drukt en rumoer van een grote stad te simuleren. Ik weet niet hoe anderen dichten, maar voor mij is het soms wel een dag werk. Doe jij dat ook zo?

:eek:
Je blijft me verbazen....zéker door het feit dat je echt wel gedichten maakt en niet zomaar iets opschrijft dat in je opkomt. Heb daar echt wel bewondering voor.
Je schept echt een goede sfeer van NY (ondanks ik er nog niets geweest ben beeld ik me in dat het daar zo aan toegaat)
Het einde stoort me niet, het past er inderdaad niet zo goed bij maar vind het wel leuk die overgang.
Blijf maar veel gedichten posten, lees ze wel graag...

Dank je voor het grote compliment. Het doet me echt wel goed te horen, dat ik blijkbaar een bepaald beeld of gevoel met mijn gedichten kan opwekken. Thnx!

Hmhm, ik snap hem.

Ik schrijf niet altijd vanuit een concept, maar het liefst wel. Als ik er echt iets moois van wil maken dan ben ik daar wel een tijdje mee bezig ja, dan verbeter ik mezelf ook vaak. Maar ik schrijf soms ook alleen een ruw concept(zolang de inhoud en het ritme maar kloppen), en dan laat ik het verbeteren over aan de mensen hier op het forum.

En wil het zo graag alleen doen,
dat ik zonder jou niet ga.

Hm, dat is wel een flinke tegenstelling die je daar maakt. Maar het past geheel in de sfeer van het gedicht, dat zeker.

Eigenlijk vind ik het geweldig, alleen die titel al. Lekker tegenstrijdig en los, maar ondertussen heel erg goed doordacht. voelen/veloursen/lounge vind ik briljant gevonden, het zorgt er ook voor dat je wel over het gedicht móet nadenken. Ook goed dat je er wel een verhaallijn instopt en zorgt voor herkenbare stukken (zoals met de zon), daardoor blijft de lezer erbij.

Hoe ik het oppervlakkig interpreteer:

Ik wil vanille tonen voelen -
een off-beat groove in een veloursen lounge;
Hier beschrijf je de wil naar 'New York' een beetje; de hippe gelegenheden die ze daar hebben, het 'lounge'-idee. Ze hebben er geen gewone, maar vanille (zoete, als in een droom) tonen, en het is er luxe en pracht want alles is van velours.

zien hoe duizend zonnetjes
de nacht vertellen dat het dag is;
Daar valt niet zoveel over te zeggen, misschien dat 'duizend zonnetjes' nog wat meer betekend, de vele lichtjes ofzo, maar dat is dan juist 's nachts dus.

vergeten om te slapen in een
ritmeloos geroezemoes.
De drukte.

Ik wil bijten in de appel
waarvan geen enkele hap vult.
Als in 'ik wil alles doen zonder dat ik er genoeg van krijg'.

En wil het zo graag alleen doen,
dat ik zonder jou niet ga.
Als ik te ver denk betekent het 'als ik met je ga, dan ben ik juist alleen' als in 'we zijn uit elkaar gegroeit'. maar ik denk niet dat dit hier wordt bedoeld, ik denk dat er meer wordt bedoeld 'ik ga zo graag, dat het me niet uitmaakt wat ik er voor moet doen'.

Ik heb het met plezier gelezen, vind het postmodernistisch en erg goed (y).

Thnx!

Ik zou je natuurlijk kunnen vertellen wat ik erin zie, maar ik vind het ook wel leuk dat mensen hun eigen verhaal van mijn gedichten maken ;). Nieuwsgierig? Of je lekker laten dromen?

Mijn beeld heb ik er al bij gevormd, dus wat mij betreft kun je het gerust vertellen, ik ben wel benieuwd. Mocht je willen voorkomen dat andere lezers het naar jouw idee te vroeg lezen, kun je uiteraard ook pmen.

Het is leuk, maar het doet me niks.

Hmmm moeilijk om te oordelen (toch voor mij want ik vind dit niet zo een mooie stijl).
Het gedicht zelf vind ik ook niet zo mooi ik weet niet hoe het komt. "Che" (heb ik daarnet gelezen) vond ik wel goed zeker als je wat achtergrond informaie hebt.
Voor iemand die tegen cliché is moet ik zeggen dat ik dit niet echt origineel vind. Het is wel een aparte stijl.
Tuurlijk zitten er geen clichés in zoals in mijn muziektekst maar er zijn toch stukken waarvan ik denk dat het beter kon.
Nu ja dat is mijn mening, ik ben maar een gewone gast, erger je zeker niet aan wat ik vind. ;)

Tja, dit is weer een andere stijl. Ik mag aannemen dat je de bovenstaande posts ook hebt gelezen; hierin wordt wat meer uitleg gegeven over bijvoorbeeld het bewust gekozen gebrek aan ritme.

Ik ben overigens wel benieuwd welk stuk dan volgens jou origineler zou kunnen.

die vind ik niet origineel. Het doet me trouwens denken aan On The Road van Jack Kerouac, ooit gelezen?

Nee, niet mee bekend. Het verbaast me, dat dit blijkbaar bekend voorkomt; ook in precies deze beelden/woorden?

Ik heb Kerouac maar ff in de download gezet - ben benieuwd.

Super gaaf gedicht...echt knap gedaan!!! (y)

-x- Soapsie ;)

Je kunt iig wel dichten. (y)

Het boek gaat over twee jongens (mannen) die een vriendschap ontwikkelen, Sal en Dean, ze zijn constant onderweg op zoek naar nieuwe sensaties, oude vrienden, andere culturen... Dean heeft een enorm aanstekelijke enthousiasme waardoor hij dus dit allemaal wil zien altijd iets nieuw, altijd iets anders.
Maar het verhaal heeft een beetje een droevige sfeer over zich hangen. Ik heb het gevoel dat hun leven echt leeg is en dat ze alles doen om het te vullen maar het vult nooit. Het enige wat ze uiteindelijk nog hebben is elkaar.

Misschien zit ik er helemaal naast maar zoals ik schreef:

Het doet mij (ik zou de mij cursief zetten of zo maar ik weet niet hoe dat moet en ik heb trouwens me geschreven.)

Ey iets soortgelijks heb ik ook gezegd:).

Overigens komt dit mij uitermate bekend over, in de zin dat het gegeven van de grote stad, het willen ontdekken, de nacht, idd al vaak gebruikt is. Denk hierbij aan Tom Waits, Kerouac e.d.
Ik houd hier erg van. Toch vind ik het in dit gedicht minder goed uitkomen. Het gaat net een beete de kant op die ik minder vind.